ยังไงก็โกรธเธอไม่ลง
พยายามเกลียดและลืมเธอ
แต่มันก็ทำไม่ได้...
ยังคงคิดถึงเธอ...
ยังคงต้องการเธอ...
และยังคงอยากให้เธอมาอยู่ข้างๆเหมือนเดิม
ภายนอกฉันอาจดูเข้มแข็ง
ดูแข็งแกร่งไม่มีวันหวั่นไหว
ใครจะรู้ในใจนั้นแอบร้องไห้
ต้องทนดูเธอมีใครต่อใครมากมาย
ฉันไม่มีวันเสียน้ำตาหอก
ปากบอกออกไปแต่ใจหาย
เพราะจริงๆแล้วยังรักเธอมากมาย
ไม่อยากลายเป็นแค่คนอื่นคนไกล
อ้างว้าง...
เปล่าเปลี่ยว
โดดเดี่ยว
เดียวดาย
ใจหาย
ไม่มีเธอ...
เจ็บ...
ทน...ทุกข์
รอเธอ
เผื่อจะได้เจอ
เผื่อจะมีวันนั้น
เพราะรักเธอ...
21 เมษายน 2547 15:21 น. - comment id 251457
อยากให้เพื่อนๆทุกคนได้รับรุ้ถึงความรู้สึก ความเปล่าเปลี่ยวเมื่อรู้สึกว่าขาดเขาคนนั้นไป

21 เมษายน 2547 16:04 น. - comment id 251507
รู้แล้วครับ .. วิจิตรมาเป็นเพื่อนคนขี้เหงาครับ

21 เมษายน 2547 16:34 น. - comment id 251551
ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ ด้วยรักที่มี..พร้อมให้เธอเสมอ วันใดพลาดพลั้ง..ทุกข์ประดังกว่าที่เคยเจอ ฉันจะคอยโอบกอดเธอไม่ให้อ้างว้างเดียวดาย ++กลอนซึ้งจังเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้นะ++

22 เมษายน 2547 10:28 น. - comment id 252015
ไพเราะจัง ทางเดินอาจไม่ราบเรียบเสมอไป... บนเส้นทางที่ขลุขละ ลำบาก เธออาจเหนื่อย อาจหยุดพัก เมื่อถึงเส้นทางที่ราบเรียบ เธอจะเห็นคุณค่าของเส้นทางที่เดินอยู่ เมื่อเธอมองย้อนกลับไปที่เส้นทางขลุขละที่เดินผ่านมา เธอจะมีรอยยิ้มที่ภูมิใจกับตัวเองอย่างเงียบๆ
