ความเหงาค่อยๆ ก่อตัวที่ละนิด พร้อมกับความคิดความรู้สึกที่เหน็บหนาว กับวันและเวลาที่ห่างกันไปของสองเรา เรียกความเหว่ว้าเก่าๆ - - ที่ปนๆ กับความเศร้าให้กลับมา ใครจะตอบได้มั้ย ว่าความรักคือการให้โดยไม่โหยหา ไม่ต้องการรักตอบ - เพียงแต่เป็นผู้มอบตลอดเวลา และจริงหรือว่าจะสุขใจเมื่อเปิดทางให้เค้าไปอย่างต้องการ จะมีสักกี่ร้อยกี่พันคน ยอมทุกข์ทนที่จะเก็บความหลังในวันวาน เป็นอนุสรณ์ใจเรื่องความรักไว้ตลอดกาล เงียบ เงียบมุนหนึ่งเติมใจที่ร้าวรานเมื่อเค้าจากไป
cool-hearted 7 พ.ค. 2546 10:54 น. - ID 33576 
672
4
0
7 พฤษภาคม 2546 11:23 น. - comment id 136062
การเก็บความหลังไว้ ในห้องใจไม่ให้ใครได้เห็น คนเก็บอาจสุขหรือทุกข์เป็น แต่ก็ยังอยากเห็นความลำเค็ญที่เป็นสุขใจ ***ไม่มีใครลืมวันวานได้หรอกค่ะ แต่ใครจะรู้สึกอย่างไรนั้น ต้องแล้วแต่ ๆ ละคนค่ะ (แวะมาทักทายค่ะ)
7 พฤษภาคม 2546 17:20 น. - comment id 136183
เรื่องบางเรื่องก็อยากจะบอก ทำไมไม่ออก ทำไมไม่ไป มันทำไม่ได้ ตัวห่างมาได้แต่ไม่รู้หัวใจไม่ห่างตามกาย เพราะรักคงอยู่ใช่ไหม...ตอบว่าใช่เพราะฉันรักเธอ เข้าใจความรู้สึกนี้นะคะพี่ปอนด์ มันก็อธิบายยากนะ เปิ้ลเป็นกำลังใจให้นะคะ
8 พฤษภาคม 2546 00:56 น. - comment id 136338
สมองเรามีเนื้อที่จำกัด ถ้าจะจำ ก็จำสิ่งที่ดีของชีวิต จำในสิ่งที่ทำเกิดกำลังใจ อนาคตจะไม่เป็นโรค ความจำเสื่อม
8 พฤษภาคม 2546 09:39 น. - comment id 136417
ที่ปอนด์เขียนมันก็ถูกอ่ะนะ แต่เราก็เลือกจำแต่สิ่งที่ดี ๆ ได้ไม่ใช่หรอ เมื่อถึงเวลาคนเราก็ต้องเลือกทางที่ดีสำหรับตัวเอง ถ้าเค้าอยู่กับเราแล้วไม่รักเรา สู้เราปล่อยเค้าไปดีกว่า อย่างน้อยสักวันนึงที่เวลาจะทำให้เราพบเจอคนที่ดีกว่าเค้า รั้งเค้าไว้ก็รังแต่จะเจ็บปวดด้วยกันทั้ง 2 ฝ่ายเปล่า ๆ เฮ้อ+ความรักนี้มันยุ่งยากจังแฮะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
