ฉันชอบความเปล่าเปลี่ยวร้างไร้ ทั้งทั้งที่ใจก็อยากมีใครเป็นเจ้าของ แต่แปลกที่ไม่ชอบให้ใครมาจับจอง และแปลกที่ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด มีแต่จะเดินไปข้างหน้า บนเส้นทางที่เหว่ว้าหวั่นไหว เปล่าหรอกฉันเองก็ต้องการมีใคร แต่ความเข็มแข็งมันบังคับใจ ให้เดินต่อไปอย่างหวั่นไหวเลื่อนลอย ฉันเหนื่อยกับการตามหา ใครสักคนที่เป็นเงาอยู่ในแววตานกน้อย ค้นหาเท่าไหร่ไม่เห็นใครที่ใจคอย หรือความหวังจะลดน้อยไม่อาจคอยใคร ฉันชอบอยู่กับความโดดเดี่ยว เพื่อเกาะเกี่ยวควงแขนในโลกใบใหญ่ ความเหงาไม่เคยทำร้ายฉันให้เจ็บใจ ความหวั่นไหวก็ไม่เคยทำร้ายให้หลั่งน้ำตา ฉันอยู่กับความเหงา โลกใบนี้ยังเหมือนเก่าให้คนหา จะมีใครบ้างไหมเดินทางผ่านมา และพบพาความเหว่าว้าเหงาใจมาจุนเจือ ฉันขอซื้อความเหงาเหล่านั้น บวกกับความเหว่ว้าไหวหวั่นที่ยังเหลือ ใครมีขายให้บ้างอย่างเหลือเฟือ ฉันขอซื้อไว้เพื่อต่อเชื้อให้หัวใจ
ไม้หอม 21 ส.ค. 2553 15:08 น. - ID 136433 
1762
2
0
21 สิงหาคม 2553 16:16 น. - comment id 1152329
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
21 สิงหาคม 2553 20:03 น. - comment id 1152350
มีบ้างพอแบ่งให้ได้....
21 สิงหาคม 2553 20:58 น. - comment id 1152361
แวะมาเยี่ยมครับ สบายดีไหม
21 สิงหาคม 2553 21:18 น. - comment id 1152368
ยืนโดดเดี่ยวเดียวดายท่ามกลางคน ไร้คนสนใจเมินไม่แลหัน แค่เศษเสี้ยวผุยผงลอยตามควัน ตัวของฉันฝันใฝ่หาธรรม..ชาติ.. ขอมาร่วมแจมด้วยครับ
22 สิงหาคม 2553 00:22 น. - comment id 1152385
แวะมาทักทายครับพี่ หายไปตั้งนานกว่าบทกลอนนี้จะมา อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
