...เรื่องราวผ่านเตือนสติให้จำไว้ อย่าเชื่อใจไว้ใจใครใครเขา ฟังหูไว้หูอย่าเชื่ออย่าหูเบา เพียงลมปากเป่าผ่านเดี๋ยวคงลืม ...เวลาผ่านความทรงจำก็จางหาย เมฆหมอกร้ายครอบคลุมสุดทนฝืน ศรัทธาหมดสุดช้ำทนกล้ำกลืน จำต้องยืนกลางทางเปลี่ยวน่าหวาดกลัว ...มองหนทางข้างหน้าไร้ไออุ่น เปรียบอรุณไม่ส่องแสงทางสลัว ค่อยค่อยก้าวค่อยค่อยย่องทางมืดมัว อยู่อย่างคนเจียมตัวต้องทำใจ ...มาวันนี้ตัวเราเหงาโดดเดี่ยว อยู่คนเดียวหวิวหวั่นสะท้านไหว ขาดทั้งเพื่อนคู่คิดมิตรคู่ใจ เคยสัญญาเอาไว้เขาก็ลืม ...ไม่เคยโกรธโทษใครให้ลำบาก เพียงกาฝากเกาะกิ่งเขาหยิบยื่น ยามอ่อนแอล้มลุกต้องหยัดยืน ฝันหลับตื่นขึ้นมาไร้คู่ใจ
ภากร 14 ก.ย. 2547 12:41 น. - ID 61285 
784
3
0
14 กันยายน 2547 13:03 น. - comment id 331070
...เป็นกำลังใจให้คนเจียมตัวค่ะ..
14 กันยายน 2547 14:00 น. - comment id 331136
อืม น่าสงสาร คนคนนี้นะคะ ได้แค่ฝัน อิ อิ แวะมาทักทายค่ะ เป็นกะลังใจให้ด้วยอิ อิ
14 กันยายน 2547 14:12 น. - comment id 331151
ณ วันแรกที่พบคบเป็นเพื่อน ผ่านวันเดือนความเป็นเพื่อนยังคงอยู่ แม้สิ่งใดเกิดมากมายให้รับรู้ เพื่อนยังอยู่ไม่แปรเป็นเช่นอื่นใด
14 กันยายน 2547 14:40 น. - comment id 331203
สวัสดีครับ มาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
15 กันยายน 2547 09:46 น. - comment id 331787
สัมผัสล่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
