ความรู้สึกของหัวใจที่ไหวอ่อน.. เคยห่วงหาเคยอาทร..ทุกเช้าค่ำ เคยคิด..เคยคำนึงถึงการกระทำ ที่ตอกย้ำพร่ำรัก..ปักดวงใจ ความรู้สึกเปรมปรีดิ์..ที่เคยผ่าน กับคำหวาน..ที่เธอเคยมอบให้ ทั้งคำรัก..คำหวงห่วงเกินใคร อีกทั้งกายอบอุ่นไอ..ยามใกล้กัน มาตอนนี้ที่เคยผ่าน..พลันเลือนหมด พร้อมหยาดหยดน้ำตา..ด้วยโศกศัลย์ เพราะคำลวง..ว่าห่วงหวงดวงชีวัน ไม่ใช่ฉัน..ที่เธอนั้นเคยพูดมา คำพูดหวานที่ผ่านหูฟังดูขม.. เจ็บแสบสม..ซมใจเกินใคร่หา ยามเธอใกล้..ไหวสะท้านสั่นกายา ดั่งไอเธอแผ่ซ่านมาว่า..เลือดเย็น.. ความรู้สึกของหัวใจไม่มีแล้ว... ดั่งดวงแก้ว..ไร้แววใสให้ใครเห็น ความอ่อนไหว..ตายไปจากใจคนเป็น เพราะอาวุธที่ฆ่าเข่น..เป็นรักลวง ........................................
ผู้หญิงสีม่วง 9 มี.ค. 2547 14:47 น. - ID 48344 
942
9
0
9 มีนาคม 2547 15:07 น. - comment id 227718
เศร้าจังเลยค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
9 มีนาคม 2547 15:08 น. - comment id 227720
แวะมาอ่าน งานผู้หญิงสีม่วง
9 มีนาคม 2547 15:53 น. - comment id 227745
ความรู้สึกวันวานช่างหวานนัก มีความรักที่สดใสให้ห่วงหา แต่วันนี้ใยต้องเศร้าเคล้าน้ำตา หรือว่ารักผ่านมาแล้วผ่านเลย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
9 มีนาคม 2547 17:25 น. - comment id 227787
เรื่องจริงมักจะเศร้าเสมอเนาะ ชื่นชมผลงานค่ะ
9 มีนาคม 2547 17:53 น. - comment id 227801
หน้าส่วนตัว
ความรู้สึกของหัวใจที่ไหวอ่อน.. : ความรู้สึกที่มีให้ ยังไม่จากจร
เคยห่วงหาเคยอาทร..ทุกเช้าค่ำ : เคยห่วง เคยอาทร..เป็นอยู่ ไม่หวั่นไหว
เคยคิด..เคยคำนึงถึงการกระทำ : เคยคิด เคยนึกถึง ..ยังเป็นอยู่ร่ำไป
ที่ตอกย้ำพร่ำรัก..ปักดวงใจ : พร่ำจากใจ ในรัก...จักษ์นิรันดร์....
ความรู้สึกเปรมปรีดิ์..ที่เคยผ่าน : ความรู้สึกเปรมปรีดิ์ ... ที่ได้รัก
กับคำหวาน..ที่เธอเคยมอบให้ : ได้ประจักษ์ ความหวานซึ้ง..ซึ่งกัน
ทั้งคำรัก..คำหวงห่วงเกินใคร : ทั้งความรัก ห่วงหา ความสัมพัน
อีกทั้งกายอบอุ่นไอ..ยามใกล้กัน : ถึงไกลกัน ไอยังอุ่น..อุ่นภายใน
มาตอนนี้ที่เคยผ่าน..พลันเลือนหมด : มาตอนนี้ ที่มีให้ ยังไม่หมด
พร้อมหยาดหยดน้ำตา..ด้วยโศกศัลย์ : ยังไม่ลด ยังไม่เลือน ไม่จางหาย
เพราะคำลวง..ว่าห่วงหวงดวงชีวัน : ไม่เคยลวง...แต่ห่วงจริงจนวันวาย
ไม่ใช่ฉัน..ที่เธอนั้นเคยพูดมา : ไม่ใช่ใคร...เพียงเธอนั้น ฉันห่วงหา
คำพูดหวานที่ผ่านหูฟังดูขม.. : คำหวานๆ ที่เอ่ยไป หวังได้รับ
เจ็บแสบสม..ซมใจเกินใคร่หา : ได้ระงับ ความเจ็บซม แต่ก่อนมา
ยามเธอใกล้..ไหวสะท้านสั่นกายา : หวังชิดใกล้ ใจแนบกาย ใช้เป็นยา
ดั่งไอเธอแผ่ซ่านมาว่า..เลือดเย็น.. : ใจรักษา ใจได้ ให้หาย ให้เลือน
ความรู้สึกของหัวใจไม่มีแล้ว... : ความรู้สึกของหัวใจใช่ดวงแก้ว
ดั่งดวงแก้ว..ไร้แววใสให้ใครเห็น : ถึงแตกแล้ว ก็ยังแวว มิแปดเปื้อน
ความอ่อนไหว..ตายไปจากใจคนเป็น : แก้วหลอมได้ ความอ่อนไหวก็คงเหมือน
เพราะอาวุธที่ฆ่าเข่น..เป็นรักลวง : อยากย้ำเตือน รักแท้ของข้า รักษาแผลใจ ในรักลวง....
9 มีนาคม 2547 18:00 น. - comment id 227803
มาชื่นชมผลงานนะครับ หวังว่ายังจำข่อยได้บ่ อิอิ
9 มีนาคม 2547 18:34 น. - comment id 227817
คำหวานที่พร่ำบอก คำนั้นเมื่อกลับไปย้อนคิดอีกที เหมือนตอกย้ำบาดแผลให้ลึกลง ลึกลง จนยากจะประสาน
9 มีนาคม 2547 20:25 น. - comment id 227842
..อิอิอิ.. บอกเรนดิ ...
ใครริลอง ..มาทำร้าย..
..เดี๋ยวเรนจะแปลงกาย..
ห้ามให้ ..คนใจร้าย..ใกล้พี่..คนดี..
..โห้ยย อีกแล้วดิ!..
เรน..ก็งี้..ทุกทีดิ!..
...
.แบบ เรน..หัดแต่งนะคะ..
คิดถึง..พี่เบญด้วย..นะคะ..
..เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียน ..
รอบที่สิบ นะคะ.. เฮ้อ!! ..
แบบ เรน..ถอนจายย..
แว๊ป!
9 มีนาคม 2547 20:48 น. - comment id 227860
ความอ่อนไหว..ตายไปจากใจคนเป็น เพราะอาวุธที่ฆ่าเข่น..เป็นรักลวง *****กินใจ.....มาก..เลยจ้า....ประโยคนี้***** ชอบน่ะ....เขียนดี...มาก ๆ แวะมาเยี่ยมเยียน....ยามเย็นย่ำ
10 มีนาคม 2547 01:12 น. - comment id 228076
เศร้าจัง
10 มีนาคม 2547 02:56 น. - comment id 228136
,มาอ่านงานของคุณก็เศร้าอยู่แล้ว ยิ่งไปอ่าน คนเดินดิน ยิ่งเศร้ามากขึ้น
10 มีนาคม 2547 10:32 น. - comment id 228208
*** เพิ่งเคยอ่านผลงานของผู้หญิงสีม่วงนะ เพราะมากๆ จะตามงานชิ้นเก่าๆ และ ต่อๆไปนะ ชอบท่อน -------------- ความรู้สึกของหัวใจไม่มีแล้ว... ดั่งดวงแก้ว..ไร้แววใสให้ใครเห็น ความอ่อนไหว..ตายไปจากใจคนเป็น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด