หน้าส่วนตัว
หยิบไดอารี่เล่มเก่าขึ้นมาระบาย
บทสรุปความงมงายของคนอย่างฉัน
ตั้งแต่หน้าแรกที่เราได้เริ่มต้นความผูกพัน
ไม่เคยมีเลยสักวันที่ฉันจะสบายใจ
ทิ้งขว้างฉันเรื่อยมา
ให้เจ็บจมอยู่กับน้ำตาอย่างอ่อนไหว
พอจะมีสักครั้งที่เธอกลับมาดูแลหัวใจ
ก็กลับลืมหมดสิ้นไปที่เธอเคยทำร้ายมา
จะกี่หน้ากี่หน้าที่เปิดอ่าน
ก็เห็นแต่ตัวเองอยู่กับความร้าวรานอย่างเหว่ว้า
แม้ผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนกับกาลเวลา
ร่องรอยน้ำตาที่อยุ่ในทุกหน้าก็ยังไม่หายไป
รูปของเธอยังคั่นอยู่หน้ากลาง
ภาพรอยิ้มเดียวที่เหลือให้ฉันอยู่บ้างคอยเก็บไว้
ส่วนข้อความที่เหลือทั้งหมดช่างรันทดในหัวใจ
ก็แค่คนเหงามันอ่อนไหวไปคนเดียว
ยาหม่อง 31 ก.ค. 2546 16:37 น. - ID 37273 
942
1
0
31 กรกฎาคม 2546 17:35 น. - comment id 157737
จำและจดเธอไว้ในความรู้สึก แต่พอคิดนึกและรู้สึกกับความอ่อนไหว ด้วยตอนนี้เธอมีเขาเป็นคนของหัวใจ ส่วนฉันต้องหวั่นไหวอยู่กับใจตามลำพัง ***แวะมาทักทายจ๊ะ กลอนไพเราะมากค่ะ และโดนใจผู้หญิงไร้เงามากเลยด้วย***
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
