ทางสายเปลี่ยว

คนกรุงศรี

ทางสายเปลี่ยว เดียวดาย ที่ปลายโลก

มีทุกข์โศก ปนเศร้า และเหงาหงอย

จะเหลียวหา ใครเขา ยังเฝ้าคอย

ตาละห้อย น้อยใจ ไร้คนแล

 

อยากมีใคร คอบมอบ เพื่อปลอบขวัญ

มาช่วยกัน เยียวยา รักษาแผล

ความว้าเหว่ เร่ถาม ตามรังแก

จนดวงแด ซึมซับ กับความตรม

 

ยกมือชู โปรดด้วย จงช่วยฉุด

ให้พ้นหลุด จากท่าม ความขื่นขม

ขอไออุ่น อบให้ หายซานซม

อย่าให้จม จนหาย ที่ปลายทาง

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน