โรยเสียแล้ว...ราตรีเอย..สิ้น..ดอก...กลิ่น ร่วงเสียสิ้น...ความภักดี...ไม่มีค่า เคยหอมหวน...เด็ดดอม..ย่อมโรยรา ไม่ปรากฏ...คุณค่า...ที่ว่ามี ดอกขาวร่วง..พวงพลิ้ว..ก็ปลิวว่อน ดังอาทรเคยให้...กลับหน่ายหนี เมื่อสิ้นแล้วเมตตา...เคยปราณี ต้นราตรี ... ก็กลับโศก ...วิโยคใจ เอ๋ย...นับแต่ค่ำคืนนี้.... จะหักห้ามดวงฤดี...มิมีใฝ่ ราตรีสิ้นซึ่งพวงดอก....เหลือเพียงใบ ดังหัวใจ....ให้อาลัย...แต่เพียงนี้
ปาณาดี 17 มี.ค. 2553 23:48 น. - ID 133755 
1049
1
0
18 มีนาคม 2553 06:01 น. - comment id 1111975
เมื่อร่วงโรยไปตามกาลเวลา..ก็เหมือนกับการเสีย สละให้กับรุ่นใหม่ๆได้เติบโตแทนครับ
18 มีนาคม 2553 09:45 น. - comment id 1112035
แวะมาอ่านครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
