29 กรกฎาคม 2548 12:47 น.
แก้วนีดา
. ความรักคือ อะไร .หรือ วัยวุ่น
ความรักคืออะไรใครไม่เคยสัมผัสก็จะเข้าใจได้ยาก
เพราะมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน.มีคนบอกเอาไว้เช่นนั้น
แต่เมื่อมีความรัก.ไงยังต้องมีความทุกข์ตามมาอีกหนอ
แม้ว่าจะสุขสมหวังในรักก็ยังไม่อาจจะหนีพ้นความทุกข์ได้
เพราะความรักจะแฝงไว้ด้วยความห่วงใย
อยากเป็นเจ้าของในสิ่งที่ตนเองรัก และ
อยากจะให้เขารักเราตอบเหมือนที่เรารักเขา
นี่คือ ความรัก ของวัยรุ่น วัยวุ่น วัยหนุ่มสาว
แต่กลับมีความรักจากบางคน
ที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนกลับเลย..คือ
ความรักจากพ่อและแม่ไงที่กลับตรงกันข้ามเสมอ
ความรักที่มีแต่ให้อยู่ตลอดเวลา.ให้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
พ่อแม่ก็ยังคงให้ความรักนั้นกับลูกได้เสมอ.
แล้วคุณหละ.คุณคิดว่า ความรัก คือ อะไร..
. วัยวุ่น .
เมื่อวัยเด็ก พ่อแม่ เฝ้าสอนสั่ง
ลูกรักจงฟัง คำสอน ให้ทำดี
พูดจา อ่อนหวาน ในท่าที
สัมมาวาจาดี อ่อนน้อม ถ่อมตน
พอเริ่มก้าว เข้าสู่วัย เรียนรู้
มีคุณครู คอยดูแล เฝ้าสั่งสอน
เด็กชายหญิง อ่านออกก่อน ไม่เกี่ยงงอน
ก.ไก่มาก่อน ฮ.นกฮูกจ๋า ไงเจ้าตาโต
ครั้นเติบใหญ่ สิ่งต่างต่าง มีมากมาย
รอบตัวเจ้า มีเรื่องดี และชั่วร้าย
หน้าที่พ่อ แม่ต้องดูแล ปกป้องกาย
เอาใจใส่ มิให้เกิดภัย กับลูกเลย
ไม่นานมา เจ้าเด็กน้อย หายจากไป
กับมีคนใหม่ ตัวสูงใหญ่ มาแทนที่
จากเด็กหญิง เด็กชาย ต่างไม่มี
สิ่งที่เห็น มาแทนที่ คือหนุ่มสาว
พอเริ่มรุ่น ดรุณดรุณี มีความรัก
พ่อแม่ตระหนัก เข้าใจ ทำตัวใหม่
เป็นเพื่อนได้ แทนพ่อแม่ ยังห่วงใย
ต้องเข้าใจ วัยรุ่นวุ่นวาย คือลูกรัก
ปัญหาเริ่ม เดินเข้ามา คือเรื่องรัก
เดี๋ยวอกหัก เดี๋ยวเลิกรัก เดี๋ยวมีใหม่
วุ่นกันไป ทั้งหญิงชาย น่าห่วงใย
ต้องดูแล ประครองใจ กันให้ดี.
26 กรกฎาคม 2548 11:32 น.
แก้วนีดา
ทะเลใจ
เราเคยสังเกตอารมณ์ตัวเองแล้วถามตัวเองหรือเปล่าว่า..
ทำไมอารมณ์เราเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เดี๋ยวสงบราบเรียบ.
..แต่เผลอแป๊บเดียว
กลายเป็นคลื่นยักษ์กระทบทุกอย่างราบคาบเป็นหน้ากอง
จึงไม่น่าแปลกใช่ไหม..
ที่ผู้ใหญ่เปรียบเทียบอารมณ์คนเหมือนดั่ง ทะเล
ความปั่นป่วนของอารมณ์ล้วนแล้วแต่..
มีเหตุก่อให้เป็นความเงียบหรือ
ความบ้าคลั่งจากสิ่งที่มากระทบต่อ ใจ
ที่เป็นเครื่องกำหนดอารมณ์
เพราะทุกอย่างล้วนมีเหตุที่มาของผล ณ ปัจจุบัน
หญิงสาวบางคนบ้าคลั่งทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ต่อหน้า
ชายหนุ่มบางคนเงียบสงัดจน.
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างต่างนิ่งไม่ไหวติงตามไปด้วย
พฤติกรรมที่ต่างกันอาจมาจากสาเหตุคล้ายๆกัน
อยู่ที่ใจของใครจะกำหนดอารมณ์ตัวเอง
จากสิ่งที่มากระทบจากภายนอกได้มากกว่ากัน
วันนี้เราอาจกลายเป็นคลื่นยักษ์
พรุ่งนี้เราอาจเป็นทะเลแสนสวย
ที่ให้ความชุ่มชื่นทั้งร่างกาย
และจิตใจแก่คนที่เข้ามาสัมผัส
แต่บ่อยครั้งเช่นกันที่มนุษย์มักปล่อยให้จิตใจ
โลดแล่นไปตามสิ่งที่มากระทบ
กลายเป็นเกลียวคลื่นยักษ์
จนคนรอบข้างต่างเมินหน้าหนี
เหตุเพราะใจไม่สามารถกำหนดอารมณ์ตัวเองได้
แต่เราเชื่อว่า คงไม่มีใครอยากเป็นคลื่นยักษ์ใจร้าย
มากกว่านางฟ้าที่แสนใจดีนะ..
วันก่อนที่ทำงานมีพนักงานคนหนึ่งทำให้เราคิดว่า
บางครั้งกับคนบางคนก็อยากเป็นนางยักษ์ใจร้ายมากกว่า
เป็นนางฟ้าผู้ใจดี
เพราะเหลือที่จะทนทำใจให้ดีกับคนบางประเภทได้
พูดดีด้วย ทำดีด้วย เธอก็ยังเหมือนเดิม
หนำซ้ำกลับมีอาการลืมตัว สำคัญผิด ที่แย่ลงไปกว่าเดิมอีก
เพื่อนร่วมงานคนนี้มีอารมณ์เหมือนพายุร้าย
ที่จะทำลายคนรอบข้างอยู่ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่ต้องร่วมงานด้วยความจำใจ
จะพบกับอารมณ์ร้ายของพนักงานคนนี้ทุกครั้งไป
เขาคงจะคิดว่ามีประสบการณ์การทำงาน
ที่แก่พรรษากว่าในที่ทำงาน
พูดง่ายๆคือ ซีเนียร์กว่า เพราะเข้าทำงานที่นี่มาก่อน
แถมอายุอานามตามปีพุทธศักราชที่เกิด..
.ก็มากกว่าคนอื่นหรือเปล่า
หลายครั้งอยากปล่อยคลื่นยักษ์ใส่บ้าง
เพื่อให้เข้ารู้ตัวบ้างว่า
จะรู้สึกอย่างไร ถ้ามีคนมาทำกับตนเอง
แต่ก็พยายามเตือนสติตัวเองเสมอว่า.
พยายามสังเกตลมหายใจตัวเอง
..ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
เมื่อต้องทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานคนนี้ ดีกว่า.
คอยสังเกตลมหายใจเข้าออกตัวเอง
ยิ่งเรามีความละเอียดใน
การสังเกตลมหายใจเข้าออกมากเท่าไหร่
อารมณ์ของเราจะละเอียดมากขึ้นเท่านั้น
หากเราวิ่งไปตามอารมณ์ที่เชี่ยวกรากของสิ่งที่มากระทบ
อารมณ์ของเราก็จะหยาบตามไปด้วย
เท่ากับจิตของเราต่ำตามสิ่งที่มากระทบนั้น
หลักง่ายๆ เหมือนที่ผู้ใหญ่สอนเรามา..
แต่เด็กน้อยเท้าเท่าฝาหอยว่า
เมื่อโกรธให้นับหนึ่งถึงสิบ ใจเราก็จะเย็นลง
อย่าเที่ยวที่จะคิดปรับปรุงอารมณ์คนอื่นเลย
คอยปรับปรุงอารมณ์ตัวเองให้เป็นทะเลที่สวยงาม
นำแต่ความชุ่มชื่นแก่ร่างกายและ..
จิตใจสำหรับผู้ที่เข้ามาสัมผัสดีกว่า
แล้วเพื่อนๆล่ะค่ะ..
วันนี้คุณเป็นทะเลที่น่าลงเล่นสำหรับผู้พบเห็นหรือเปล่า.
ทะเลใจ.
แปลกไหม ที่ใครใคร ชอบทะเล
มองคลื่นลมเห่ ซัดเข้าหา ชายฝั่งทราย
เปรียบใจหญิง ที่หวั่นไหว ตามน้ำคำชาย
ชื่นชมหมาย โอบกอดกาย ดังคลื่นชายทะเล
แปลกไหม ที่ใครใคร ไม่ต่างจากทะเล
คลื่นลมเห่ เปรียบเทียบได้ อารมณ์ไหว
ยามสงบ มองทะเลงาม น่าหลงไหล
แสนห่วงใย ยามทะเลบ้า ไม่น่ามอง
ดุจดังตน ปุตุชน คนทั่วล้า
มีอารมณ์ มิต่างกว่า ทะเลที่ตรงไหน
ยามสงบ มีจิตงาม น้ำใจใส
ครั่นจิตวุ่น คลายทะเลบ้า ฆ่าผู้คน
เออหละหนอ ถ้าใคร ปล่อยใจของตน
ให้เวียนวน เปลี่ยนได้ คล้ายทะเล
คงไม่แคล้ว ขึ้นลง จิตหักเห
ดังกระแส แห่งน้ำทะเล เห่คลื่นกรรม.
25 กรกฎาคม 2548 13:04 น.
แก้วนีดา
ได้กลับบ้านเราแสนสุขใจ
สนุกมากมายมีพี่ภูตามไปด้วย
คนอะไรชอบทำอาหารแต่ต้องให้ช่วย
เมนูไข่อีกด้วย....พ่อครัวบอกต้องมาช่วยกันทำ
เริ่มแรกบอกว่า....ต้องขอไปตลาด
พอมาถึงนึกว่าจะหาซื้อของอะไร
พี่ภูเล่นตรงเข้าห้างใหญ่ทันได
ตรงรี่ไปแผนกขายไข่ไก่ทันที
พี่ภูจ๋า....นั้นมันไข่ไก่จะเอาไปทำไมมากมาย
พี่ภูบอกกลับมาทันใด....น้องดาจ๋า..อย่าเอ็ดไป
พี่ภูจะทำเมนูอาหารไข่ให้ได้ทานกันไง
รับรองเย็นนี้ได้ทานอาหารเมนูไข่อร่อยติดใจไปนาน
ว่าแล้วพ่อครัวหัวป่าตัวจริงจริง
ก็วิ่งรี่เร็วไวเข้าครัวเตรียมตัวใหญ่
บอกว่า...น้องดามาเลยนะมาช่วยกันไง
งานนี้พี่ภูจะได้มีผู้ช่วยที่รู้ใจทำครัวกันไปสองคน
สรุปผลอาหารมือเย็นวันนั้น
ทุกคนหน้าชื่นตาบานด้วยเมนูใหม่
ฝีมือจากพ่อครัวคนดีมีนามภูวดินทร์น่ารักไหม
ประกอบด้วย ต้นไข่ ไข่เจียวจานใหญ่ใส่หมูสับน่ารับประทาน
เอิกๆๆๆๆๆๆ........ฝีมือพ่อครัวภูวดินทร์เขาหละจ้าาาา.....มีแก้วนีดาเป็นผู้ช่วย.....5 5 5
19 กรกฎาคม 2548 13:35 น.
แก้วนีดา
โอ้ย..ใครต้องทำครัวห้ามมั่วนะ..
เขียนเก่งบทกลอนอักษรไทย
มาเรามาเขียนกันไปตามทำนอง
ดูสิปล่อยให้พี่ภูเขียนไปก่อน
บทกลอนบางตอนไพเพราะดี
ไหนไหนพี่ภูจะมาพาไปไหน
จะมาพาไปเที่ยวเหนือใต้ที่ไหนหนอ
ดูทีหรือพี่ภูนะพี่ภูพ่อนวลละออ
จะพาไปเที่ยวที่ไหนหนอของเมืองไทย
เดี๋ยวก็บอกจะพาไปลงเรือเล่นน้ำ
ดูชื่นฉ่ำลงเล่นน้ำได้ดำหัว
เดี๋ยวก็บอกขึ้นไวไปแต่ตัว
โน้นรถทรัว์ขึ้นไวไวไปเที่ยวกัน
ไม่เอาแล้วขอกลับดีกว่า
ไปกับพ่อเจ้าประคุณพ่อทูลหัว
วิ่งไม่ทันเดี๋ยวบอกลงน้ำกลับขึ้นรถทรัว์
วุ้ยวิ่งกันมั่วไม่ไหวไม่ไปที่ไหนเลย
พอตกเย็นยังมาเข็นเขี่ยว
บอกประเดี๋ยวต้องเข้าครัว
โอ้ยพี่ภูนะพี่ภูอย่ามามั่ว
น้องดาไม่เข้าครัว.นั่นนะตัวพี่ภูต้องไปทำ
คิกๆๆๆ.น้องดาจะนั่งรอลุ้นเอาใจช่วย
โน้นไงพี่ภูคนดีจ๋าผักปลามีให้ด้วย
แต่น้องดาไม่ช่วยขอแต่ฉวย
ช้อนรอชิมแสนอิ่มใจฮื้อ.ฝีมือใครอร่อยดี..
คิก...คิก...คิก...วันนี้พี่ภูบอกว่าจะเข้าครัวทำกับข้าวให้น้องดาทาน........ห้ามโกงด้วย........ทุกครั้งเลย......พอถึงเวลา....น้องดาทำทุกที......เฮ้อ.....
14 กรกฎาคม 2548 16:13 น.
แก้วนีดา
.....ที่รัก.....
มองที่ขอบฟ้าไกลนั้น.......เธอจะมองเห็นความรักจากฉันคนไกล.......
ที่ทอแสงแข่งกับดวงดาราเต็มฟ้าส่งให้.....รักเธอมากจากใจรู้ไหมฟ้าคนดี
ในยามที่เธอแสนเหงา.....ขอเธอจงเงยหน้ามองดาวบนฟ้า.....
เธอจะมองเห็นว่าฉันส่งสายตา....พร้อมกับคำบอกว่ารักเธอนะจ๊ะฟ้าคนดี
ในยามที่เธอพบกับความทุกข์.....แก้วนีดาคนนี้หรือจะมีสุขได้....
แต่ยามใดที่เธอพบกับความสุขใจ....เราคนนี้จะขอยืนอยู่แค่ใก้ลใก้ลที่ปลายฟ้า
ณ จุดหนึ่งบนขอบฟ้าไกล.....เธอจะรู้ไหมหนอว่ามีคนที่ห่วงหา....
แม้ในยามที่เธอไม่เคยคิดกันกันเลยนะกานดา.....เราคนนี้ก็ยังจะขอฝากดวงใจมาให้ฟ้านะคนดี
ไม่ต้องร้องไห้นะคนดีที่น่ารัก....แก้วนีดาจะฟูมฟักรักเอาไว้ให้....
แล้วจะส่งมอบมันให้จากใจ....ส่งไปให้คนดีที่รักจากใจด้วยสองมือ
ขอเพียงเธออย่ามองข้าม....ความรู้สึกลึกลึกที่มี....
ความรู้สึกที่รักเธอมากนะคนดี....รักนี้จะมีให้แต่เธอเสมอไป
รักมากจากใจที่มีให้....จากคนไกลคนนี้ไม่เคยน้อย....
ถึงแม้ว่าจะต้องรอคอยเธอด้วยดวงใจ....
ถึงแม้ว่ารักนี้จะห่างไกล....แต่จะยังคงมีให้เธอตลอดไปช่วงชีวี
ขอส่งข่าวมาบอก....ว่าจะยังรอเธอนะตรงนี้....
จะไม่จากไกลไปไหนเลยนะคนดี.....
ขอรอคอยเธอ ณ ตรงนี้....ตรงตรงที่ที่เรารักกัน...ฉันและเธอ
ทุกคืนที่เอ่ยบอกคำว่ารัก....ทุกวาจาที่เอ่ย....
ทุกน้ำคำที่เฉลย....ทุกทุกลมหายใจนั้นมันมีแต่เธอเสมอไปนะจ๊ะ.ที่รัก.
หน้าส่วนตัว
4405
