หน้าส่วนตัว
เขาเคยให้ ปฏิญญา วาจาสัตย์
ขอยืนหยัด ตรากตรำ ทำเพื่อฉัน
วันหน้าจัก สุขศรี มีครบครัน
ร่วมผูกพัน เป็นหนึ่ง ถึงบั้นปลาย
เขาลาไป ไล่ตาม ความรุ่งโรจน์
ฉันครองโสด รอเขา สู่เป้าหมาย
ผ่านเดือน,ปี เจ็บแปลบ แอบฟูมฟาย
เขาดูดาย หายลับ ไม่กลับมา
กล้ำกลืนดื่ม น้ำตา นับอายุ
ปีนี้ลุ หกสิบสี่ แล้วพี่ขา
ฉันปวดร้าว อ่อนแอ แก่ชรา
เหลือเวลา จากนี้ มิกี่วัน
ฉันขอต่อ ชีวิต อีกนิดหน่อย
เพื่อรอคอย เขาย้อน ก่อนดับขันธ์
เมตตาบ้าง เถิดหนา อย่าลืมกัน
มาสานฝัน ให้ครบ จบกระบวน
สงสารหญิง อาภัพ กลับรอเก้อ
ชายที่เธอ ฝังใจ ไม่เคยหวน
ยามป่วยหนัก ละเมอ เพ้อคร่ำครวญ
เสียงกำสรวล นั้นแผ่วเบา เศร้าเหลือเกิน
สุนทรวิทย์ 6 พ.ย. 2554 12:00 น. - ID 142442 
811
3
0
6 พฤศจิกายน 2554 12:58 น. - comment id 633746
อ่านแล้วเศร้าเลยค่ะ
6 พฤศจิกายน 2554 14:25 น. - comment id 695357
เรื่องอย่างนี้อาจมีจริงก็ได้นะครับ
6 พฤศจิกายน 2554 19:37 น. - comment id 1214046
คืนวันต่างผันเปลี่ยน คนว่ายเวียนเพียรหาฝัน โลกหมุนค้ำจุนกัน จุดจบนั้นมันเลื่อนลอย สัญญาภาษารัก เคยทอทักปักเรียบร้อย วันนี้พี่คงคอย อย่าเศร้าสร้อยจงปล่อยวาง
6 พฤศจิกายน 2554 21:34 น. - comment id 1214062
ขอบคุณที่แวะมานะครับ
7 พฤศจิกายน 2554 00:55 น. - comment id 1214069
7 พฤศจิกายน 2554 07:00 น. - comment id 1214074
ลางเนื้อชอบลางยาค่ะ บางคนชอบรอ บางคนไม่ชอบ ดิฉันเป็นแบบที่ไม่ชอบค่ะ เพราะถ้ารักกันจริงแล้ว ก็อยากสร้างครอบครัวด้วยกันในวัยที่เหมาะสม มีงานทำ ไม่ต้องมีทุกอย่างพร้อม เพราะสรีระร่างกายของผู้หญิงที่จะมีบุตรสืบสกุลนั้น เกินวัยไม่ดี ลูกจะไม่แข็งแรงสมบูรณ์ทั้งสติปัญญาและร่างกาย ผู้ชายนั้นไม่เป็นไร ควรเห็นใจผู้หญิง อย่าให้รอนานเลยค่ะ ไม่ว่าวงการไหน เห็นพากันดีใจที่ภรรยาท้อง ไม่มีการแบ่งชั้น วรรณะ
7 พฤศจิกายน 2554 09:34 น. - comment id 1214092
เธอมีรักแท้นะครับคุณอนงค์นาง จึงยอมคอยจนแก่ไงครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
