ฝนร่วงหล่นคนโดนใจทำร้ายรัก
ฝนตกหนักรักหล่นหายกับสายฝน
ฝนชุ่มช่ำทำให้ใจคลายร้อนรน
ฝนเปียกปนความหนาวเหน็บเจ็บเกินใคร
แต่ก่อนเก่าฟ้าสีขาวเคยใสสด
ทะเลหมดเหือดแห้งหมดแรงใจ
แสงดับลงปลงจิตคิดถึงใคร
น้ำตาใหลฝ่าดินไปในลาวา
ผ่าลึกไปอยากฝังกายใต้พื้นโลก
ให้ลืมโศกโลกบนดินถิ่นที่ว่า
เผาหัวใจที่ตายด้านและเย็นชา
ละลายรักที่จากมาฝังลงดิน
วิญญาณดับลับเลื่อนลอยถิ่นแดนไกล
ลมหายใจแผ่วลงไปหายหมดสิ้น
ทั่วแผ่นฟ้าทั้งผืนกายและแผ่นดิน
หมดมลทิลถิ่นทีพักรักจากไป
20 มีนาคม 2546 00:47 น. - comment id 116717
อี๊ย!!! น่ากลัวจังนะความรักเนี่ย ถ้ามีความรักแล้วต้องตาย ก็อย่ารนหาที่ดีกว่า

20 มีนาคม 2546 01:35 น. - comment id 116724
แต่งเองกำลังเป็นเอง เศร้าจัง เบื่อจริง ๆ เลย

20 มีนาคม 2546 02:53 น. - comment id 116731
เราก็เป็นคนหลายความรู้สึกนะ
อิอิ. . .
=^_____^=

20 มีนาคม 2546 08:17 น. - comment id 116769
ง่า....สู้ต่อไปนะคะ อย่ายอมแพ้...เป็นกำลังใจให้ค่ะ อืมม...เอาตัวเองไม่รอดเลยเรา เศร้าจิตจริง

20 มีนาคม 2546 15:34 น. - comment id 116921
บทกลอนเพราะค่ะ...แต่ว่าเศร้าไปหน่อยนะ..ให้ความรู้สึกได้ดีมากค่ะ...
