เดียวดายอ้างว้าง.... เดินอยู่บนทาง........ที่ดูไม่สดใส ยังคงเหงาเปล่าเปลี่ยว......ไร้คนคู่ใจ ไร้ซึ่งคนห่วงใย.........ไม่มีใครคอยดูแล ทุกครั้งที่ใจเศร้า ทุกครั้งที่เหงา.........ทุกคราที่ใจแพ้ ปัญหาที่พานพบ....ถูกใครคนอื่นเค้ารังแก ทำได้อย่างดีก็เพียงแค่....อ่อนแอ..และเจ็บใจ ขอแค่มีใครบ้าง ขอคนร่วมทาง...ในวันที่ฟ้าไส คอยชิดใกล้ดูแล.ขอแค่คนที่ห่วงใย ขอได้ใหมกำลังใจ.....จากใครก็ได้ .........ที่รักเดียว................... พเนจรบนทางสายหลัก ทางแห่งความรัก.......ที่มากด้วยปัญหา พายุความผิดหวัง....ยังคงพัดไม่สร่างซา รอคอยแสงเจิดจ้าแสงแห่งวันเวลา ............ที่สุขใจ.....................
zilver 29 ส.ค. 2547 12:27 น. - ID 59924 
773
3
0
29 สิงหาคม 2547 12:43 น. - comment id 318595
อ่านแล้วเหงาจัง.. ดูโดดเดี่ยว..อ้างว้าง..เดียวดาย... มาอยู่เป็นเพื่อน.. จะได้มีเพื่อนร่วมทาง..ไม่พเนจร...อีกต่อไป...จ้า..
29 สิงหาคม 2547 13:01 น. - comment id 318611
ไพเราะและกินใจมากเลยครับกับบทนี้ ชีวิตที่ไร้คู้ ก็เหมือนผู้เนจร มันเป็นอุท ธาหรณ์้สอนใจคนที่ใฝ่รืรักครับ ๚ะ๛ size>
29 สิงหาคม 2547 15:37 น. - comment id 318703
มาอ่านเป็นกำลังใจให้อีกนะครับ
30 สิงหาคม 2547 12:23 น. - comment id 319177
วันนี้งานคลายยุ่งแต่เตรียมยุ่งเดือนต่อไปอีกหน มาแวะอ่านด้วยเห็นใจและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
