๐๐๐***นิยายน้ำเน่า***๐๐๐

กอกก


                                     ***นิยายน้ำเน่า***
                         
                                   นิยายรักปรัมปราโลก
                                   นิยายโศกรวดร้าวของหนึ่งหญิง
                                   เป็นประวัติเจ็บปวดรวดร้าวจริง
                                   ผู้ซึ่งถูกทอดทิ้งอยู่เดียวดาย
                                   วันนี้เศร้าใจโศกมองฟ้าหม่น
                                   ลมกระโชกฝนกระหน่ำน่าใจหาย
                                   ทอดสายตามองสุดฟ้าตาพร่าพราย
                                   น้ำตาหยาดยังไม่หายจากใจนาง
                                   กับความหลังคือพลังอันยิ่งใหญ่
                                   บันดาลให้ทุกข์และสุขไม่หายห่าง
                                   ยังคิดถึงเขาอยู่ไม่เบาบาง
                                   เพราะเลือนลางไม่เห็นเงาเขาเนานาน
                                   เก็บเขาซ่อนไว้ลึกลึกก้นบึ้งจิต
                                   ปิดสนิทไม่ให้ใครได้เห็นเขา
                                   เก็บสัมผัสโลมไล้มีเพียงเรา
                                   อารมณ์เศร้าแปรปรวนป่วนจิตตน
                                   เก็บเขาไว้ในเงาแห่งความคิด
                                   ให้เขาติดตามไปทุกแห่งหน
                                   เป็นกำลังให้จิต คนเดนคน
                                   ช่วยผ่อนปรนลมหายใจให้ยาวนาน
                                   รู้สึกสะใจเจ็บที่คิดถึง
                                   คิดคำนึงถึงเขาใจร้าวฉาน
                                   มีสุขนะกับคิดถึงซึ่งทรมาน
                                   คนใจราน..จะได้ด้านลืมรานใจ
.                                            ................
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 กรกฎาคม 2547 00:04 น. - comment id 292406

    ชีวิตคล้ายนิยาย
    ด้วยมากมายความทุกข์เศร้า
    ซึ่งทำให้ฉันนั้นไร้เงา
    ก็คงเพราะนิยายน้ำเน่าที่เราเจอ
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • กอกก

    3 กรกฎาคม 2547 00:25 น. - comment id 292410

    คุณผู้หญิงไร้เงา
            ชักจะเริ่มเมาๆ กับความเน่าของนิยายแล้ว
     เหมือนกัน แต่ก็คือความจริงของชีวิตนะ บางครั้งสับสนวนไปวนมา
             ......................
             เป็นอีกครั้งที่กล่าวลาในวันนี้
             หลายหลายทีลาแล้วยังหวนมาหา
             เพราะสุดห้ามความถวิลของจิตตา
             แสนโหยหาถวิลเวทน์สุดอาดูร
              .....................
             ได้ตามผลงานของคุณอยู่บ่อยๆ เหมือนกัน
    ชอบผลงานของคุณมากนะ เห็นคุณแซวกันอยู่ในกลุ่มก็น่ารักดี วันหน้าจะเข้าแจมด้วยค่ะ
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    3 กรกฎาคม 2547 01:26 น. - comment id 292419

    โยนทิ้งไปความหลังครั้งก่อนเก่า
    นิยายเน่าหวนคิดเรื่องผิดหวัง
    ย้อนคำนึงใจราคีมีแต่ชัง
    ห่วงตัวเองเสียบ้างควรจะดี
    
    ตั้งตนใหม่ดีกว่า
  • tiki

    3 กรกฎาคม 2547 02:41 น. - comment id 292439

    ใช่ค่ะ อย่างคุณฤกษ์ ว่าน่ะดี น่าพิจารณาค่ะ คุณกอกก 
    
    
    ทิกิ_tiki
  • เมกกะ

    3 กรกฎาคม 2547 10:19 น. - comment id 292484

    ^*^มีเรื่องราวอยู่คราวหนึ่ง
    ทำให้หัวใจรู้สึกหวั่นไหว
    ในวันนั้น เมื่อวันที่ฟ้าเป็นใจ
    ให้พบกับคนใหม่ก้าวเข้ามา
    
    ^*^ขอวอนฟ้าวอนดาว ได้ไหม
    ให้เขาที่อยู่ไกลหนักหนา
    มอบความห่วงใยจากใจที่เมตตา
    และขอวอนว่าอย่าเป็นเพียง...แค่คนไกล
    
    ^*^หากมีความอบอุ่นในหัวใจมามอบ
    เขาอาจจะช่วยปลอบให้คลายหมองไหม้
    แม้จะเป็นเพียงแค่คำว่า...ห่วงใย
    แต่ความหมายก้อมากมาย...เกินพอ ฯ
    
    แวะมาอ่านในห้วงเวลาที่ใจเศร้าครับ
    เฮ้อออออออออออออออออออออออ
    โชคดีครับบบบบบบบบบบบบบบบบ
  • Future_Perfect``

    3 กรกฎาคม 2547 15:25 น. - comment id 292595

    เจ็บปวดรวดร้าว
    น้ำตาไหล ทุกคราวที่คิดถึง
    เรื่องราวเก่า ๆ ย้อนกลับมาให้คำนึง
    ไม่รู้ทำไม จึงเอาแต่พร่ำเพ้อรำพึงถึงเธอ
     .... เขียนกลอนได้เพราะค่ะ  อ่านแล้วรู้สึกถึงความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาไงไม่รู้ ... แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ .... อิ๊กอิ๋ว
  • ทะเลดาว

    4 กรกฎาคม 2547 13:29 น. - comment id 293041

    ^-^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน