ยโสธร เมืองฟ้า ดารารัตน์ มีกษัตริย์ ครองเมือง เลื่องทิศา ทิพยรัตน์ เจ้าหญิง พริ้งงามตา จำต้องขึ้น ปกครองหล้า สืบจากลุง ด้วยเป็นหญิง เกรงไพร่ ไม่เคารพ แผ่นดินต้อง ถึงจุดจบ เลือดกลบฟุ้ง เพราะต้องรบ ชิงบัลลังก์ จากท่านลุง ด้วยหมายมุ่ง เป็นกษัตริย์ รัฐนั้นนา อโณทัย องครักษ์ จักแก้ไข แสร้งทำเป็น ขบถให้ เสื่อมเสียหน้า แม้ไว้ใจ แต่ต้องตาย วายชีวา แล้วไพร่ฟ้า ต้องเคารพ และเชื่อใจ ทั้งหมดที่ ทำไป ก็เพราะรัก ถวายหัว ให้ประจักษ์ สลักไว้ ทิพยรัตน์ ขัตติยา ข้าขอตาย ชีพวางวาย ให้เจ้าต้อง ครองราชย์นาน อโณทัย หลับตาลง ปลงชีวาตม์ เสียงปืนสาด เลือดพล่าน ลานประหาร เจ้าตายแล้ว ตายแล้วหนอ ขอวิญญาณ ชาติทหาร สู่สวรรค์ ด้วยใจจริง อาลัยรัก อาลัยเจ้า อโณทัย ผู้มั่นคง รักไว้ แด่เจ้าหญิง ขอนับถือ ความรักเจ้า เฝ้ารักจริง แด่เจ้าหญิง แห่งเลือด ขัตติยา...
พิกุลทอง 12 ม.ค. 2547 16:09 น. - ID 44441 
2922
7
0
14 เมษายน 2554 23:34 น. - comment id 179386
เศร้ามากๆ ชอบพี่ติ๊ก เจษ สุดๆ รักอโณทัยมาก เสียสละเพื่อแผ่นดินและหญิงที่ตนเองรักยิ่งชีวิต
12 มกราคม 2547 16:43 น. - comment id 201585
หนึ่งศรีษะ เพื่อค้ำจุนบัลลังก์ เราเคยได้อ่านบทประพันธ์นี้ก่อนที่จะนำมาสร้างเป็นละคร เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากจริง คุณทมยันตี (ลักษณาวดี) เขียนได้ประทับใจเป็นทึ่สุด
12 มกราคม 2547 16:49 น. - comment id 201594
น่าภูมิใจแทนเจ้าหญิงนะ แต่ก็น่าเสียใจแทนอีกเหมือนกัน ตะแหง่วไม่เคยได้ดูเลย ถึงแม้จะชอบพี่ติ๊กมากๆก็เถอะ กลัวติดอ่ะ ...แต่งเพราะมากๆค่ะ..
12 มกราคม 2547 18:16 น. - comment id 201659
ไม่เคยชม เหมือนได้ดู รู้เรื่องเล่า ยกเกศเกล้า บูชา ความรักมั่น ให้ชาติหน้า มาประสบ ได้พบพาน ไม่ร้างกัน เป็นคู่สร้าง คู่สมใจ
12 มกราคม 2547 19:08 น. - comment id 201688
อ่านแล้วยังนึกถึงวันที่ดูละครอยู่เลย... ซึ้งมากเนอะครับ...ดูแล้วแทบอยากพาคุณอ้อมกับ คุณติ๊กหนีไปด้วยกัน...มั่นคงเนอะครับ... มาเยี่ยมนะครับ..อิ อิ *-*
12 มกราคม 2547 20:19 น. - comment id 201706
ตายด้วยมือคนที่รัก คนถูกรักน่าจะภูมิใจเนอะ เอ..แล้วตายแบบมีธงชาติคลุม กับตายด้วยมือคนที่รัก จะตายแบบไหนดีน๊า..
12 มกราคม 2547 20:43 น. - comment id 201724
เศร้ามากเลยค่ะ แต่งเป็นกลอนได้แบบนี้ เก่งมาก ๆ เลย ทักทาย
12 มกราคม 2547 21:14 น. - comment id 201749
ไม่เป็นไรแม้ใจจะต้องทุกข์ทน หากทำให้ใครสักคนที่เรารักได้เป็นสุขใจ สงสารอโณทัยจังเลยครับ เป็นผู้เสียสละมากๆ เลย เศร้าจริง ๆ
12 มกราคม 2547 22:02 น. - comment id 201778
ถึงตายไปยังมีธงชาติคลุม ไม่ต้องกลุ้มว่ากบฎตามข้อหา ถึงจะตายแม้ยังไม่ชรา แต่ทว่าได้ทดแทนคุณแผ่นดิน... เฮ้อ.... ฉงฉารอโณทัยจางเลย เฮ้อ....
12 มกราคม 2547 23:02 น. - comment id 201805
อโณทัยได้ตายสมใจแล้ว เหลือเจ้าหญิงมีแววความสดใส แต่จริงจริงกับชอกช้ำสุดทำใจ ที่ต้องสั่งประหารชายที่ตนรัก *-*จริง ๆ ละครเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าหน้าที่ต้องมาก่อนความรักเสมอ ผู้หญิงไร้เงาติดตามอ่านจากหลาย ๆ อย่างรวมที้งการชมด้วย จะบอกว่าถูกใจมากเลยค่ะ เพราะทุกคนมีหน้าที่แม้จะมีความรักก็ต้องรองจากหน้าที่ ชอบมากเลยค่ะ (กลอนไพเราะสื่อความหมายได้ชัดเจนมาก แต่งเก่งจัง)*-*
12 กุมภาพันธ์ 2547 22:00 น. - comment id 215386
อโณทัยเจ้าไปเจ้าไปแล้ว จิตเหมือนแก้วแตกไปไม่อาจหวัง ทิพยรัตน์ห่วงหารักเจ้าอย่างจีรัง ความฝันพังเมื่อดวงแก้วได้แตกไป ดวงแก้วจิตแก้วใจของใจข้า คอยห่วงหาเกื้อหนุนข้าฝันใฝ่ ในตอนนี้ข้าอ้างว้างไม่มีใคร เจ้าจากไปไกลลับสุดสายตา ยโสธร เมืองฟ้า ดารารัตน์ อ้างว้างนักเมื่อเจ้าได้ห่างหาย แต่ข้าเชื่อว่าเจ้าห่างแค่กาย ตัววางวายแต่ใจไม่หายไป ถึงคุณพิกุลทอง ไม่ทราบว่าคุณจะได้อ่านรึปล่าว คุณแต่งกลอนได้ไพเราะมากเลยคะ สักวันฉันจะแต่งให้ได้อย่างคุณบ้าง มือใหม่น่ะคะ -^^-
28 พฤศจิกายน 2550 12:24 น. - comment id 288028
ชอบมากชอบเลือดขัตติยาและจะรอดูต่อไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
