๏ โสมแสงผ่องส่องผ่านผืนม่านเมฆ เหมือนสร้างเสกสรรค์ทรงชวนหลงฝัน เป็นรูปต่างร่างแต่งเปลี่ยนแปลงพรรณ ใครไหนปั้นปรุงนะเรียมคะนึง เมฆคล้ายซุ้มงุ้มเงาวาดเค้าร่าง เล็บมือนางในสวนรัญจวนถึง ที่เคยกอดพรอดพร่ำรักรำพึง ถ้อยคำซึ้งสู่นางมิจางใจ เยือกลมหนาวคราวพานสะท้านนัก หนาวลมจักเหนือจิตเรียมคิดไข ความหนาวเนื้อเหลือที่จะมีไฟ ฟ่องอุ่นไออังอาบกำซาบทรวง เล็บมือนางกลางคืนสะอื้นอ้อน โอ้อย่างอนเง้าขึ้งเพราะหึงหวง เรียมรึจะละลาสุดาดวง เพียงเพราะล่วงเลยกาลพ้นผ่านวัน ใช่แสงผ่องส่องผ่านผืนม่านเมฆ เพื่อสร้างเสกทรวดทรงให้หลงฝัน เรียมสมัครรักนี้นานนิรันดร์ รอไฟกัลป์ฝังกลบจึงลบเลือน ๚ะ ๒๕ ตุลาคม ๒๕๔๗
วฤก 25 ต.ค. 2547 02:13 น. - ID 64188 
1249
6
0
25 ตุลาคม 2547 03:04 น. - comment id 356847
งามเหลือเกินค่ะ
25 ตุลาคม 2547 10:09 น. - comment id 356918
เงาจันทร์ฉายรายล้อมในอ้อมเมฆ เหมือนสร้างเสกสว่างไสวในไพรสันต์ เราเคยคู่ไถ่ถามท่ามแสงจันทร์ จวบตะวันโผล่พบจบเวลา ชอบกลอนของ อาหมอมากนะครับ ราบเรียบดังสายน้ำเลย เก่งจังเลย ตรบมือให้ แปะๆๆๆๆๆๆ
25 ตุลาคม 2547 12:24 น. - comment id 356982
...พลิ้วจริงๆครับคุณหมอ แต่เล็บมือนางซิน่ากลัว แผลเป็นหายช้านะครับ
25 ตุลาคม 2547 12:27 น. - comment id 356989
ดั่งแสงทองส่องทางกลางชีวิต ร่วมลิขิตกานท์กลอนอักษรสาร เงาจันทร์ฉายจากฟ้ามาประทาน ให้พ้องพานเพื่อพบประสบเธอ......ฯ แวะมาเยี่ยมคุณหมอหนุ่ยค่ะ...สบายดีมั้ยคะ... บทกลอนเพราะมากค่ะ...
25 ตุลาคม 2547 14:13 น. - comment id 357039
ทิกิ...... ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจ กลอนชุดนี้ผมเขียนเมื่อเห็นภาพพระจันทร์ที่หนูศาลาไทยโพสท์เอาไว้ นาน ๆ เขียนกลอนรักที รู้สึกเขินครับ แหะ ๆๆ ................................................................................................................. ผลิใบสู่วัยกล้า แสงจันทร์ฉายรายล้อมโอบอ้อมรัก เหมือนใจภักดิ์พี่ให้หทัยหมาย กระซิบเพลงบรรเลงคละเสียงพระพาย วอนอย่ากลายเกรงเจ้าเหมือนเงาจันทร์ ฯ .................................................................................................................. รัถยา..... ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย เล็บมือนางน่ากลัวเหมือนกันถ้าหยิกย้ำจนช้ำชอก แต่มีดโกนนางน่ากลัวกว่า ถ้าเอามาตัดฉับ ๆๆๆๆ อื๋ยยยย.....เสียว ................................................................................................................... ราชิกา สวัสดีครับ ผมสบายดี ทางรพ.ขอนแก่นเป็นไงบ้างครับ งานยุ่ง ๆ เหมือนเดิมไหม
25 ตุลาคม 2547 14:40 น. - comment id 357053
กลอนเพราะดีค่ะ อิ อิ ชอบจังเลยอ่ะ ขอเป็นศิษย์ด้วยคนได้ไหมคะ อิ อิ .....ลมรำเพยเอื้อนเอ่ยความรักข้า วันผ่านมาไม่เคยจะจางหาย จะยังอยู่เคียงวันจนวันตาย ดลกมลายใจยังรักยังภักดี......
25 ตุลาคม 2547 16:29 น. - comment id 357077
งามมากเลยครับ..
25 ตุลาคม 2547 16:35 น. - comment id 357081
จะกลอนจะโคลงก็งามสาระทั้งนั้นเลย ไม่ทราบเพระแหนมเนืองหรือปล่าวค่ะ คิดถึงมากค่ะ นานจังหายไปนะคะ แฟนๆรอนะ พุดมาชื่นชมศรัทธาค่ะ ด้วยรักเสมอมา
25 ตุลาคม 2547 23:32 น. - comment id 357340
อาหมอคะ .. อัลมิตราคิดว่า ก่อนหรือหลังคืนเพ็ญสักคืน จันทร์จะงามกว่า เนอะ อาหมอเคยจ้องไหมคะ
29 ตุลาคม 2547 16:22 น. - comment id 359635
ยังคงทึ่งทุกครั้งที่อ่านค่ะ ..ตามอ่านแบบเงียบเชียบมาแสนนาน เคยเอ๋อ ไม่รู้เรื่องราวเข้าไปในกระทู้ของคุณวฤกแบบซุ่มซ่ามปลายปีที่แล้ว อิอิ..แถมต่อกลอนแบบอนุบาลสานฝันเข้าอีกต่างหาก เอิ้กๆๆ ฉุกใจคิดได้ก็สายแล้ว เพราะกดส่งไปเรียบร้อยไม่มีทางแก้ไข แหะๆ.. เลยตามอ่านแบบซ่อนหลังม่านด้วยอายจะแย่ มาสวัสดีเป็นทางการค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
