สุดท้ายก็เหลือเพียงความเดียวดายว่างเปล่า เป็นเงาอยู่กับความเศร้าทุกวัน ไม่เคยมีใครสนใจรักของฉัน ไม่มีแม้สักวันจะเป็นคยลำคัญของใคร ถูกลืมไม่มีฉันใคร ๆ เขาก็อยู่ได้ ไม่ใส่ใจแม้มันจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน แม้ความรักที่มันมีให้เขาทุก ๆ วัน ช่างมันนี่คือคำที่ฉันได้กลับมา ปวดร้าวความหวังดีของเราไร้ค่า วันเวลาก็ยังคงผ่านไปอย่างช้า ๆ แม่แต่ความรักของฉันที่ยังนั่งอยู่กับน้ำตา กับความคิดที่ว่า ฉันเกิดมาเพื่ออะไร