19 เมษายน 2550 11:16 น.
แก้วนีดา
เป็นได้เพียงคนรู้จัก
ไม่อาจทึกทักได้มากกว่านี้
ทำเป็นเริงร่า..เฮฮา..ปาร์ตี้
เหมือนไม่มีอะไรให้คุ้นเคย
แต่หัวใจใยตะโกนบอกดังๆ
ว่าคนข้างๆมีอะไรจะเปิดเผย
ไม่อยากเป็นคนรู้จักเหมือนที่เคย
แต่ปากกลับเมินเฉย..ไม่กล้าเอ่ยบอกไป
ก็มันน้อยใจ..ใจน้อย
ขอเธอมองกันหน่อย ได้ไหม
เห็นรึเปล่า..ว่าเธอพิเศษกว่าใครๆ
เห็นไหม ว่าคนใกล้ๆกำลังจะบ้าตาย..เพราะเธอ.
เฮ้อ...ยัยเพื่อนรักของฉัน
ทุกคืน ทุกวัน ที่ฉันพร่ำเพ้อ
ฟังเธอเล่าเรื่องราวของเธอ
ใจฉันมันให้ละเมอเฝอว่าอยู่ใกล้ชิดกัน
คิดถึง ให้แสนคิดถึง
สักวันหนึ่ง คงได้พบกันดังหวัง
เถอะ วันนั้นมาถึงฉันจะบอกเธอดังดัง
ว่าคิดถึง เธอจัง รักนะยัยฟ้าสีคราม.
7 พฤศจิกายน 2549 12:43 น.
แก้วนีดา
วาดวรีเป็นบทกลอนอษรศิลป์
จากหว้งจิตนาปลายปากาฝัน
ตวัดเส้นขีดเขียนคำสัมพันธ์
เอกโทนั้นกำหนดลงตรงความ
วาดคำหวานจารจดดังรสริน
กำเนิดชิ้นงานงามมีความหมาย
หวังสื่อสารเรื่องราวอีกมากมาย
ดุจดังเทพนิยายถ่ายทอดคำ
ทุกเรื่องราวก่อเกิดจากรักมั่น
ต่างเก็บฝันมาวาดปรารถนา
แม้สมหวังมีความสุขในอุรา
กินน้ำตาคราผิดหวังพังทลาย
จึงเกิดกลอนออดอ้อนคำว่ารัก
หวังตระหนักความจริงสิ่งทั้งหลาย
ในโลกนี้มีรักชิงชังมากมาย
สรุปสุดท้ายมีผิดหวัง บ้างโชคดี .
7 พฤศจิกายน 2549 12:01 น.
แก้วนีดา
ถ้าเราทำให้เธอต้องโกรธ
เราก็ขอโทษมิได้เจตนา
แต่ถ้าทำให้เธอคิดมากกว่า
เราก็มาขอโทษเธอจากใจ
ถ้าเธอไม่คิดจะให้อภัย
เราเองคงจะได้แต่เสียใจ
และคงจะไม่ร้องขออะไร
จากคนมีรักให้จากใจเท่าที่มี
ขอโทษนะ.......ก็แค่น้อยใจ
ขอโทษนะ.......ก็แค่คิดมากไป
ขอโทษนะ.......ที่ทำให้เธอต้องเสียใจ
ขอโทษนะ........คนดีที่....รัก...ขอโทษ
3 พฤศจิกายน 2549 13:49 น.
แก้วนีดา
เจ้าพิรุณหนึ่งหยดรินรดลำนำ
ทำกลกลอนนำคำหวานให้ฝันไกล
ให้หวังร่วมก่อร่วมเรียงเคียงใกล้
เกิดผูกคำลำนำใจให้ชื่นชม
หลงหนึ่งมิตรเจ้าคิดคำประดิษฐ์ถ้อย
กลอนนำมาร้อยเรียงคำลำนำหวาน
อักษรเป็นโคลงกลอนสื่อจิตบอกผ่าน
รักใช้แทนการเอยคำจำนรรจา
แท้จริงคำคนกลแทรกให้แยกจิต
หลงยึดติดเวียนวนจนหลอกหลอน
ดังถูกมนต์คำครอบจิตคิดอาวรณ์
ว่ากว่ารู้ตัวถอนได้อาจสายเกิน
15 กันยายน 2549 16:03 น.
แก้วนีดา
** หนึ่งมิตรชิดใกล้ในความฝัน
ความผูกพันนั้นมีให้ได้เสมอ
ตราบที่เรายังเป็นเรานะเพื่อนเกลอ
ขอเพียงเธอเชื่อใจในมิตรภาพเรา
** เรื่องเลวร้ายเรื่องภัยจะคอยเตือน
ไม่บิดเบือนในเนื้อข่าวที่เล่าขาน
ทุกถ้อยความขอมิตรคิดยาวนาน
แล้วภัยพาลจะไม่ผ่านเข้ามาเลย
** เพื่อนคนนี้ทำดีที่สุดจงเชื่อใจ
ความห่วงใยให้ไปต่างใครคิด
สิ่งไหนดีสิ่งไหนเลวคอยสะกิด
ขอมวลมิตรพินิจคิดดูจะรู้เอง
** วัวหายจึงคิดล้อมคอกบอกกล่าว
เกิดเรื่องราวกับตัวมันคงสาย
คำโบราณเรื่องเล่าคงเก่าง่าย
เด็กรุ่นใหม่ฟังเท่าไรไม่คิดเลย
** หนึ่งมิตรเตือนมิตรที่ชิดใกล้
หนึ่งเรื่องในภัยสังคมที่อดสู
หนึ่งชีวิตของหนึ่งหญิงที่ควรเชิดชู
เธอต้องต่อสู้สัตว์ร้ายภัยสังคม
** สมควรหรือติติงสิ่งที่เธอทำ
หรือเธอนำความน่าอายในภัยหญิง
ออกมาประจานจากความเป็นจริง
กลับเห็นเป็นสิ่งชี้ช่องทางสร้างเรื่องเลว.
หน้าส่วนตัว
2575
