ตะวันลับดับหายที่ปลายเขา สิ้นแล้วเงาภูผาพาโศกศัลย์ เหมือนเราสองต้องพรากจากลากัน แต่สักวันคงได้พบประสบเจอ
7 กันยายน 2547 11:08 น. - comment id 325961
มั่นคงด้วยความหวัง

7 กันยายน 2547 11:31 น. - comment id 325986
หวัดดีครับ
แอบมาอ่านตอนที่เจ้าของบ้านไม่อยู่
มาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี

7 กันยายน 2547 12:47 น. - comment id 326036
ถึงจะจากจากแต่กายใช่ใจจาก ถึงพลัดพรากแต่มากด้วยผูกพันธ์ ถึงระยะทางจะห่างไกลแต่สายใยเราคงมั่น เพราะรักรักของเรานั้นจะมีให้กันตลอดไป ดีค่ะเป็นกำลังใจให้จ๊าๆๆๆ

7 กันยายน 2547 13:32 น. - comment id 326088
ใช้สำนวนคำได้อย่างเลิศหรูดูงามตาครับ ๚ะ๛ size>

7 ตุลาคม 2547 12:29 น. - comment id 345643
มันคงเป็นยังงั้นนะนัสส้มหวังเสมอ
