หน้าส่วนตัว
หิ่งห้อย พร้อยพลาม วามวิจิตร
แสงนิด แสงน้อย ร้อยเป็นหนึ่ง
เรืองรอง ผ่องพริ้ม ว่อนริมบึง
เคล้นคลึง ทึ้งหา โลกราตรี
บนไม้ เค้าโมง ยืนโคลงหัว
ทรงตัว ตาวาว ราวภูตผี
จันทร จรหาย ในเมฆี
ปฐพี ยะเยียบ ฟ้าเงียบงัน
ปะรำ คร่ำคร่า ผ้าใบขาด
ฉันวาด วิมาน ผ่านเพ้อฝัน
คนรัก ที่ไกล ไปนานวัน
จงหัน กลับมา อาทรเทอญ
โอหนอ คืนค่ำ อันดำมืด
จืดชืด ด้วยนาง เธอห่างเหิน
หัวใจ สิหวัง ยังดำเนิน
เผชิญ ทุกข์ล้ำ คงจำทน
หิ่งห้อย พร้อยพลาม วามวิศิษฏ์
เพ่งพิศ คิดทวน มิถ้วนหน
วันวาน สองเรา เคล้าคู่ยล
บัดดล ไฉน เลิกไยดี
ฉันเพียง ชาวป่า อนาถา
ชีวา ขัดสน หม่นราศี
เขารัก ถือว่า เขาปรานี
เขาหนี เขาหน่าย ได้แต่ตรม
สุนทรวิทย์ 6 ก.ย. 2554 18:55 น. - ID 141642 
915
3
0
6 กันยายน 2554 19:32 น. - comment id 1207325
ได้แต่ตรมระทมทุก จะหาสุขจากไหนได้ เขาปราณีก็ดีไป เขาจากไปก็ช้ำตรม แวะมาเยี่ยมค่ะ
6 กันยายน 2554 19:36 น. - comment id 1207326
ถือของฝากติดมือมาด้วยหรือเปล่า?
6 กันยายน 2554 19:55 น. - comment id 1207330
ออดอ้อนได้งดงามในความรู้สึก..
6 กันยายน 2554 22:27 น. - comment id 1207348
หิ่งห้อย น้อยแสง แข่งจันทร์
ร้อยพัน หมื่นล้าน สานแสง
ยามวัน รอนร้อน อ่อนแรง
เปรียบรัก พลิกแพลง แผลงไป
คอยค่ำ ลำแสง แข่งขัน
นับวัน นับวัน เปลี่ยนใหม่
ฟ้าสาง ทุกครั้ง คราใด
หัวใจ ชอกช้ำ กล้ำกลืน
ลุงรอง
11 กันยายน 2554 06:47 น. - comment id 1207807
ไพเราะดีครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
