...ปล่อยวาง...

!!!...^Imagine^...!!!

       ฉันคนเดิมในตอนนี้อยากรู้ว่า.....อยู่ที่ไหน
คนที่ในหัวใจเคยมีไว้ซึ่งความห่วงหา.....ความอบอุ่น
คนที่สดใส  หัวเราะร่า  ยิ้มอ่อนหวานละมุน
คนที่เคยเป็นแรงใจ  คอยเจือจุน  ให้แก่ใคร.....ใคร
       มาวันนี้รู้ตัวเองดี.....ว่าฉันไม่เหมือนดั่งเช่นคนก่อน
เพราะฉันเปลี่ยนเป็นคนที่มีแต่ความร้าวรอน.....ความหวาดไหว
ตัวตนที่แท้จริง.....พลันหายไม่เหลือแม้แต่.....ความมั่นใจ
สายตาที่เคยสดใส.....กลับเหม่อมองออกไปไกลแสนไกล.....อย่างเดียวดาย
       ครั้งหนึ่งเคยคิดว่า.....ถ้าขาดเธอแล้วฉันนั้นก็อยู่ได้
แต่ภายในหัวใจลึก...ลึก.....กลับ   ไม่ต้องการให้เธอห่างร้างหาย
พยายามลบลืบภาพเธอออกจากหัวใจ.....ตั้งมากมาย
แต่สุดท้ายแล้ว.....ก็กลับทำไม่ได้เลยแม้สักวัน
       แม้จะยิ่งฝืนรัก    และดันทุรัง   ฝืนต่อไป
คนที่จะเหลือแต่ความปวดปร่าภายในจิตใจ  ก็คือฉัน
เพราะในความเป็นจริง  เธอหมดสิ้นแล้ว  เยื่อใยที่มีให้กัน
ความผูกพันที่เคยมีไว้.....สำหรับเรานั้น  ก็จืดจาง.....
      อยากปล่อยใจ  ปล่อยอารมณ์ทั้งสุขทุกข์  ทุกอย่างไว้
เพื่อให้หัวใจที่ทดท้อ.....ได้หยุดพักไว้เสียบ้าง
ที่สุดแล้ว  แท้จริงแล้วก็คือการใช้เวลาและปล่อยวาง
เพื่อลบลืม.....ความอ้างว้าง.....ที่เธอทิ้งไว้ให้ตลอดทางของหัวใจ.....      
                           !!!^Imagine^!!!