ทางแสนไกล ฉันก้าวไปล้าเกิดจะเดินต่อ ขาอ่อนแรงเริ่มหวั่นรันทดท้อ จึงหยุดรอเธอนั้นฉุดฉันยืน ทางแสนไกล มีหนามปัญหาใจคอยบาดอยู่ดาษดื่น เลือดฉันรินผินหน้าน้ำตากลืน ความขมขื่นคุกคามหยามทุกวัน ทางแสนไกล ยังเฝ้าใฝ่รอเธอมาเธอนั้น อาบไออุ่นบอกเล่าเราแบ่งบัน ต่อเติมผันรอยยิ้มเนานาน ทางแสนไกล ยังร้างไร้เหน็บหนาวเดินก้าวผ่าน เก็บเศษใจร่วงแตกเหลือแหลกลาน เส้นขนานรักจาง..ทางแสนไกล
ทะเลใจ 18 ธ.ค. 2545 17:16 น. - ID 27432 
742
5
0
18 ธันวาคม 2545 21:40 น. - comment id 101415
เศร้าจังนู๋ พี่น้ำตาไหยเยย
18 ธันวาคม 2545 21:53 น. - comment id 101417
ขอบคุงกั๊บเจ้แอนคนงามมมม
18 ธันวาคม 2545 23:35 น. - comment id 101437
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ..มากค่ะ..
บทกลอน..บางครั้ง..เราก้อม่ายรู้..นะค่ะ..
ว่าเราแต่ง.มา..รู้สึกด้ายงัย.. ตอนนั้น..อารมณ์นั้น.. ออกมาเอง.. เรนรู้ค่ะ.. ก้อเรนเคยเปน..
คำถาม..ที่ถามตัวเอง. เอ่.. มาด้ายงัย..น้านดิค่ะ.. มาด้ายงัย.. แปลกจัง.
จากใจค่ะ..
เรน..
20 ธันวาคม 2545 14:29 น. - comment id 101610
ง่ะ... เกิดอะไร? ทำไม? เงง... คุณอ่ะ แล้ว...พี่อ่ะ คืออะไร มันไม่ไหลจนเกินทนหรอกใช่ไหม
20 ธันวาคม 2545 19:06 น. - comment id 101659
มาให้กำลังใจคน เหนื่อยๆ มาจะพัดจะนวดให้ อิ อิ คิดถึง ทะเลใจครับ
20 ธันวาคม 2545 21:53 น. - comment id 101674
ขอบคุณค่ะนู๋เรน ที่มาช่วยงงด้วยอ่ะจ๊ะ ขอบคุณค่ะคุณแผ่นน้ำ ที่แวะมาเยี่ยม พักนี้ยุ่งนี้คะดีใจอ่ะจ๊ะ ที่ยังแวะมาเยี่ยมกันขอบคุงกั๊บป๋ม ขอบคุณนะคุณนิติที่แวะมาอ่ะจ๊ะไม่เจอซะนาน คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
