...ถึงลำบากเหนื่อยยากสักเท่าไหร่ แม้เหงื่อไหลกายทรุดจิตจะท้อ แม้ปัญหาหนักอึ้งยังเฝ้ารอ จะเดินต่อ ต่อสู้ไม่หวาดกลัว ...จะตั้งใจยึดมั่นยืนหยัดสู้ จะมุ่งสู่ปลายทาง ทางที่หวัง จะบุกฝ่าถากถางทางรุงรัง หากพลาดพลั้งจำจดเป็นบทเรียน ...ค่อย ค่อยก้าวเดินย่ำอย่างสุขุม หากกลัดกลุ้มครุ่นคิดจิตไม่เปลี่ยน เดินต่อไปแม้มีแค่แสงเทียน แสงจวนเจียนมืดดับไม่คิดกลัว ...เพราะปลายทางข้างหน้าจุดมุ่งหวัง เราเท่านั้นกำหนดว่าดีชั่ว จะหนักหนาสาหัสอย่านึกตัว ที่รู้ตัวคือมีเธอยังเฝ้ารอ ...จะขอทำทุกอย่างสุดสามารถ ดุจนักปราชญ์รอบรู้ไม่ย่อท้อ แค่มีเธออยู่ใกล้เฝ้าพนอ คอยเคล้าคลอหยอกเล่นให่อุ่นใจ
ภากร 16 ต.ค. 2547 13:33 น. - ID 63685 
732
2
0
16 ตุลาคม 2547 14:08 น. - comment id 352126
พี่ท่านแต่งกลอน เศร้าจังเลยนะเจ้าคะ ลองแต่งกลอนความรักดูบ้าง จิตใจจะได้ไม่หดหู่นะคะ ยังไงก็ตามงานเจ้าคะ
16 ตุลาคม 2547 20:35 น. - comment id 352278
ความรักคือพลังที่ยั้งยาก ยิ่งรักมากยิ่งยากจะท้อถอย เพราะยังมีคนดีที่เฝ้าคอย ฉันจะลอยไปหาสัญญาใจ พลังแห่งรักนี่นา ^o^
17 ตุลาคม 2547 15:40 น. - comment id 352524
แบบนี้...แถวบ้านเค้าเรียกว่า... มีทัพหนุนอุ่นใจ...มิสู้กลัวจ้า.. อิอิอิ... แวะมาแซวคืนจ้า...
18 ตุลาคม 2547 00:37 น. - comment id 352724
เศร้าจัง...........คิดไรเหรอคะ
18 ตุลาคม 2547 09:40 น. - comment id 352831
จะ จะ จะ อิอิ แล้ว ทำได้ยังอ่ะเนี่ย??
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
