หน้าส่วนตัว
ฉันมันคนต่ำต้อยด้อยค่า
เป็นแค่เพียงดอกหญ้าข้างถนน
เธอนั้นสูงเลิศล้น
ส่วนฉันเป็นคนไม่มีอะไร
ห่างกันดังตะวันกับภูผา
โน้มกิ่งฟ้ามิหาญกล้าจะทำได้
เจียมตนว่าต่ำต้อยและเจียมใจ
ฉันรักเธอไม่ได้........ไม่ใช่ไม่รักเธอ
เสียงเรียกจากสายลม 23 ก.พ. 2547 21:57 น. - ID 47326 
860
5
0
23 กุมภาพันธ์ 2547 23:34 น. - comment id 220385
เราห่างกันเกินไป ทำให้ใจฉันไม่กล้า ที่เอื้อมขว้าเธอมา คู่ชีวาของตัวเอง แต่อยากบอกให้รับรู้ สิ่งที่เป็นอยู่ใช่ข่มเหง รักเธอเหมือนรักตัวเอง แต่ต้องทำเป็นไม่รักตัวเธอ *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
24 กุมภาพันธ์ 2547 00:08 น. - comment id 220407
เข้าไปอ่านของเราบ้างนะคุณเสียงเรียกฯ มาทักทายครับ
24 กุมภาพันธ์ 2547 02:44 น. - comment id 220464
เพราะมากค่ะ ไปทักทายกันบ้างน่ะค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2547 13:23 น. - comment id 220598
เยี่ยม....สมเป็นจิ๊กโกะ...อิอิ *-* กลอนกินเข้าไปในใจเลยครับ...*-* ตั้งใจอ่านหนังสือนะจ๊ะ....*-*
24 กุมภาพันธ์ 2547 14:36 น. - comment id 220648
คิดถึงเพือ่น ๆ จังเลย
24 กุมภาพันธ์ 2547 22:21 น. - comment id 220914
เพราะจังเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
