คำ...รัก ทุกถ้อยคำที่พร่ำเพ้อละเมอหา ทุกคำกล่าวเอ่ยวาจาให้คิดถึง ทุกคำความหวามล้อมกล่อมตราตรึง ทุกราตรีล้วนซาบซึ้งในกายา ในความหมายภายในคำย้ำซาบซึ้ง ในความคิดถึงที่เฝ้าเล่าตามหา ในความจริงยิ่งรักประจักษ์ตา ในความล้ายังมีฉันข้างกายเธอ เหมือนทุกคำที่พร่ำกับอ้ำอึ้ง เหมือนว่าความคิดถึงเริ่มลอยเหม่อ เหมือนหัวใจน้อยน้อยลอยละเมอ เหมือนคำคนมาปรนเปรอที่ยอดใจ มอบหัวใจให้รับประทับจิต มอบถ้อยคำน้อยนิดนี้มอบให้ มอบทั้งกายถวายสนิททั้งจิตใจ เพราะมอบให้แค่เธอเธอคนเดียว มีเพียงเธอคนเดียวในใจนี้ และจะมีแต่เธอไม่ลดเลี้ยว ก็คงขอแค่มีเธอให้กลมเกลียว แม้เปล่าเปลี่ยวนวลปรางยังมีเธอ
22 ธันวาคม 2545 20:14 น. - comment id 101884
ยังหวานเหมือนเดิมนะพี่ปุ๊ก...

23 ธันวาคม 2545 18:07 น. - comment id 101967
แหมใครคือคนที่ได้รับหัวใจดวงนั้นคะ น่าอิจฉาจัง เป็นเรานะ รักตายเลย แตงกลอนเพราะขนาดนี้

23 ธันวาคม 2545 19:17 น. - comment id 101975
อิอิ หวานจังเลย ..!! ------ กลอนหวานๆนี้ ของพี่ลม เจ๋งทั้งน๊านนเลย เพราะมากๆคะ !!..

24 ธันวาคม 2545 03:17 น. - comment id 102004
อิอิอิ..
เรน..ตามมากวน..ตอนตีสาม..
เรนว่า..
ม่ายเห็น..ไพเราะ...
ก้อเรน...อิจฉาเธอ..อะดิ้..ฮึ!!
แว๊ปปป...
แบบว่า.. อิจฉา...(ตาม่ายร้อนนน..)...
