หวังเล็กๆ

Pound

ฉันเป็นเจ้าของดินแดนแสนไกล
ทุ่งหญ้าเขียวขจีและดอกไม้บานสะพรั่ง
ทอดกายกว้างไกลสุดสายตา
แต่.....ไร้ซึ่งผู้คน  ฉันอยู่เพียงเดียวดาย
โดยที่ไม่รู้ว่าเขาคือใคร
แต่ฉันก็ยังคงเฝ้ารอเสมอมา
โดยหวังไว้ว่า......คงมีสักวัน
ที่ใครคนนั้น......จะเดินทางมาถึง				
comments powered by Disqus
  • nina

    9 กรกฎาคม 2545 16:36 น. - comment id 59842

    ฮื้อหือ เศร้าจัง...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน