. . . เพลงรัก. . . เพลงลา

เบนนี่

     ยามที่ฉันทุกข์ร้อน หรือว้าวุ่นใจ
ก็มีเธอ คอยห่วงใยอยู่เสมอ
คอยเคียงข้าง ไม่ห่างไกล ที่ฉันจะเจอ
คอยปลอบโยนเสมอ  ยามที่ฉันเสียใจ

     มีกีตาร์หนึ่งอัน กับบทเพลง ที่แทนความห่วงหา
ที่เธอขับกล่อมเรื่อยมา แทนความอบอุ่นได้
ไออุ่นแห่งรัก คอยฟูมฝัก มิห่างกันไปไกล
ทุกคืนวัน ท้องฟ้าแจ่มใส . . .เมื่อฉันมีเธอ . . . .

     แต่วันนี้ไม่รู้เพราะเหตุใด. . . . . .
เธอจึงเงียบหายไป  ทึ้งใครหนึ่งคนให้คอยพร้ำเพ้อ
รอคอยฟังบทเพลงหวานซึ้ง สักเพลงหนึ่งจากเธอ
ที่เป็นมาเสมอ  แม้เราอยู่ห่างไกล

     คนดี ?? ฉันทำผิดอะไรหรือ
ฉันจึงไม่สามารถยื้อใจเธอเอาไว้ได้
หรือมีใครคนอื่น ที่เธอ ต้องการ และห่วงใย
เธอจึงลืมคนคนนี้ที่ห่วงใยเสมอมา

     ตลอดมายอมรับว่าผูกพัน
วันเวลาสอนฉันให้รู้คุณค่า
บทเรียนแห่งรักที่เธอมอบให้มา
ฉันจะจดจำไว้ว่าเคยมีกัน. . . . .

     อยากจะฟังบทเพลงที่หวานซึ้ง
ที่เธอเคยรำพึงรำพันให้กับฉัน
ถึงจะไม่หวานเลิศเลอ แต่ฉันอบอุ่นเสมอ ทุกคืนวัน
ฉันยังจำบทเพลงบทนั้นไม่ลืมเลือน

     เพลงรักเพลงเก่า. . . .
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเพลงเศร้า คอยเชือดเชือน
คอยตอกย้ำให้ใจเจ็บ ไม่มีลบเลือน
ใจแปดเปื้อน น้ำตารินไหล  มาเป็นทาง