บทกลอนไพเราะและงามใจ ยามครุ่นคิดถึงใครให้ใจอุ่น ยามฝากถ้อยร้อยวจีละไมละมุน ช่างอบอุ่น ด้วยรักจักงดงาม คิดถึงใครคนหนึ่งคิดถึงมาก ยามไกลจากได้แต่ฝากดาวไปถาม ว่ารู้ไหมดวงใจใครไหวหวามวาม ยามเห็นจันทร์ดวงงามหวามใจคอย... เดือนจะดับลับไปในความมืด ดาวจะชืดจืดแสงแห่งหิ่งห้อย ทิวาจะลาดับไปลับลอย แต่ดวงใจ น้อยน้อยยังเหมือนเดิม สื่อถึงคน อยู่ไกลใจแสนรัก ยังแน่นักรักหวาน นานยิ่งเพิ่ม แม้ดวงใจดวงนี้จะดวงเดิม แต่เพิ่มเติมทุกวัน ไม่ปันใคร คิดนะคิด คิดถึง ใจจะขาด ทั้งที่ใจไหวหวาดและหวาดไหว ยังสู้ข่มเก็บอารมณ์ที่ขมใจ เพราะมั่นในรักนั้นไม่ผันแปร รู้เถิดว่าอารมณ์นั้นข่มยาก ยังคิดอยากคิดข่มอารมณ์แน่ เพราะหมายใจถึงคนไกลไม่เปลี่ยนแปร เพราะรักแท้ รักแน่ แม้ถูกลืม พระเสาร์ที่ ๑๐ กรกฏาค์ ๔๗...๑๘.๐๕ นาฬิกา ไม่เคยลืมเธอได้สักครั้งหนึ่ง เธอยังเป็นทุกความซึ้งซึ่งห่วงหา แม้ยิ่งคิดจะยิ่งทุกข์ทรมา แต่ใจมันไม่เคยกล้าที่จะลืม . หัวใจเอย ช่างน่าสงสารนัก.. นอนฟังเพลงเพลงหนึ่งซึ่งเปิดหัวใจที่เจ็บเจียน http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3705
แทนคุณแทนไท 20 ก.ย. 2547 17:45 น. - ID 61748 
2741
33
0
24 ธันวาคม 2551 05:26 น. - comment id 264002
20 กันยายน 2547 17:46 น. - comment id 334838
สองเรารักกัน รักกันมานานหลายปี สัญญาว่ารักเรานี้ กี่ปีก็ไม่แปรผัน จุดธูปสาบาน จะรักมั่นคงต่อกัน บอกรักเราไม่มีวัน พรากจากกันนั่นคือสัญญา โถใจหนอใจ เจ้านั้นทำด้วยอะไร สัญญาที่ให้กันไว้ ทำไมถึงผิดวาจา อ้ายผิดอะไร ร้ายแรงนักหรือแก้วตา ไม่มีแม้คำอำลา อยู่อยู่ก็มา หนีหน้าทิ้งกัน *เหมือนโดนฟ้าผ่า ลงมากลางใจ ไม่มีลางร้ายเรื่องใด บอกเตือนให้รู้ตัวทัน อะไรเป็นเหตุ อ้ายนี้ไม่รู้เหมือนกัน หรือรักที่ให้เจ้านั้น มันไม่มีความหมาย ซักคำสองคำ ร่ำลาอ้ายแนสักหน่อย แค่เพียงเวลาเล็กน้อย ให้กันไม่ได้ใช่ไหม เสียแรงเคยรัก เคยสัญญากันไว้มากมาย กลับมาทิ้งกันง่ายง่าย เหมือนคนไม่เคยรักกัน
20 กันยายน 2547 17:50 น. - comment id 334839
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3705
20 กันยายน 2547 18:26 น. - comment id 334857
อ่านแล้วพูดไม่ออกค่ะ..ประทับใจในวลีที่เขียนไว้...ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ...
20 กันยายน 2547 19:01 น. - comment id 334874
เศร้าค่ะ..แวะมานั่งเป็นเพื่อน..
20 กันยายน 2547 19:18 น. - comment id 334886
หน้าส่วนตัว
ต่อไปนี้อาจจะมีแค่หัวใจที่ไร้ตัวตน
แต่สำหรับฉันหนึ่งคน มีค่ายิ่งกว่าทุกความหมาย
ความรักยังคงไม่หยุด เพียงเพราะมีต้นเหตุคือความตาย...
ขอใช้ลมหายใจสุดท้ายเป็นพยานว่าเธอจะอยู่กับฉันตลอดไป.........นานเท่านาน
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะพี่แทน ..
คิดถึง .. เสมอๆ .. นะคะ
=^______________________^=
แก้มป่อง .. น้องปู๊ชาย .. อารมณ์ดี๊ดี ..
¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
20 กันยายน 2547 19:43 น. - comment id 334899
มานั่งเป็นเพื่อนร่วมฟังเพลง.. มานั่งเป็นเพื่อนร่วมความเหงา.. มานั่งเป็นเพื่อนร่วมความเศร้า.. มานั่งเป็นเพื่อนร่วมความคิดถึง... รู้ซึ้งกับถ้อยคำที่คุณ..รำพัน เขียนกลอนสะท้อนความรู้สึกดีค่ะ สวัสดีนะคะ
20 กันยายน 2547 20:47 น. - comment id 334912
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3138 ลืมไม่ลง แจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์ : : Key Bm ไม่ ลืม ไม่ลืมไม่เลือนเหมือนเดือนคู่ฟ้า ไม่ลืมรสรักที่เคยฝากฝัง ไม่ลืมความหลังที่เคยผ่านมา จวบจนชีวาสิ้นก็ไม่ลืม ไม่ ลืม ไม่ลืมไม่เลือนชั่วเดือนและปี ไม่ลืมรักเราที่เคยฝากฝัง ไม่ลืมความหลังเมื่อครั้งก่อนนี้ กี่เดือนกี่ปีพี่ก็ไม่ลืม ขอเพียงแต่เธออย่าเผลอลืมก่อน ส่วนฉันแน่นอนไม่เคยจะลืม ยังจำรสหวานนั้นซึมซ่านใจ ไม่เคยแหนงหน่ายเปลี่ยนใจหลงลืม ดูดดื่มเพียงนี้หรือพี่จะลืม ไม่ ลืม ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพัน ว่าเราสองคนจะครองมั่นหมาย กอดคอกันตายไม่คลายจากกัน ตราบสิ้นชีวันพี่ก็ไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ขอเพียงแต่เธอ อย่าเผลอลืมก่อน ส่วนฉันแน่นอนไม่เคยจะลืม ยังจำรสหวานนั้นซึมซ่านใจ ไม่เคยแหนงหน่ายเปลี่ยนใจหลงลืม ดูดดื่มเพียงนี้หรือพี่จะลืม ไม่ ลืม ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพัน ว่าเราสองคนจะครองมั่นหมาย กอดคอกันตายไม่คลายจากกัน ตราบสิ้นชีวันพี่ก็ไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม...
20 กันยายน 2547 20:53 น. - comment id 334916
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2607 อยากลืมกลับจำ เรนโบว์ คลอรัส : : Key G บางสิ่ง ที่อยากจำ เรากลับ ลืม บางสิ่ง ที่อยากลืม เรากลับ จำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ อดีต ที่ ผ่านไป ไม่ กลับมา ไม่ กลับ มา ช่างเจ็บ ปวด อุรา เรา กลับจำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ถ้าลืม ความ หลัง ได้ ใจ จะเปี่ยม สุข ไม่มี ความทุกข์ คอยปลุก คอยตำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ยาม อ่าน ท่องหนังสือ เรากลับ ลืม เรื่องโศก เรื่อง เศร้าซึม เรา กลับ จำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ถ้าลืม ความ หลัง ได้ ใจ จะเปี่ยม สุข ไม่มี ความทุกข์ คอยปลุก คอยตำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ยาม อ่าน ท่องหนังสือ เรากลับ ลืม เรื่องโศก เรื่อง เศร้าซึม เรา กลับ จำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ...
20 กันยายน 2547 22:12 น. - comment id 334943
อยากจะลืม ไยพึมพำ พร่ำเพ้อหา ในอุรา ระลึก เรื่องความหลัง ประทับไว้ ในดวงจิต ติดเหมือนตัง เหมือนมนตร์สั่ง มัดสิงใจ ยากไถ่ตัว ดีใจครับ ที่แวะมาเยี่ยมกัน หลังจากห่างหายไปในบทกลอน ค่อนข้างนาน
20 กันยายน 2547 22:14 น. - comment id 334944
สวัสดีค่ะ...พี่แทน ชีวิตคนเราเต้มไปด้วยคำถามและอยู่ได้ด้วยคำถาม ...ทำไม... มีคนบางคนบอกว่า..บางคำถามถูกสร้างขึ้นมาเพื่อบิดเบือนความจริง...เห็นด้วยมั้ยคะ
20 กันยายน 2547 23:05 น. - comment id 334956
รักของฉันจริงแท้แน่จริงจิต ฉันยังคิดถึงอยู่รู้บ้างไหม ถ้าเธอคิดถึงฉันแม้วันใด จดหมายไปคุยบ้างอย่าร้างลา ตัวอยู่ไกลใจคะนึงถึงเสมอ อยากบอกเธอว่าฉันเหงาเศร้าหนักหนา เธอจากไปใจเศร้าร้าววิญญา หากเมตตาอย่าทำเฉยเลยขวัญใจ แม้นพระพายกรายผ่านย่านเธออยู่ เธอจงรู้ฉันนี้ช้ำระกำไฉน เพราะขาดเธอเพื่อนสนิทชิดหทัย ภาพเธอติดฝังในฤทัยจำ แวะมาทักทายค่ะ พี่แทน กลอนเพราะมาก ๆ เลยค่ะ
21 กันยายน 2547 06:55 น. - comment id 335035
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
หายไปนานนะครับคิดถึงจังเลย
21 กันยายน 2547 09:55 น. - comment id 335117
...ตอบพี่ตุ้ม... ขอบคุณครับพี่ที่มาเยือน นานนานมาทีครับช่วงนี้ ขอบคุณในน้ำใจและกำลังใจครับ...
21 กันยายน 2547 10:00 น. - comment id 335119
...ตอบคุณตะแหง่ว... ดีใจจังครับ มีคนมานั่งเป็นเพื่อน ขอบคุณน้ำใจครับ
21 กันยายน 2547 10:00 น. - comment id 335120
...ตอบคุณตะแหง่ว... ดีใจจังครับ มีคนมานั่งเป็นเพื่อน ขอบคุณน้ำใจครับ
21 กันยายน 2547 10:05 น. - comment id 335123
...ตอบน้องแก้ม... ขอบคุณครับน้องที่แวะมาทักทาย คิดถึงเช่นกันครับ... ขอให้รักน้องมีแต่วันที่งดงามครับ...
21 กันยายน 2547 10:07 น. - comment id 335125
...ตอบคุณกอกก.... ซึ้งใจในน้ำใจที่มาเยือน มาอ่านงานเป็นเพื่อนในวันที่เสี้ยวความรู้สึกรำพึงรำพัน...ขอบคุณทุกถ้อยคำในน้ำใจที่ร้อยเรียงครับ....
21 กันยายน 2547 10:09 น. - comment id 335128
ที่ไม่ลืมเพราะคนเรามีความจำ ทั้งความจำในสิ่งที่ดี และในสิ่งที่ไม่ดี บ่อยครั้ง ที่ความจำจะสร้างความปวดร้าวให้กับผู้คน คนที่ทำความดี มักจะ จำในสิ่งที่ดีเสมอ คนที่ทำความไม่ดีอะไรไว้ มักจะไม่ลืม ในสิ่งที่ ตนได้กระทำเช่นกัน คนเรา ไม่มีใคร ที่อยากจำ ความไม่ดีของใคร ไม่มีใครที่อยากจะ จำความรู้สึกที่เจ็บปวด ตลอดไป แต่คนเรานั่นแหละ บางครั้ง ก็ไม่สามารถจะห้ามใจ ในสิ่งที่ ไม่อยากคิด ไม่อยากจำได้ คนเราเองนั่นแหละ เป็นทั้งผู้สร้างความทรงจำให้ตัวเองและผู้อื่น แล้ว ตัวเอง เป็นคนเลือกว่า จะสร้างความทรงจำที่ดีดีนั้น หรือ เลวร้ายให้คนอื่น และถ้า สร้างแต่ความทรงจำที่ดีดี แล้ว ต่อมาเป็นผู้ทำลายมันลง จะไปโทษใคร จะไปก้องตะโกนให้ใครเห็นใจ ในเมื่อ ผู้สร้างและผู้ทำลาย คือ ตัวเราเอง นี่มันเป็นสัจธรรม โลกนี้ จึงมีคนที่ปวดร้าว คนที่มีความทรงจำที่เจ็บปวด มากกว่า คน ที่มีความทรงจำที่ดีดี เคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่าว่า ในชีวิตนี้ เคยสร้างความเจ็บปวด เคยทำลายมิตรภาพที่งดงามของใครไปบ้าง ถ้าเราเคยทำอะไรไว้ กรรมนั่นแหละ คือ สิ่งที่เราต้องยอมรับ เพราะ มันเป็นผลมาจากการกระทำของเราเองไม่ใช่หรือ จะไปโทษใครจริงมั้ย
21 กันยายน 2547 10:14 น. - comment id 335133
...ตอบพี่พุด.... มาเยือนพร้อมด้วยบทเพลงเช่นเคยครับพี่สาวคนนี้... ขอบคุณนะครับ จะหาเวลไปฟังครับ...ขอบคุณที่มาเยือนครับ.....
21 กันยายน 2547 10:21 น. - comment id 335137
...ตอบคุณชัยชนะ... ขอบคุณครับที่มาเยือนกัน แม้หายกันไปนาน ขอบคุณบทกลอนครับ
21 กันยายน 2547 10:28 น. - comment id 335140
...ตอบน้องวนัสนันท์... คงมีความจริงดั่งน้องว่าครับ บางทีคำถามก็ถามเพื่อบิดเบือนบางอย่าง เช่นความรู้สึกที่อยากจำมากกว่า.... ขอบคุณครับ
21 กันยายน 2547 10:29 น. - comment id 335142
...ตอบน้องขลุ่ยขลิบ.... ขอบคุณกลอนครับ ไพเราะมากมากเลยครับ พี่แทนนั่งอ่านเวียนไปมา ชอบครับ.... ขอบคุณสำหรับแวะลาที่มานะครับ...
21 กันยายน 2547 10:30 น. - comment id 335143
...ตอบคุณผลิใบ... ไม่ค่อยได้เข้ามาครับ ยุ่งๆ ขอบคุณสำหรับความระลึกถึงกันครับ.... เช่นกันครับ.......
21 กันยายน 2547 10:31 น. - comment id 335146
...ตอบคุณชราภาพ... ขอบคุณความเห็นดีดีครับ ได้อ่านแล้ว ผมได้นั่งตรองใจครับ... คงต้องคิดครุ่นว่าความผิดพลาดที่เคยทำ ทำร้ายใครรึปล่าว.... ขอบคุณที่ช่วยชี้ทาง...ขอบคุณครับ
21 กันยายน 2547 10:59 น. - comment id 335170
จะลืมรัก..จักลืมได้..แน่หรือเจ้า จิตยังเฝ้า..ใฝ่ฝัน..วันคืนผ่าน แม้ล่วงกาล...ผ่านเวลา...มาเนิ่นนาน ความวาบหวาม...ยังติดตรึง..ซึ้งดวงใจ...
21 กันยายน 2547 11:41 น. - comment id 335215
^_^ไม่ลืมเหมือนกันค่ะ
21 กันยายน 2547 11:57 น. - comment id 335233
ไม่มีใครลืมได้หรอกค่ะ อิ อิ แวะมาเยี่ยมค่ะ
21 กันยายน 2547 17:08 น. - comment id 335422
...ตอบคุณกี้.... ทั้งที่อยากจะลืมเสียให้สิ้น ใจกลับยังแดดิ้นสิ้นเงื่อนไข ทั้งที่ปล่าวประโยชน์คิดอีกต่อไป แต่หัวใจยังไม่อยากจะลืม....
21 กันยายน 2547 17:08 น. - comment id 335423
...ตอบคุณคนเมืองลิง.... ขอบคุณที่แวะมาครับ....
21 กันยายน 2547 17:09 น. - comment id 335424
...ตอบคุณลอยไปในสายลม.... ไม่ลืมคุณเช่นกันครับ
21 กันยายน 2547 20:27 น. - comment id 335550
แม้เธอลืมรักเราที่เฝ้าให้ แม้เธอลืมว่ามีใครใจห่วงหา แม้เธอลืมว่ามีรักจากอักษรา แม้เธอลืมแล้วหนาว่ารักเรา ยังคงจำคำเธอที่เพ้อให้ ยังคงมีดวงใจให้เหมือนเก่า ยังคองคล้องจิตยึดติดเอา กับคำว่ารักเราที่เฝ้าคอย *-*กลอนไพเราะจังเลย นานแล้วนะที่ไม่เจอกัน หวังว่าคงสบายดี ห่วงใยเสมอจ๊ะ*-*
22 กันยายน 2547 16:31 น. - comment id 336103
ยังไม่ได้อ่านนะแทน .. ยุ่ง ๆ จ้า .. แต่มาตอบให้ก่อน .. ถึงจะมาช้า .. แต่มาแน่จ้า .. เดี๋ยวมาอีกรอบจ้า .. ........................
22 กันยายน 2547 17:47 น. - comment id 336170
ณ ที่ซึ่งดวงตามีดวงดาว สุกสกาวส่องกมลบนฟ้ากว้าง ใจกวีนั่งนับดาวพราวพร่าง ให้หวนคิดถึงเนื้อนางแม้ห่างไกล ..........................................เรียงร้อยต่อพี่ชายค่ะ เคยนอนเรียงเคียงคู่มองดูฟ้า ท่ามกลางหมู่ดารากระจ่างใส ระเรื่อยิ้มพริ้มแย้มสาวเจ้ายองใย งามวิไลรัตติกาลนั้นจดจำ แม้ยามนี้ดวงแสงฉายยังแสนรัก เฝ้าเพียรภักดิ์คู่นภาในคืนค่ำ แต่ตัวพี่กลับมีดวงใจช้ำ และถ้อยคำกวีเหงาเคล้าอารมณ์ อารมณ์เปลี่ยวเดียวดายอันรู้สึก จากส่วนลึกห้วงหทัยที่เข็ดขม ข่มเก็บไว้ในกมลคนระทม อย่างตรอมตรมจมใจด้วยรักเธอ ........................ ข้าพเจ้ามาทักทายจ้ะพี่ชาย .....ไม่ต้องถามหรอกว่าทำไม...ก็ทำไมล่ะเนอะ.... ๕๕๕๕......บ้าค่ะไม่รู้จะว่ายังไงต่อดี .......บทกลอนพี่ชายงดงามเสมอคะ :)
23 กันยายน 2547 09:54 น. - comment id 336567
...คุณชมอักษร... แค่มาชมให้สมชื่อก็ดีใจแล้วครับ... ขอบคุณครับ
23 กันยายน 2547 09:55 น. - comment id 336568
ขอบคุณน้องยอดหญ้าครับ......... ขอบคุณที่ต่อกลอนบทวานก่อนจนจบความ ไพเราะครับ ดีใจที่มาเยือนกันเสมอ
23 กันยายน 2547 20:55 น. - comment id 336952
เมื่อไหร่..จะลืม ไม่อยากเห็นเป็นแบบนี้ เพื่อนแสนดีต้องโศกศัลย์ ด้วยเพราะใจยังคงมั่น มิคลอนสั่นแม้ฝันค้าง จดจำได้แต่อย่าทุกข์ คิดอย่างสุขจำได้ไหม ใครกันนะเคยบอกไว้ อย่าให้ใจเจ็บเพราะจำ ................... ปล. ขอโทษนะคะ .. ไม่มีสัมผัสนะหว่างบท ..
30 กันยายน 2547 18:49 น. - comment id 341553
ขอบคุณคุณชมอักษรครับ ผมมิเป็นไรหรอกครับ ขอบคุณใจปรารถนาดีทั้งหลายครับ... ขอให้คุณมีแต่วันที่ดีดีครับ
1 ตุลาคม 2547 13:22 น. - comment id 342147
^^ ไม่ว่าจะทำไมถึงไม่รักเราY__Y หรือทำไมเราไม่รักเขา(คนที่รักเรา)?__? หรือทำไมเราไม่ลืมเขา(เสียที) VoV จะกี่ทำไม บางทีก็หายคำตอบยาก....จัง^^
26 พฤศจิกายน 2547 18:14 น. - comment id 378879
บุกมาอีกรอบ... หอบใจมาหาคำตอบจากคำถามว่าทำไม.. ...เจ้าของบ้านอยู่ไหนไม่รู้...
20 มกราคม 2548 14:58 น. - comment id 409703
มาย้อมอ่าน...บทกลอนของพี่ชาย อ่านไปคิดถึงไป...ใจใยเศร้า ต่อแต่นี้พี่ชาย...คงหายเหงา คงหายเศร้า...หายเหงาและเดียวดาย...นะพี่แทน แงๆๆๆๆก็บทกลอนของพี่แทนมันเศณ้าแทงใจจังค่ะ......
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
