หน้าส่วนตัว
สายฟ้าฟาดดังเปรี้ยงเสียงสนั่น
เสียงดังลั่นดุจโกรธาน่าฉงน
ฟ้าพิโรทโกรธกริ้วพริ้วอารมย์
เหมือนจะข่มขู่ดิน...ให้สิ้นใจ
ประกายไฟดูแล้วช่างน่าพรั่น
อกประหวั่นผ่าแปร๊บแลบเป็นสาย
ดูขมึงสพรึงกลัวสั่นทั่วกาย
จนใจหายกลัวฟ้าฟาด...ให้ขาดกัน
ตัวเธอนั้นดุจดั่งฟ้าพิโรธ
ยามที่โกรธใช้อารมณ์ข่มตัวฉัน
ไร้สติไร้เหตุผลอยู่ทุกวัน
จนฉันนั้นแทบสิ้นสุด...จุดอดทน
ฉันดุจคนที่รองรับอารมณ์ฟ้า
เปรียบเหมือนว่าเป็นดินที่คอยฝน
เพียงหวังเมื่อฟ้าสงบคงได้ยล
เลิกสับสนเลิกคิดโกรธ...ลงโทษใคร
แล้วมองในใจคนหนึ่งซึ่งรองรับ
ได้สดับปรับความคิดจิตใจใหม่
ใครสู้ทนแม้ชอกช้ำระกำใจ
แต่ยังให้อภัยเธอ...เสมอมา
เปลวปลายเทียน 26 มิ.ย. 2545 03:10 น. - ID 17291 
1192
2
0
26 มิถุนายน 2545 03:13 น. - comment id 57689
มอบให้แก่ผู้ที่ต้องรองรับอารมณ์
26 มิถุนายน 2545 07:38 น. - comment id 57696
เขียนได้ดีจริงๆค่ะ
26 มิถุนายน 2545 08:02 น. - comment id 57704
มองเปลวเทียวระบัดไหวในยามค่ำ ทุกคืนพร่ำสวดมนต์ลบเหว่ว้า คิดถึงเธออธิษฐานวอนออดอ้อนฟ้า ให้รู้ค่าใจดวงนี้ที่รักจริง.. ขอเทพยดาฟ้าดินได้ประจักษ์ ลูกเก็บรักเก็บงามงดหมดจดยิ่ง ไว้กลางใจใสงามใจนิ่งนิ่ง รอทุกสิ่งแสนดีที่ฟ้าจะรู้เห็นและเป็นใจ ลูกอุทิศร่างทำดีเพื่อทุกคนที่รัก ลูกขอแค่ภักดิ์คงมั่นไม่หวั่นไหว ลูกขอเพียงชาตินี้ให้ลูกได้มีใคร ดังเพื่อนใจชิดใกล้ไว้เป็นเงา... ลูกขอมากเกินไปใช่ไหมเล่า คนใจร้าวอาภัพช่างใจเขลา มิควรขอมากเกินไปราวใจเบา คนอย่างเราแท้จริงไซร้ควรก้มหน้าชดใช้กรรม!
26 มิถุนายน 2545 14:05 น. - comment id 57738
แต่ยังให้อภัยเธอ...เสมอมา อย่าเพิ่งหมดความอดทนนะ...สู้ๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด