ภัทราภา

20 กันยายน 2552 22:55 น. - comment id 1040927

กลอนเพราะมากค่ะ  กลอนทุกบทของคุณวฤก
ไพเราะทุกบทเลย ใช้คำสวยมากค่ะ จะติดตามอ่านผลงานค่ะ

ยายแม่มด

20 กันยายน 2552 22:58 น. - comment id 1040929

เพราะจังค่ะ  

ปักษาสวรรค์

21 กันยายน 2552 00:38 น. - comment id 1040952

***กลอนเพราะจัง..ชอบมากมายค่ะ***

000 กลั้นสะอื้นกลืนกล้ำเสียงร่ำไห้
ตระหนกในงันงกอกสะท้าน
ข่าวคนรักจัดแจงการ์ดแต่งงาน
เหมือนประจานตัวเราเขลาเหลือเกิน

กลั้นสะอื้นกลืนน้ำตาไม่กล้าบอก
สุดช้ำชอกตอกย้ำคำห่างเหิน
คนเคยรักกลับจางมาหมางเมิน
ทางร่วมเดินกลับแยกขนานกัน

คราบน้ำตาสองปรางจางเหือดแห้ง
คนใจแล้งเข้ามาเวลาฝัน
ยามหลับตามาล้อพ้อรำพัน
ตื่นจากฝันแก้มอาบคราบน้ำตา.

ขวดเก่า

21 กันยายน 2552 04:18 น. - comment id 1040960

คราบเหล้าในแก้วใส
เหมือนเหงื่อใคลในแก้วเหล้า
เหงื่อคนหล่นจากเรา
ล้วนเหือดแล้วที่แก้วใจ

เหงื่อแห้งเป็นคราบเขรอะ
เหมือนแก้วเกรอะสิ้นเหล้าใด
รักชังทุกคนใคร
ไม่สิ้นคราบตราบนิรันดร์

พอก่อนยิ่งเขียนยิ่งงง

พี่ป๋องรักปุ๋ยครับ

21 กันยายน 2552 05:24 น. - comment id 1040962

กลืนกินเหล้าฝืนอกขื่นใจขม
อยากผสมโซดาพาสดใส
ผสมโค๊กเพิ่มหวานซาบซ่านใจ
เมาจนได้เพราะทุกข์จึงรวยริน..

มาขอแจมนิดนึง...

tata

21 กันยายน 2552 08:57 น. - comment id 1040997

  อ่านบทกลอนของคุณหมอแล้วร้สึกอินมากๆไพเราะจับใจ ขอบคุณนะคะที่ทำให้รู้สึกดีทุกครั้งที่เข้ามาอ่านคะขอบคุณจริงๆ

แจ้นเอง

21 กันยายน 2552 09:22 น. - comment id 1041008

คุณวฤกทำเอาอึ้งเลยนะคะบทนี้

เหมือนถูกเคาะสนิมใจยังไงไม่รู้

ขอบคุณบทกลอนที่แสนไพเราะค่ะ

ครูกระดาษทราย

21 กันยายน 2552 10:16 น. - comment id 1041041

คราบฝนบนแก้วใสให้แก้วหม่น

คราบฝนบนธาราพาสดใส

คราบฝนบนพฤกษาพาชื่นใจ

คราบฝนบนหทัยใยตรอมตรม

ปรางทิพย์

21 กันยายน 2552 11:39 น. - comment id 1041110

ท้องฟ้าหม่นคนเศร้าเหงาสะท้อน
ความลุ่มร้อนซ้อนทับสดับไซร้
รอยคราบฝนปนช้ำย้ำในใจ
ด้วยอ่อนไหวใสจางพร่างน้ำตา

กลอนคุณวฤก  งดงามไม่แพ้โคลงเลย
ชื่นชมค่ะ

กุ้งหนามแดง

21 กันยายน 2552 12:04 น. - comment id 1041130

อย่าใส่น้ำแข็งมากค่ะ...

เฌอมาลย์

21 กันยายน 2552 12:20 น. - comment id 1041147

ต้องใช้ซันไลท์ค่ะ

แวะมาแซวคุณหมอค่ะ

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:44 น. - comment id 1041172

        ขอปรบมือ  ให้ครับเขียน
ได้งดงามแฝงนัยชวนอ่านไหวพลิ้วจริงๆครับ ขอบ
คุณที่แวะไปเยี่ยมครับ ผมรำลึกรักคุณเสมอเสมอๆ
ครับ
แม้แต่เจอครั้งเดียวก็เหนี่ยวใจให้ซึ้งซ่านสำราญใจ
ครับ
                 แก้วประเสริฐ.

kirati

21 กันยายน 2552 13:29 น. - comment id 1041203

หวัดดีคับ....คุณ วฤก

ชื่นชม....อย่างจริงใจ....ขอรับ...
ไพเราะมาก...แฝงความหมายเยี่ยม....คับ...

วฤก

21 กันยายน 2552 19:54 น. - comment id 1041367

ภัทราภา >>>
ขอบพระคุณมากครับ ที่แวะมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจ



ยายแม่มด >>>
ขอบพระคุณเช่นกันครับ


ปักษาสวรรค์ >>>
ขอบคุณที่นำกลอนมาร่วมกระทู้ครับ


ขวดเก่า >>>
คราบเหล้าในแก้วใส ... วฤกยังไม่เคยเห็น
แบบว่า... เสียดายจนต้องกำจัดทิ้งไม่เหลือร่องรอยเลยครับ


พี่ป๋องรักปุ๋ย >>>
เหล้าเพียว ๆ นี่ ตอนกินแรก ๆ มันก็ขมอยู่นะ
แต่พอกินไป ๆ .... ไหงมันหวานขึ้นมาได้ก็ไม่รู้


tata >>>
ยินดีครับ ที่คุณรู้สึกชอบ ตอนที่เขียนมา กลัวว่าจะไม่มีใครอ่านเสียอีก
เพราะว่าเนื้อหากลอนมันกระโดด ๆ ... แบบว่า... เขียนโคลงจนชิน
พอมาเขียนกลอนก็เลยกระโดดโลดเต้นไปอย่างนั้น


แจ้นเอง >>>
อย่าอิ้งเลยครับ ... มองลงดูข้างล่างสิครับ
ผมก็ทำสนิมร่วงกราวเหมือนกัน 


ครูกระดาษทราย >>>
แฮ่ม... แบบว่า... คราบฝนบนหทัยนั้น
ที่แท้คือคราบน้ำตา อ่ะครับ



ปรางค์ทิพย์ >>>
ขอบพระคุณมากครับที่นำกลอนไพเราะมาฝาก


กุ้งหนามแดง >>>
แม่นแล้วครับ ... ใส่น้ำแข็งมากไป... ก็จืดชืดเสียรสไปหมด


เฌอมาลย์ >>>
แถมขัดด้วย สก็อต์ ไบร์ท ด้วยใช่ไหมครับ
ยินดีรับคำแซวครับผม


แก้วประเสริฐ >>>
เป็นเกียรติมากครับ ที่ลุงแก้ว กรุณามาเยี่ยมเยือนกระทู้


kirati >>>
ขอบพระคุณมากครับ สำหรับกำลังใจที่ให้แก่กัน

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

21 กันยายน 2552 21:24 น. - comment id 1041431

กลอนระดับเทพ  เลยนะครับ พี่หมอ

แต่งได้เพราะจริงๆ เลย

อรุโณทัย

21 กันยายน 2552 21:58 น. - comment id 1041464

แวะมาชมอักษรงาม
มาอ่านบทกลอนอันไพเราะ ครับ

วิทย์ ศิริ

21 กันยายน 2552 22:09 น. - comment id 1041478

นับถือคับ

โคลอน

22 กันยายน 2552 12:23 น. - comment id 1041741