มีเรา

พรรณพชร


 อยากให้มีเราอย่างนี้ตลอดไป
 ไม่อยากให้ใครมาตัดหน้า
 ไม่อยากให้เลือนหายไปกับกาลเวลา
       
เพราะรู้ตัวดีว่า ...ไม่อาจอยู่โดยขาดเธอ
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 มิถุนายน 2547 21:33 น. - comment id 289412

    มีหรือไม่มีอยู่ที่เรา    
     
    มีเรา
    
    เธอรักฉันฉันรักเธอเสมอมั่น
    เธอผูกพันพันผูกเธอเสมอเก่า
    เธอใกล้ชิดชิดใกล้เธอพบเจอเงา
    เธอมีเราเรามีเธอเสมอมา
    
    ไม่มีวันวันมีไม่ใจเปลี่ยนผัน
    เธอมีฉันฉันมีเธอเจอห่วงหา
    รักเราสองสองเรารักปักอุรา
    ซึ่งมากค่าค่ามากซึ่งจึงมีเรา
    
    ไม่มีเรา
    
    เธอรักเขาเขารักเธอเผลอลืมฉัน
    ลืมคืนวันวันคืนลืมปลื้มห่วงหา
    เหลือเพียงฉันฉันเพียงเหลือเจ้าน้ำตา
    ไร้เธอมามาเธอไร้ใจผูกพัน
    
    ไม่มีวันวันมีไม่ให้เหมือนก่อน
    ใจร้าวรอนรอนร้าวใจให้ไหวหวั่น
    ต่อไปนี้นี้ไปต่อขอลืมกัน
    จบผูกพันพันผูกจบไม่พบเรา
    
    *-*เห็นชื่อกลอนแล้วคิดถึงกลอนเก่าของตัวเอง เลยแจมเป็นชุดเลยนะค่ะ  กลอนคุณน่ารักดีค่ะ*-*
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน