ศักดิ์ศรีของผู้หญิง

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

ผู้หญิงใจง่าย
ทำไมใส่ร้ายกันขนาดนี้
อย่าเอาสิ่งที่สูงค่า มาเป็นตัณหาสิคนดี
ผู้หญิงก็รักศักดิ์ศรีที่ตัวเองมี อยากให้เข้าใจ
ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ
ใช่ว่าอยากให้ใครมารังแก จริงไหม
ใช่ว่าจะเป็นผู้แพ้ตลอดไป
ใช่ว่าจะเสียน้ำตามากมาย ให้ผู้ชายที่ไม่รักกัน
ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง
เมื่อหมดรักแล้ว เธอจะทิ้งขว้าง ให้ไหวหวั่น
อย่ามองเป็นแค่คนๆหนึ่ง ถ้าเธอยังรักและผูกพัน
ทำไมต้องรักกัน ถ้าไม่ใช่คนที่เคยใฝ่ฝันมานาน
ต้องการความห่วงใย
เธอพิสูจน์เยื่อใยด้วยการส่งดอกไม้ที่หอมหวาน
แต่สิ่งที่อยากได้คือการอยู่กับเธอไปตลอดกาล
ไม่อยากอยู่กับความร้าวราน กับดอกไม้ที่มันแห้งกร้าน หรอกเธอ
เวลาที่ไม่เหลือใคร
อยากได้ใครสักคนเข้ามาปลอบใจเสมอ
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ขจัดความทุกข์ตัวดี ที่ได้เจอ
ไม่อยากจะพร่ำเพ้อ ถึงตัวเธอที่ไม่คิดจะใส่ใจ
ลองย้อนกลับมามองสักนิด
ว่าตอนที่เธอสับสนในจิต ตอนที่หม่นไหม้
ใครเล่า เฝ้าห่วงหา ชายที่รักนั้นหนาจะเป็นอย่างไร
ไม่ยอมให้ความเหว่ว้าอันใด มากล้ำกราย ชายผู้เป็นดั่งดวงใจที่มี
อยากให้เธอได้รู้ว่า
ผู้หญิงนั้นมีค่า และรักศักดิ์ศรี
เมื่อเธอหมายจะทำร้ายใจ คิดใหม่ได้นะอย่าช้าที
มารยาหญิงที่มี จะตอบแทนเธอคนดี อย่างสาแก่ใจ