มือถือไถ ใจสั่น กลั้นสะอื้น บางครั้งยืน เหม่อมอง จ้องขอบหล้า ปล่อยหางไถ ล้มขวาง ข้างคันนา ควายทำเหมือน เบือนหน้า มาปลอบเรา ฟ้าเมืองกาญจน์ วันนี้ เป็นสีหม่น ดั่งเย้ยคน หมองไหม้ ใจเงียบเหงา รักเคยคิด ว่าหวาน จนนานเนา วันนี้เขา เปลี่ยนแปร ไม่แน่นอน คำสัญญา หวานชื่น คืนฝนตก มันคลุมปก ฉายฉาบ ด้วยภาพหลอน คงจะไหล ไปตาม ลำสาคร แม้ตะกอน มิเหลือ เป็นเยื่อใย หมายมั่นยิ่ง จริงจัง เป็นฝั่งฝา แต่กลับเหมือน เวลา อายุไข ผิดกับมาน ของฉัน มั่นอย่างไร มิเปลี่ยนไป ไขว้เขว หรือเรรวน จะทำนา ถางไร่ อีกไหมหนอ ใจเริ่มท้อ แล้วนะ เรื่องนาสวน ทั้งดินฟ้า ไม่แน่ มันแปรปรวน อีกรัญจวน เพราะใจ ไร้คนดู เราเผลอใจ ไปจึง ถึงต้องช้ำ จะกล่าวคำ แก้ตัว กลัวอดสู อยากจะหา คนอ้อน วอนพธู ใครจะรู้ ความนัย ของใจเรา พลายแก้ว
พลายแก้ว เมืองกาญจน์ 7 ม.ค. 2555 23:46 น. - ID 143238 
1201
0
0
8 มกราคม 2555 11:30 น. - comment id 1220231
รอยไถเก่า.. เรารวมไถในวันก่อน แข็งเป็นก้อน ร้อนและไร้ในความชื้น มันเหือดแห้ง แดงดานผันเป็นอื่น สุดขมขื่น คนยืนข้าง ..มาร้างลา คำสัญญา คราครั้งก่อน ..สะท้อนใจ !
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
