เดียวดาย

คนกรุงศรี

สายฝนพรม ลมพัด สาดซัดซ่า
โลมไล้พา ผิวเรา ให้หนาวสั่น
ขาดคู่เคียง เคยใกล้ ไม่สัมพันธ์
คิดถึงวัน วัยเก่า แล้วเศร้าใจ
เมื่อหนาวลม ห่มผ้า ก็พาผ่อน
แต่ยามนอน เหว่ว้า จะหาไหน
กายมิหนาว หากเหน็บ เจ็บฤทัย
อยากมีใคร ปลอบกมล คนเดียวดาย
				
comments powered by Disqus
  • สุนทรวิทย์

    4 พฤศจิกายน 2554 11:10 น. - comment id 1213743

    41.gif41.gif41.gif36.gif36.gif36.gif
  • ไม้หออม

    4 พฤศจิกายน 2554 14:20 น. - comment id 1213783

    41.gif41.gif41.gif41.gif
  • ตะวัน ฉาย

    21 พฤศจิกายน 2554 21:14 น. - comment id 1215665

    คิดถึง คนไกลที่อยู่ห่างไกล http://www.thaipoem.com/forever/poemcom.php?poemid=142400&poemdbid=&subject=%E0%B4%D5%C2%C7%B4%D2%C2#ล8.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน