ให้คลั่งแค้น แน่นสุม กลุ้มตระหนก ใจระทก วกวน สับสนใหญ่ ถูกเธอหยาม ประนามซ้ำ ระกำใจ ความรักไซร้ เปลี่ยนเป็นแค้น เผาแผ่นทรวง จะมุ่งหวังสิ่งใดได้อีกเล่า ก็ใจเรา เธอเผาทิ้ง ทั้งหิ้งหวง จะกัดฟัน ลุกขึ้น แล้วยืนทวง หรือจะห่วง อยู่ห่างห่าง พลางรับกรรม แม้เธอไปจุติเป็นนางฟ้า จะขอเป็น ภูตา ให้เหยียบย่ำ จะขอปลอม ยอมชั่ว มั่วอธรรม ถึงใจช้ำ ย้ำรอยแผล แค่เจ็บใจ แม้เธอใส่ส้นสูงงามสง่า จะขอเป็น ขี้หมา ให้เหยียบไว้ กลิ่นเหม็น ติดตีน ไปจนตาย ขอตามไป แม้ไร้ดิน สิ้นวิญญาณ แม้เธอเป็นผู้พิพากษา จะขอรับ โทษอาญา จากศาล ใช้อักษร เหน็บแนม เยาวมาลย์ เอากลอนกาทน์ และแผลพร้อย มาร้อยเรียง แม้เธอร้องเพลงรักหวานแหวว จะควักแก้ว หูทิ้ง ทั้งโสตเสียง เล่นเปียโน คลอน้ำตา มาคู่เคียง สัมพันธ์เพรียง เสียงกวี กล่อมคีตา แม้เธอแต่งงานออกเรือนไป จะขอเป็นคนใช้ ให้จิกด่า จะทรมาน ควักทิ้งทั้งแก้วตา กลางวิวาห์ ที่คาใจ ใช้ประจาน จะจดจำ พิษซ้ำ เธอทำเจ็บ จะตามเหน็บ ไปชั่ว กาลปวสาน จะรักเธอ ตราบฟ้าดิน สิ้นกาล จะจองผลาญ อาฆาต ทุกชาติไป
เชษฐภัทร วิสัยจร 28 ต.ค. 2545 11:02 น. - ID 25179 
1234
0
0
28 ตุลาคม 2545 13:51 น. - comment id 91857
เหตุใดรักปักหทัยให้ขาดเขลา มามัวเมากลิ้งเกลือกเลือกทางเสีย หล่อนจากห่างพรางสลัดไม่โลมเลีย ใยจึงเพลียหมายเกลี้ยกล่อมถนอมใจ ให้หยุดเถิดบรรเจิดความนามว่ารัก จำใจหักตรรกแน่นแก่นวิสัย หากเธอสุขใจเจ้าทุกข์ร้อนทำไม ดุจดั่งไฟเผาไหม้ในวิญญา มาสาบานสานกล่าวเล่าข้ามชาติ จักบังอาจตามติดพิษเสน่หา ให้เบียดชีพทุรายรนกร่นพรรณา ดั่งมาตรว่าไม่นำพาให้ไปดี ดับเสียเถิดเปิดใจให้ยอมรับ มาสดับกับคำเพื่อนเถื่อนๆคนนี้ รักของเธอแม้นยิ่งใหญ่กว่าโลกมี แต่ปนแค้นนี่สิ..ที่ให้ตรอง ..อ่านของคุณแล้ว แหม..แล้วจะรักทำมัยเนี่ย ดุจังแฮะ แค่เลิกรักก็พอแล้วมั๊ง .. ..รักแรงโกรธแรงแฮะ เอ๋ ..คุ้นๆนะ
28 ตุลาคม 2545 16:40 น. - comment id 91890
ต่อกลอนกานไป เพราะกันมากขะ มาเปงคำพูดนี่จะว่าไหมเนี่ย ก้อคนมันแต่งมะเปงนี่นา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
