เธอกับฉันกับปัญหา

`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`

หยิบสมุดปากามาผนึก.........................
แล้วก็นึกอักษรมาขีดเขียน....................
เรื่องทั้งหมดของหยิบยกขึ้นเป็นบนเรียน
ร้อยกวีที่เขียนไม่ลืมเลือน
        เรื่องนั้นหรือมีอยู่ว่าเมื่อครั้งหนึ่ง......
ฉันกับเธอคบกันนั้นสดใส.......................
ฉันกับเธอคบกันไม่อายใคร....................
อยู่ที่ใจเราสองนั้นตรงกัน........................
        พอพบกันไม่นานก็เริ่มแตก............
ฉันยังแยกก็ไม่ได้เพราะเหตุไหน............
ทำไมฉันและเธอต้องหมองใจ..................
ไม่มีใครช่วยเราได้ทั้งสองคน..................
         หยิบสมุดปากกามาสานต่อ...............
เป็นร้อยข้อพันกวีแสนสับสน...................
รักสิหนอบอกได้ไม่อายคน.......................
ฉันจะทนให้เธอข้ามไปให้สะใจ.................
        เจ็บวันนี้วันหน้ามันน้อยนิด.............
เจ็บจี้ดจี้ดที่ใจเกินรักษา..........................
จะมีไหมใครสักคนช่วยเป็นยา.................
มารักษาแผลใจให้หายที..........................
         แผลครั้งนี้ไม่ตายก็หายขาด.............
แผลครั้งนี้ไม่ตายก็สุขสม..........................
แผลครั้งนี้ไม่ตายก็ต้องชม........................
เพราะระบบด้วยผิดรักจากใจเธอ..............
     กลอนบทนี้ผมยังจำได้ดี    เราเคยมีความรู้
สึกดีๆที่มีให้กัน    กลอนบทนี้มันถูกเขียนขึ้น
เมื่อสมัยที่เราเรียนประถมศึกษาตอนปลายด้วย   
กันนี่!!มันกี่ปีแล้วนะ  10 ปีแล้วสิ   เธอคนนั้นยัง
จะจำได้ไหมว่ากระดาษใบนั้น   มันยังอยู่ ถึงแม้
มันจะขาดแต่ผมยังเก็บมันไว้เพราะมีกระดาษใบนี้
ที่ยังคอยเตือนเสมอให้ฉันคิดถึงเธอกับรูปถ่าย
ใบเล็กๆ มันยังอยู่ ในใจเราตลอดมา................
      เรื่องที่เล่ามาโดยย่อทั้งหมดล้วนเป็นความ
จริงทั้งหมดของ `คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`