มิอยากหวัง ดั่งใน ใจประสงค์ ทุกอย่างคง เปลี่ยนแปร แน่เสมอ หลายเหตุการณ์ ผ่านผัน นั้นเคยเจอ เพราะพลั้งเพลอ ก้างย่าง อย่างจริงใจ ผิดเป็นครู รู้กฎ จดจำมั่น ยิ่งนานวัน รู้จริง สิ่งเหลวไหล โลกที่กว้าง ย่ำเดิน เผชิญไป จะเชื่อใคร เขาเล่า เท่าเชื่อตน มิปล่อยจิต คิดไกล ไปกับฝัน เพียงแบ่งปัน น้ำใจ ก็คลายหม่น เหลือเชื่อจัง ยังที่ มีอีกคน อยากเยี่ยมยล ลึกล้ำ สานสัมพันธ์ คบเป็นเพื่อน น้องพี่ ที่สัตย์ซื่อ ขอนับถือ น้ำใจ ให้คงมั่น อนาคต เป็นอย่างไร ไม่สำคัญ คอยนานวัน บอกได้ เรื่องใจจริง บาดแผลใจ ลึกล้ำ เกินกำหนด จึงเก็บกด เอาไว้ ให้อยู่นิ่ง ตัวตนเรา เป็นเสาหลัก เพื่อพักพิง มิใช่หยิ่ง แต่สู้ เพื่ออยู่ยง มองสังคม รู้ว่า มายาเยอะ อาจไม่เจอะ สิ่งซึ่ง พึงประสงค์ โลกมันกลม ลอยวน หมุนเป็นวง จึงเลิกหลง เพลิดเพลิน จนเกินงาม
คนกรุงศรี 9 พ.ค. 2554 22:15 น. - ID 140152 
1352
2
0
9 พฤษภาคม 2554 22:56 น. - comment id 1193866
แค่เป็นเพื่อน เป็นพี่ก็ดีใจ ที่ยิ่งใหญ่คือมิตรภาพที่ได้รับ สุขใจจนล้นปรี่กับไมตรี ที่ได้กลับ..ไม่ว่าสรรพนาม จะเรียกว่าอย่างไรก็ยินดี... ปลื้มใจนัก.ได้รู้จักกับคนดี (ไม่ว่าสรรพนามจะเรียกว่าอย่างไร แสนดีใจได้พบกับคนดี)
9 พฤษภาคม 2554 23:31 น. - comment id 1193868
กลอนเพราะๆกับข้อคิดดีๆ
10 พฤษภาคม 2554 12:00 น. - comment id 1193914
ชื่นชม ชื่นชม........
11 พฤศจิกายน 2554 21:57 น. - comment id 1214741
คนขาดคน รู้ใจ ไม่คลายหม่น มองหาคน เข้าใจ ใช่ออดอ้อน บทเพลงแห่ง ความเหงา มันร้าวรอน โปรดอาทร เอื้อเศษ เมตตากัน อยากพบหน้า คนเขียนกลอน ที่อ่อนไหว อยากพักใจ กับไออุ่น ละมุนขวัญ วาสนา มีไหมหนอ พ้อรำพัน นานกี่ปี กี่วัน ฝันเป็นจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
