ปลอบใจ

คนกรุงศรี

อยากปลอบใจ ให้คลาย จงหายหม่น

ฝากึงคน อยู่ไกล ด้วยใจหวัง

ช่างแสนงอน กระไร ใจน้อยจัง

ทุกอย่างยัง คงมั่น เราสัญญา

 

สุดกังวล ปนห่วง ช่วงห่างหาย

ว่าดีร้าย ป่วยไข้ ให้กังขา

จะสืบตาม ถามใคร ไม่นำพา

จึงฝากฟ้า ดาวเดือน ให้เยือนยล

 

ถูกแนมเหน็บ เจ็บใจ แต่ให้ขัน

ไม่ว่ากัน เข้าใจ ในเหตุผล

ทำงานหนัก ตรากตรำ ไยจำทน

ดูแลตน จึงเตือน เพราะเพื่อนกัน

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน