รู้มั้ยนาทีใดๆ ในชีวิตเธอ
จำไว้เสมอ ฉันเป็นเช่นดั่งเดิมทุกอย่าง
ฉันเองยอมรับกับบางสิ่งที่ผ่านมาเนิ่นนาน
ความรักของเราที่บอบบาง สิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลง
ถึงฉันไม่อาจเป็นลมหายใจที่อยู่ใกล้เธอได้
ถึงฉันไม่อาจเป็นใคร ที่หัวใจเธอใฝ่หา
ถึงฉันเป็นแค่ คนคนหนึ่งของช่วงเวลา
รักเรา เหมือนเข็มนาฬิกาที่หยุดลง
แต่วันใดที่ใจเธออ่อนล้า
วันใดเธอค้นหา แสงไฟให้อุ่นหนาว
วันใด เธอต้องการคนมาร่วมนับดาวที่พร่างพราว
นั่งฟังเรื่องราว ตลอดคืนหนาวที่ยาวนานไร้กาลเวลา
ยังมีต้นไม้ในบ้านหลังเก่า
มีร่มเงาให้พักผ่อน ยามอ่อนล้า
บ้านไม้หลังเก่าสีอบอุ่น ที่ยืนนานผ่านกาลเวลา
ยังต้อนรับการกลับมา ความฝันของฉันเมื่อวันวาน
ร อ ย ฝั น วั น เ ก่ า
แ ม้ เ ร า มิ ไ ด้ ร่ ว ม ฝั น
สิ่ ง ห นึ่ ง ที่ ยั ง ผู ก พั น
มิ ต ร ภ า พ -เพื่อนฉัน- เ ร า จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง นั้ น นิ รั น ด ร
*..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..*
แล้วฉันก็ได้คำว่า เพื่อน จากความรักของฉัน ได้มิตรภาพใหม่จากใจดวงเดิม
บางสิ่งเปลี่ยนไป ตามสิ่งที่เข้ามากระทบ เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา
บางสิ่งเมื่อเปลี่ยนแปลงไปแล้ว สามารถกลับมาแบบเดิมได้ แต่ไม่ใช่สำหรับบางสิ่งซึ่งเมื่อเปลี่ยนไปแล้วไม่อาจย้อนกลับมาได้อีกเลย
ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า เป็นบางสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ไม่อาจหวนกลับมา
มิ ต ร ภ า พ ข อง เ ร า จะคงมั่น ต่อวันเวลาและการเปลี่ยนแปลง
*..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..*
25 พฤษภาคม 2547 14:54 น. - comment id 274224
..ในแววตาของความคิดถึง... ...ภาพของใครคนหนึ่ง ฉายอยู่อย่างอ่อนไหว... ...มีเสียงแผ่วเบา ผ่านฟากฟ้าถึงคนไกล... ...ว่าคิดถึงเธอ ทุกลมหายใจ... ...จากคนทางนี้เธอได้ยินไหม?... ...หนึ่งความรู้สึกที่ส่งไป ยังคงเต็มจนล้นปรี่... ...คือหนึ่งความห่วงหาและอาทรเธอคนดี... ...ที่ทุก - ทุกวินาที คนเหงาคนนี้มีให้เธอ... *** เขียนได้ดีมากตครับ*** *** เมกแวะมาทักทาย***

25 พฤษภาคม 2547 15:39 น. - comment id 274253
ปลาวาฬว่ากลอนพี่พันดาวลึกซึ้งมากมาย แต่งได้เพราะมากมายเลยนะคะ

25 พฤษภาคม 2547 19:45 น. - comment id 274376
งานงาม..อ่านแล้ว..ประทับใจค่ะ..มาเยี่ยมชมนะคะ..ชื่นชมมากค่ะ..

26 พฤษภาคม 2547 13:02 น. - comment id 274770
แนชอบกลอนของเธอมาก
