7 พฤศจิกายน 2549 12:43 น.
แก้วนีดา
วาดวรีเป็นบทกลอนอษรศิลป์
จากหว้งจิตนาปลายปากาฝัน
ตวัดเส้นขีดเขียนคำสัมพันธ์
เอกโทนั้นกำหนดลงตรงความ
วาดคำหวานจารจดดังรสริน
กำเนิดชิ้นงานงามมีความหมาย
หวังสื่อสารเรื่องราวอีกมากมาย
ดุจดังเทพนิยายถ่ายทอดคำ
ทุกเรื่องราวก่อเกิดจากรักมั่น
ต่างเก็บฝันมาวาดปรารถนา
แม้สมหวังมีความสุขในอุรา
กินน้ำตาคราผิดหวังพังทลาย
จึงเกิดกลอนออดอ้อนคำว่ารัก
หวังตระหนักความจริงสิ่งทั้งหลาย
ในโลกนี้มีรักชิงชังมากมาย
สรุปสุดท้ายมีผิดหวัง บ้างโชคดี .
7 พฤศจิกายน 2549 12:01 น.
แก้วนีดา
ถ้าเราทำให้เธอต้องโกรธ
เราก็ขอโทษมิได้เจตนา
แต่ถ้าทำให้เธอคิดมากกว่า
เราก็มาขอโทษเธอจากใจ
ถ้าเธอไม่คิดจะให้อภัย
เราเองคงจะได้แต่เสียใจ
และคงจะไม่ร้องขออะไร
จากคนมีรักให้จากใจเท่าที่มี
ขอโทษนะ.......ก็แค่น้อยใจ
ขอโทษนะ.......ก็แค่คิดมากไป
ขอโทษนะ.......ที่ทำให้เธอต้องเสียใจ
ขอโทษนะ........คนดีที่....รัก...ขอโทษ
3 พฤศจิกายน 2549 13:49 น.
แก้วนีดา
เจ้าพิรุณหนึ่งหยดรินรดลำนำ
ทำกลกลอนนำคำหวานให้ฝันไกล
ให้หวังร่วมก่อร่วมเรียงเคียงใกล้
เกิดผูกคำลำนำใจให้ชื่นชม
หลงหนึ่งมิตรเจ้าคิดคำประดิษฐ์ถ้อย
กลอนนำมาร้อยเรียงคำลำนำหวาน
อักษรเป็นโคลงกลอนสื่อจิตบอกผ่าน
รักใช้แทนการเอยคำจำนรรจา
แท้จริงคำคนกลแทรกให้แยกจิต
หลงยึดติดเวียนวนจนหลอกหลอน
ดังถูกมนต์คำครอบจิตคิดอาวรณ์
ว่ากว่ารู้ตัวถอนได้อาจสายเกิน
หน้าส่วนตัว
1934
