คุยกับภาพ
สุนทรวิทย์
ยี่สิบปี เนิ่นนาน ล่วงผ่านพ้น
ดวงกระมล น้องนี้ มิมีเปลี่ยน
แม้ความทุกข์ ข้นแค้น แสนเบียดเบียน
ใจคงเวียน อยู่กับเธอ เสมอมา
ลูกเป็นหนุ่ม แล้วหนา หน้าเหมือนพี่
ปลายปีนี้ จะจบผ่าน การศึกษา
พี่ไม่ต้อง พะวง ห่วงสงกา
ถ้อยวาจา สั่งเสีย เมียยังจำ
รู้ไหมน้อง ร่วงโรย ระโหยอ่อน
ต้องซอกซอน บากบั่น เช้ายันค่ำ
จนผ่ายผอม เจ็บป่วย ด้วยตรากตรำ
เพื่อให้ลูก อิ่มหนำ ห่างลำเค็ญ
ทุกวันนี้ ไม่มี พี่อยู่ใกล้
ใจน้องใช่ เรรวน พี่ควรเห็น
เหลือแต่ความ อาลัย ไม่ว่างเว้น
ตามเคี่ยวเข็ญ บีบคั้น รันชีวี
เธอคุยกับ ภาพสามี ที่ล่วงลับ
ปากขยับ พึมพำ น้ำตาปรี่
อธิษฐาน ภาวนา ทุกราตรี
ชาติหน้ามี อย่าพลัดพราก จากกันเลย
หน้าส่วนตัว
สุนทรวิทย์ 14 พ.ย. 2554 11:26 น. - ID 142561 
860
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
