หน้าส่วนตัว
เงียบ...สงบ.....ว่างเปล่า
ไม่มีแม้คำใดจะเอ่ยถึง
ไม่มีภาพเธอในห้วงคำนึง
เธอไม่มีค่าพึงจะจดจำ
ลมพัดเพียงเบาเบากระทบหน้า
ค่อยค่อยลืมตาขึ้นมาจากความช้ำ
เสียงของเธอเลือนหายไปทีละคำ
ความมืดดำ.....ปลิวไป....พร้อมสายลม
กานิเมด 14 มี.ค. 2546 22:41 น. - ID 30630 
823
3
0
15 มีนาคม 2546 00:15 น. - comment id 114947
ค่ะ..ชอบความมืดดำ..ปลิวหายไปพร้อมกับคำของเธอ
15 มีนาคม 2546 11:29 น. - comment id 115019
เพราะจัง แต่เศร้า เนอะ ..เข้ามาเป็นเพื่อนในยามค่ำคืนมืดๆๆแบบนี้ค่ะ
17 มีนาคม 2546 20:54 น. - comment id 115777
อืมมมมม.... คุณภาพคับมอนิเตอร์สมกับที่ว่า ตั้งใจแต่งมาก... ผมไม่ได้ยกยอนะครับ แค่ช่อฟ้า ใบระกา นิดๆ มาเยี่ยมครับ มาเยี่ยม แถมพยายามลอกเลียนกลอน.... หุหุหุ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด