จะใช้ชีวิตอย่างไรให้เหมือนเก่า
เมื่อไม่เหลือคำว่าเราวันนี้ฉันจะไม่มีเธอ
ฉันเหลือความหวังอะไรบ้างหรือเปล่า
ยิ่งคิดถึงยิ่งปวดร้าว จากนี้คงไม่ได้พบเธอ
ปล่อยให้เธอเดินจากฉันไป
และชีวิตของฉันก็หายไปกับเธอ
ทั้งที่อยากทำให้ดีกว่านี้
มองเธออีกครั้งเพื่อบอกลา
ฉันจะขาดใจรั้งเธอไว้ไม่อยู่
จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไรทั้งที่เธอไม่กลับมาแล้ว
อยากมองตาของเธอได้อีก
อยากกอดเธอเหมือนเดิมได้อีก
หากโอกาศของฉันยังมีอยากบอกให้เธอได้ยิน ว่ารัก
14 ตุลาคม 2547 19:09 น. - comment id 351145
เธอคงไม่กลับมาแล้ว เพราะรู้เธอไปดีมีคนใหม่ จะกลับมาหาคนเก่าๆที่น่าเบื่อทำไม เธอจะกลับมาทำไมให้เสียเวลา อย่าคิดอะไรมากนะ อย่าร้องไห้เสียน้ำตา มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

14 ตุลาคม 2547 19:28 น. - comment id 351160
วันนี้มาเศร้าแฮะ..น้องวงเวียน เศร้าเหมือนกลอนพี่เปิ้ลเลย ใครคนหนึ่งชอบพูดเสมอว่า เรื่องของความรักให้ปล่อยวาง เมื่อก่อนเราก็อยู่คนเดียวหากไม่มีเค้าคนนั้น เราก็ควรจะอยู่ให้ได้ หากรักใครได้หมดใจ ก็ต้องรักตัวเองหมดใจได้เช่นกัน จริง ๆ หลายคนก็พยายามที่จะทำให้ได้ แต่ก็ยากนะกว่าจะหาย รอเพียงเวลาเท่านั้นแหละจ๊ะ พี่แอ็ปเปิ้ลเอากำลังใจมาฝากนะน้องรัก ^_____^

14 ตุลาคม 2547 19:49 น. - comment id 351169
เธอนั้น..ไม่หวนกลับ หากเลยลับและห่างหาย คิดถึง..ไม่เว้นวาย ชีพมลายมิคลายคลอน....ฯ แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..

14 ตุลาคม 2547 21:51 น. - comment id 351247
หวัดดีค่ะ พี่หวาน
ขอบคุณค่ะที่มาเป็นกำลังใจให้กัน
^______________^
หวัดดีค่ะ พี่เปิ้ล
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ นะคะ
มันก็จริง ๆ แหละค่ะ รักคนอื่นหมดใจได้
แต่ตอนนี้ยังเอาความรักที่ให้เขาไปกลับมาไม่หมด
เอาเป็นว่าต้องใช้เวลาแหละค่ะ
^__________________^
หวัดดีค่ะคุณราชิกา
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ

14 ตุลาคม 2547 23:02 น. - comment id 351301
เมื่อมีเธอเข้ามาในชีวิต ก็เกิดความผูกติดชีวิตนั้น เริ่มรู้สึกห่วงหาพาผูกพัน พอเธอมาจากกันเลยเศร้าใจ *-*มาอยู่เป็นเพื่อนจะได้หายเศร้านะค่ะ*-*

15 ตุลาคม 2547 16:55 น. - comment id 351673
เค้าอยากไป ก็ปล่อย เค้าไปเถิด
มันไม่เกิด อะไรดี ขึ้นหรอกหนา
คนๆเดียว คงไม่ตาย วายชีวา
เธอมีค่า กว่าคนไหน มารังแก
พูดหยั่งงี้ก็พูดง่ายอ่ะนะค๊ะ แต่พอจิงๆๆ
มันยากน่าดูเลยนะ ตัดใจจากคนที่รักมาก
เราก็เจ็บมาก
แต่งมาอีกนะ ชอบ...
บาย

26 ตุลาคม 2547 13:42 น. - comment id 357608
จบแล้วทุกอย่าง เวลาที่มีความสุข สุขที่เพิ่งผ่านไปไม่นาน สุดท้ายเราก็กลายเป็นคนที่ไม่ได้ถูกเลือก ความเหงาของเขา ความสับสนมันหลอกว่าเราอยากมีกันและกัน มันหลอกให้เราหลงทาง หลอกให้เรามีความหวัง คนที่เจ็บที่สุดคือคนที่ถูกทิ้งไว้ให้อ้างว้าง ให้ยืนมองภาพเขาเดินไปกับคนที่เขาเลือก รู้ไหมว่ามันเจ็บแค่ไหน แกล้งยิ้มไป จริงๆข้างไหนมันเจ็บจนชา ชาแบบนี้อยู่ตลอด ยังไม่รู้ ไม่รู้ว่าอีกนานไหมที่มันจะกลับไปเป็นคนเดิม ความสุข...ได้โปรดเดินเข้ามาหาฉันบ้างได้ไหม? ได้โปรด ได้โปรด อย่าได้เจอกับคนใจร้ายอีกเลย....
