วันกลีบแก้ว ร่วงกราว ขาวโคนต้น เพราะสิ้นฝน ลมล่อง ต้องเหน็บหนาว แก้วกอเก่า เฉาหม่น ทนอีกคราว พบปวดร้าว ลมย้อน ก็ร้อนทรวง เหมือนกับเรา ทุกข์ท้น คนเคยหวัง มีความหลัง ฝังใจ ให้แสนห่วง มิเคยคลาย พ่ายแพ้ ในแดดวง แม้กาลล่วง นานเนา มิเบาลง ทำให้ใจ ไกลห่าง ต่างกายใกล้ เหมือนป่าไพร ขวางกั้น พลันพลัดหลง แต่ฤทัย ใจนั้น สุดมั่นคง ยังซื่อตรง จงรัก และภักดี จะเปลี่ยนแก้ว ของเรา กอเฉาแห้ง โดยตัดแต่ง กิ่งใหม่ ให้คืนที่ แล้วพรวนดิน รดน้ำ ซ้ำอีกที ความหวังมี แก้วงาม สมตามปอง แต่สองมาน ราญร้าว ณ.คราวนี้ หาวิธี ปรับใหม่ ให้คลายหมอง จะพรวนดิน รดน้ำ ตามทำนอง มิถูกต้อง สมหวัง ดั่งตั้งใจ จับมือกัน มั่นไว้ เปิดใจกว้าง สองเราต่าง มองหา แววตาใส ดวงตาเทียบ เปรียบว่า หน้าต่างใจ มาเริ่มใหม่ อีกที ...ดีกันนะ
คนกรุงศรี 15 มี.ค. 2556 22:03 น. - ID 146769 
1477
3
0
16 มีนาคม 2556 05:03 น. - comment id 1256672
ดุจแก้วแตกรานร้าวเมื่อคราวก่อน เมื่อนึกย้อนเจ็บฝังยังแสยง เหมือนใบหอกตอกลิ่มคอยทิ่มแทง อยากจะแกล้งลืมเลือนใจเบือนแล้ว ความปวดเจ็บเก็บนานประสานยาก คล้ายถูกสากบดตำทำกับแก้ว ละเอียดแตกแยกผงลงทุกแนว ดีกับแมวเถิดหนาอย่ากลับคืน เธอเป็นเธอฉันเป็นฉันอย่าฝันร่วม จะให้รวมหัวใจไม่อยากฝืน เพลิงใกล้มอดลุกใหม่ถ้าใส่ฟืน เมื่อเป็นอื่นจงไปให้ไกลตา ไม่ขอเชื่อน้ำมนต์คนโลเล หมดเวลาทุ่มเทให้ผลาญพร่า ระหว่างเราพ้นผ่านกาลเป็นยา ช่วยรักษาหัวใจให้เหมือนเดิม กรวดน้ำคว่ำขันไปแล้ว อิอิ
16 มีนาคม 2556 11:25 น. - comment id 1256715
ได้จ๊ะ ดีก็ดี
16 มีนาคม 2556 22:00 น. - comment id 1256738
คงมิต้องสาบานต่อศาลดอก มันช้ำชอกหมองหม่นจนผงะ รักที่มีต่อกันมีพันธะ จำปล่อยละช่องว่างให้ห่างกัน เราหม่นไหม้อาดูรพูนเทวษ เขาปันเศษเมตตามาปลอบขวัญ คนถูกตีเข่นฆ่าสารพัน คนคนนั้นเป็นฉันหรือว่าเธอ ถามตรงตรงคงไม่เป็นไรนะ เธอแกล้งจะปล่อยใจให้ไผลเผลอ ว่าใกล้ตัวใกล้ใจใช่ไหมเออ จึงพร่ำเพ้อเผลอพร่ำจำนรรจา เพราะต่างคนต่างใจใช่ไหมเล่า แก้วจึงเศร้าร้าวรอนนอนผวา จบสิ้นแล้วทั้งเพเสียเวลา แม้ศรัทธา...ก็จางหาย...กับสายลม
16 มีนาคม 2556 23:11 น. - comment id 1256743
ยังจงเกลียด จงชัง ดั่งเก่าก่อน เฝ้าอ้อนวอน เท่าไร คงไม่สม นั่งกอดเข่า เจ่าจุก ทุกข์ระทม กับแอบก้ม หลบหน้า น้ำตาริน จะชี้แจง แจ้งไป ก็ไร้ผล เหลียวมองตน แลเงา เฝ้าถวิล สงสารตน คนไหน ใครยลยิน เขาหมดสิ้น ศรัทธา มิมามอง แต่ตั้งใจ ไว้มั่น วันสุขสม ถ้าภิรมย์ ดั่งเก่า เราทั้งสอง จะถนอม กล่อมเกลา เจ้าเนื้อทอง มิให้ต้อง เหนื่อยยาก ลำบากกาย จะตักน้ำ ถูบ้าน ล้างจานถ้วย ทุกอย่างช่วย เคียงข้าง มิห่างหาย เมื่อกินป้อน ร้อนจัด พัดไม่วาย นวดให้คลาย อ่อนล้า...คราเลิกงาน
17 มีนาคม 2556 20:32 น. - comment id 1256760
เคยเป็นแก้วร่วงโรยแล้วโปรยหล่น มองเหมือนคนไร้ถึงซึ่งแก่นสาร เปรียบสายน้ำไหลล่องท่องลำธาร พร้อมกับกาลแปรเปลี่ยนหมุนเวียนไป วันที่แก้วโรยราอยู่คาต้น มองหาคนปลอบขวัญนั้นอยู่ไหน ที่เห็นก็..ใกล้ตัว...ห่างหัวใจ เหตุไฉนแกล้งบอกหลอกให้งง วันนี้แก้วผลิดอกออกช่อใหม่ หอมละมุนชวนใจให้ใหลหลง เธอหวลคืนด้วยเลศเจตน์จำนง เป้าหมายคงคิดบั่นหั่นทำลาย แก้วจึงคิดทำตนเป็นคนใหม่ มิยอมให้ใจนั้นมันสลาย เธอร่ำร้องฟูมฟกหัวอกวาย แก้วแค่ปราย...ตาดู...มิคู่ควร
18 มีนาคม 2556 08:35 น. - comment id 1256763
ดีก็ได้....เค้า.......เตงนะอิอิ
18 มีนาคม 2556 08:36 น. - comment id 1256764
ดีก็ได้....เค้า.......เตงนะอิอิ
21 มีนาคม 2556 06:26 น. - comment id 1256904
ถ้าปรับตัวเข้าหากันได้ ก็มีความสุข
21 มีนาคม 2556 13:17 น. - comment id 1256918
เพียงแค่ปราย สายตา หน้ามิเหลียว ทุกเศษเสี้ยว ของใจ กวาดไปถ้วน มิกังวล ว่าใคร ไหนรัญจวน ดูเร่งด่วน ตัดใจ เปลี่ยนใหม่พลัน พบใครที่ ดีกว่า มิว่าแก้ว คงหมดแล้ว ในจินต์ สิ้นไฟฝัน เขาคนใหม่ ควรค่า ไม่ว่ากัน ให้สุขสันต์ ปั้นปลาย ตามหมายปอง วันใดกลีบ แก้วช้ำ จำหมองหม่น เหลียวมายล ความหลัง เราทั้งสอง จะรองรับ น้ำตา ที่บ่านอง วันนี้ครอง สุขี ...นะที่รัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
