...ฉันเหนื่อยกับการวิ่งไล่
...ท้อกับการคิดถึงใครที่เขาหน่ายหนี
...หยุดแลกหัวใจกับเยื่อใยที่ไม่เคยมี
...วันนี้พอกันที...
...ขอลา...
...ฉันจะต้องเป็นคนใหม่
...เพื่อรักษาหัวใจที่มันอ่อนล้า
...ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงเจ้าน้ำตา
...ความรักของฉันมีค่า...
...เกินกว่าจะมอบให้ใคร...
...ฉันขอเข้มแข็งเพื่อตัวเอง
...ลองทำใจนักเลงดูบ้างบนทางใหม่
...โลกนี้ไม่ได้ห้ามหากไม่ใช้หัวใจรักใคร
...เลือกอยู่คนเดียวอย่างปลอดภัย...
...ดีกว่าอยู่กับใครแล้วทุกข์ทน
6 กุมภาพันธ์ 2553 21:12 น. - comment id 1096830
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

6 กุมภาพันธ์ 2553 23:28 น. - comment id 1096880
..เข้มแข็งได้ใจนู๋เรยย..
พอถึงจุดอิ่มตัวกับความเจ็บความท้อ...เราจะรักตัวเองมากขึ้น... พี่เล็ก..ยังไม่ง่วงหรอ..อ่อ ลืมไป พรุ่งนี้ ใคร ๆ เค้าหยุดกัน...

7 กุมภาพันธ์ 2553 06:43 น. - comment id 1096895
รักตามอารมณ์ ขื่นขมทุกข์ทน รักด้วยเหตุผล หัวใจจะไม่เจ็บ

7 กุมภาพันธ์ 2553 14:38 น. - comment id 1096932

8 กุมภาพันธ์ 2553 13:42 น. - comment id 1097234
หวัดดีจร้า...คุงเล็ก... แบบว่า....สมดุลแห่งรัก... บางคู่...ก็พบได้.. บางคู่...ก็ได้เพียงแค่พบ... ต้นไม้...เหมือนผู้ชาย.... ส่วนผู้หญิง...เป็นเหมือนแผ่นดิน... เกื้อกูลซึ่งกันและกัน... ไม่ได้ค้านไรน่ะ... แต่อย่าพึ่งตัดพ้อ...อย่างนั้น...ขอรับ...จร้า...

8 กุมภาพันธ์ 2553 19:12 น. - comment id 1097356
ปรางทิพย์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ +-+-+-+-+-+-+-+-+
คมดาบนารี ตอนที่พี่ลงกลอนนี้เพิ่งจะทุ่มกว่าๆเอง ยังไม่ง่วงหรอก วันอาทิตย์วันหยุดด้วย นอนดึกได้เต็มที่ค่ะ ว่าแต่น้องคมดาบเนี่ย นอนดึกทุกคืนแหงๆ +-+-+-+-+-+-+-+-+
กันนา เห็นด้วยค่ะ หากใช้หัวใจรักแล้วทุกข์ทน ต่อไปต้องใช้เหตุผลควบคู่ไปด้วย จะได้ไม่เจ็บ +-+-+-+-+-+-+-+-+
ฉางน้อย
หวัดดีที่เข้ามาทักทายค่ะ +-+-+-+-+-+-+-+-+
kirati ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า แต่คงต้องขอพึ่งตัวเองไปก่อน ก็อยู่ตัวคนเดียวนี่...ทำไงได้ล่ะ
