ไม่กล้าบอก

คนกรุงศรี

สุขหนใด ไหนเล่า เท่าวันนี้

ด้วยไมตรี มีตอบ มอบความหวัง

มธุรส บทถ้อย คอยประดัง

เหมือนจะพรั่ง พรูออก มานอกมาน

คำจำนรรจ์ สรรไว้ เลือกไว้หลาก

คงจะยาก เกินไป หากไขขาน

ค่อยเลือกคัด จัดหมู่ ดูรูปการณ์

คิดคำหวาน จารถ้อย เป็นร้อยกรอง

เรียงวลี ที่มัน อัดอั้นจิต

เคยนั่งคิด จนใน หัวใจหมอง

อยากตะโกน ก้องไป ให้โลกมอง

ก็เกรงต้อง ขายหน้า อายฟ้าดิน

บางครั้งเคย บอกใคร อยากให้รู้

แต่หาผู้ ใดเล่า เขาถวิล

พบมากมาย หลายหน จนชาชิน

จึ่งในจินต์ มิกล้า จะพาที

แม้จอมขวัญ นั้นหวัง อยากฟังถ้อย

ถ้าเรียงร้อย แล้วใจ เชื่อไหมนี่

หากยังเคือง ขุ่นข้อง ตรองให้ดี

ทุกวจี เหล่านั้น กลั่นจากใจ

ทั้งคิดถึง ทั้งหวง ทั้งห่วงหา

อาจฟังมา หลายหน จนจำได้

แต่คำหนึ่ง ซึ่งอยาก บอกฝากไป

แต่เหตุใด ไม่กล้า บอกว่ารัก

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน