๑... ระลึกถึงวันหนึ่งนั้นดั่งฝันไป ทั้งหัวใจลูกผู้ชายมาไหวสั่น เพิ่งแตกหน่อเนื้อหนุ่มไม่กี่วัน มาพบเจ้าให้เงียบงันงามละไม ๒... เหมือนนางฟ้าตัวน้อยใจคอยอยู่ ยิ่งพิศดูใจไหววู่วาบหวามไหว เจ้ามาจากแหล่งหล้าฟากฟ้าใด หรืออัปสรนางไหนจำแลงมา ๓... แล้วศรรักก็ปักลงกลางอก หวาดวิตกตระหนกใจเป็นนักหนา ทั้งวาบไหวหวามหวั่นพรั่นอุรา กลัวใจต้องทรมาน์ไม่กล้าเผย ๔... เกิดเป็นชายต้องให้เห็นว่าเป็นชาย ให้สิ้นเชิงชื่อชายไปเฉยเฉย จะเอาหน้าซุกใครที่ไหนเลย จึ่งเปิดเผยให้ทรามเชยรู้ความใน ๕... ให้เธอเท่าที่มี เท่าชีพนี้จะมีได้ มีใจ..ก็จะให้หัวใจ ไม่มีก็จะให้เท่าที่มี ๖... เขียนสื่อส่งลงไปในกระดาษ ทั้งที่ใจหวั่นหวาดขลาดเหลือที่ แต่เมื่อริจะรักสาวเข้าสักที จึงได้ทอดไมตรีนี้ออกไป ๗... โอ้ว่าอารมณ์แห่งความรัก เมื่อแรกเริ่มรู้จักยิ่งอยากได้ พร้อมจะมอบแก่กันและกันไว้ เป็นสายใยเป็นสัมพันธ์เป็นสัญญา ๘... เพิ่งแตกหน่อเนื้อหนุ่มเมื่อวานนี้ ริเรียนรักทั้งที่ยังศึกษา เสื้อคอซองขาสั้นไม่นำพา รู้เพียงว่าเธอน่ารักอยากพักใจ ๙... โอ้ว่าความรักเมื่อแรกพบ มาประสบความมากหลากความหมาย จึงฝึกเรียนเขียนถ้อยร้อยคำราย ให้เธอรู้ความหมายด้วยกวี ๑๐... หยุดโลกหยุดเวลาอย่าเคลื่อนไหว อยากจะวางหัวใจไว้ที่นี่ คือทั้งหมดทั้งนั้นที่ฉันมี แด่คนที่ฉันรักฉันรักเธอ ๑๑... ความเอยไม่เคยเอ่ยถามทัก ชื่อความรักแรกประจักษ์ รักเสนอ เป็นสัมพันธ์มั่นนักรักละเมอ จะมีเธอแน่แท้ไม่แปรกัน ๑๒... ความเอยความรักงดงามนัก ให้ชื่นชุ่มใจนักเกินจักกั้น- ไม่ให้หลอมดวงจิตชิดสนิทกัน ไม่ให้ร่วมสร้างสานฝันจินตนา ๑๓... จะมีผมทุกที่ที่คุณอยู่ (ช) คุณก็รู้ฝันนั้นฉันปรารถนา (ญ) เราจะครองกายเพื่อกันเมื่อวันลา เพื่อมีวันอันทรงค่าในหัวใจ ๑๔... แล้ววันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง เป็นวันซึ่งมาถึงอย่างหวั่นไหว วันที่กายต้องพรากกันจากไกล ไปตามวันตามวัยใจต้องทำ ๑๕.... ถ้าหยุดโลกหยุดเวลาเอาไว้ได้ ใจก็หมายให้หยุดไว้ในคืนค่ำ ค่ำที่เป็นคืนก่อนจรให้จากจำ คืนเราสองพร้อมพร่ำย้ำดวงใจ. ๑๖... รักแค่เพียงคำพูดพิสูจน์ยาก แต่เมื่อจากก็พิสูจน์คำพูดได้ ใจของเราเรารู้อยู่ที่ใคร กับคนใกล้หรือคนไกลใจเรารู้ ๑๗... แล้วน้ำตาเราก็ไหลอย่างเงียบเงียบ ใจเย็นเยียบเงียบไหลให้ไหววู่ นิ่งผสานตาซึ้งหนึ่งพธู จึงได้รู้..เหมือนได้ดูหัวใจ ๑๘... เราจะรักภักดีมิมีเปลี่ยน เพื่อรอคืนวันเวียนเปลี่ยนมาใหม่ วันที่กายเราหมายไว้ดั้งตั้งใจ วันที่ไม่มีอะไรพันธะนา ๑๙... กาลเวลาใกล้จะมาทำหน้าที่ ให้เหลือแต่รอยไมตรีที่ห่วงหา ได้แต่ฝากรักไว้ในแววตา ที่รักจ๋าฉันรัก ฉันรักคุณ ๒๐... ผมมาอยู่ในเมืองที่เปล่าแปลก โลกที่แผกแตกต่างช่างว่างวุ่น โลกคุณเป็นอย่างไรหนอใจคุณ จะมีวันว้าวุ่นบ้างไหมหนอ ๒๑... มีมุมหนึ่งซึ่งอยู่ สู้เมืองใหญ่ ช่างแปลกไปขณะใจที่ทุกข์ท้อ ไร้คนที่เคยคุ้น ลุ้นทุกรอ นั่งหัวร่อ ต่อทางนั้นที่ฝันไป ๒๒... ที่มุมหนึ่งมุมไหนในโลกนั้น คุณมีวันเงียบงันกับฝันไหม ที่ตรงนี้คนดี ที่นี่ไง มีอีกหนึ่งดวงใจไหวหวังรอ ๒๓... ในมุมโลกใบใหม่ซึ่งแปลกเปล่า คุณมีวันเงียบเหงาบ้างไหมหนอ ผมขอส่งแรงชัยใจคนรอ ถึงคุณทุกข์ก็อย่าท้อนะคนดี ๒๔... หยิบปากกาจารึกลงกระดาษ ทุกโพสการ์ดวาดอักษรใส่กลอนศรี ซองจดหมายติดแสตมป์แต้มไมตรี สื่อส่งถึงคนดีที่ฟ้าไกล ๒๕... คนดีใครคนนี้ ทุกทุกวินาที ณ.เมืองใหม่ แม้เป็นมาไม่เคยเหมือนที่เป็นไป แต่หัวใจยังฝันใฝ่ถึงคนดี ๒๖... เขียนที่นี่ที่หอการค้าไทย ไม่เคยเห็นมีใครที่ไหนนี่ จะงามเท่าเจ้านี้ที่แสนดี เจ้าหละวันหนึ่งนี้มีไหมใคร. ๒๗... เขียนที่นี่ที่หอสมุดราม ได้เจอแต่คำถามซึ่งแปลกใหม่ แต่คำตอบทำไมไม่แปรไป หรือเพราะทั้งหัวใจมีให้เธอ ๒๘... เขียนที่นี่ที่ซุ้มมหาลัย วันที่นั่งถามใจอยู่เสมอ ว่าวันหนึ่งวันไหนจะได้เจอ คนที่งามเลิศเลอเพ้อใจคอย ๒๙... เขียนที่นี่เขียนลงที่เนื้อใจ เขียนลงไปแม้ใจจะเหงาหงอย เขียนท่ามกลางความฝันที่ล่องลอย ในเนื้อหนึ่งใจน้อยที่คอยรอ ๓๐... อารมณ์เอ๋ยอารมณ์ช่างข่มยาก คิดถึงมากยิ่งยากทำได้หนอ ฦ รักแท้ทุกคนต้องทนรอ โอ้หนอ อารมณ์ ยากข่มครวญ ๓๑... เงินที่แม่ให้มาไม่กี่พัน จึงจัดสรรแบ่งกันเป็นหลายส่วน ในหนึ่งนั้นไม่ลืมครุ่นคิดคำนวณ เบ่งปันส่วนเอาไว้ใช้ซื้อบัตรโทร ๓๒... โทรศัพท์มือถือไม่มีหรอก ดึกก็ออกไปตู้ดูไกลโข กดต่อตึกตึกต่อห้องท้องร้องโฮ ก็พิโถ.. วันนี้ไม่มีกิน ๓๓... ยืนรอสายอยู่หลายนาทีอยู่ กว่าจะรู้ความในใจแทบสิ้น ท้องก็ร้องว่าพี่จ๋าหากได้ยิน ช่วยพาผมไปกินอะไรที (ยิ้ม) ๓๔... แต่แค่ยินปลายสายกล่าวทายทัก สวัสดีที่รักใช่ไหมนี่ ? ท้องไส้กิ่วให้ลืมหิวในทันที ยืนกรุ่มกริ้มยิ้มยินดีที่เธอมา ๓๕... วันนี้คุณสบายดีใช่หรือไม่ ? ใจอยากตอบความนัยเป็นหนักหนา โอ้คิดถึงนี่ช่างทรมาน์ แต่ตัดใจบอกว่าสบายดี ๓๖.... ที่รักจ๋า บอกซิว่าเหนื่อยหรือเปล่า ? คุณทนความเงียบเหงาไหวไหมนี่ ? ทนอีกนิดคอยอีกหน่อยนะคนดี เสร็จจากสอบคราวนี้มีเวลา ๓๗... เราจากกันวันนั้นจนวันนี้ จะได้ครบขวบปีพรุ่งนี้น่ะ คงไม่นานเกินสิ้นพฤศ์จิกาย์ เราจะได้เจอหน้ากันแน่นอน ๓๘... โอ้ว่า อารมณ์แห่งความรัก ละไมนักความรักละมุนอ่อน ให้ลืมหิวลืมง่วงลืมเหงานอน ให้ลืมทุกข์ความปวดร้อนในดวงใจ ๓๙... เงินที่แม่ให้มาไม่กี่พัน มือถือนั้นจะสรรหามาจากไหน จ่ายค่าบ้านค่าน้ำซ้ำค่าไฟ จะเหลือเก็บเท่าไร..หนอใจเรา ๔๐... เพียงหวังว่าถ้ามีวาสนาหน่อย จะเข้าร้านไม่ทนคอยถอยเพจเจอร์ ไม่เห็นหน้าแค่ขอข้อความเธอ ได้นั่งยิ้มเก้อเก้อกับเธอไง ๔๑... เงินที่เก็บมาได้สองพันห้า ให้ต้องทนอีกเดือนกว่าคงไม่ไหว เพจมือสองก็ยังดีกว่าทนไป แล้วขาดใจเจียนตายอายเพื่อนเรา (1188-1844339) ๔๒... ไม่ต้องขาดใจตายอายพวกพ้อง มีข้อความหนึ่งน้องให้คลายเหงา สารพัดจะบันดาลคำวอนเว้า ทั้งบอกเล่าเรื่องราวสารพัน ๔๓... ชีวิตนี้เหมือนว่าสมบูรณ์แล้ว รักไม่มีวี่แววว่าแปรผัน เธอก็ถอยเพจน้อยมาคอยกัน ต่างยืนยันให้รักมั่นฉันรับรอง (152-517102) ๔๔... *อิฐศิลาหน้าพระลานเป็นล้านก้อน นับวันกร่อนบ่งให้เห็นความเป็นสอง ใจดวงน้อยแม้อ่อนกว่าศิลากอง ถ้ารักแล้วรับรองไม่สองใจ* ๔๕... จะอิ่มออมหอมห่มอารมณ์รัก จะอิงแอบแนบสมัครสมานใกล้ สอดผสานสายสร้อยร้อยมาลัย เอาดวงใจให้สองซึ้งเป็นหนึ่งทรวง ๔๖... เอารู้สึกใส่ไปในรู้สึก ในส่วนเสี้ยวสำนึกอันลึกล่วง แม้มิใช่ความงามงดจนหมดทรวง แต่เป็นทุกความแหนห่วงจากดวงใจ ๔๗... ถ้าจะรักก็จะรักภักดีมั่น ถ้าจะฝันก็จะฝันไม่หวั่นไหว ถ้าจะคอยก็จะคอยไม่น้อยใจ ถ้าจะให้ก็จะให้จากใจจริง ๔๘... ความงามในความงดงามกว่า ยังรอคอยในท่วงท่าสงบนิ่ง ยังคงความรู้สึกอันเพริดพริ้ง ใจยังนิ่งแน่นอนไม่คลอนครา ๔๙... ยามจากไปไกลห่างรู้บ้างไหม ยังมั่นใจในรักเป็นนักหนา มีหวาดหวั่นพรั่นใจบางเวลา แต่ไม่เคยเหนื่อยล้ากล้ารอเธอ ๕๐... ห้วงหนึ่งหนึ่งซึ่งมี ณ. บางครั้ง ใจยังวาดยังหวังจนพลั้งเผลอ คิดฝันถึงคนอยู่ไกลยามไม่เจอ ใจเลยเผลอเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน ๕๑... เดือนดาวพราวพร่างบนทางฟ้า วอนช่วยพารักข้าไปพร่ำอ้อน ส่งรู้สึกลึกลึกเอื้ออาธร ร้อยเป็นกลอนอาวรณ์อาทรเธอ ๕๒... แล้ววันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง วันที่งามสวยซึ้งสม่ำเสมอ วันที่ใจหมายรอขอได้เจอ คนที่ฉันพร่ำเพ้อยามห่างไกล ๕๓... หนึ่งปีกว่าเงินเก็บมาได้กว่าหมื่น กอดกระเป๋าทั้งคืนฝืนหวั่นไหว ที่จุดหมายปลายฝันนั้นฉันจะไป จับรถสายหาดใหญ่ไปหาเธอ ๕๔... ถึงจุดหมายปลายทางตีห้ากว่า เสียงเธอบอกรอท่าอยู่เสมอ แต่รอนิดหน่อยนะจะได้เจอ ฟ้าสางก่อนนะเธอจะเจอกัน ๕๕... ถามใจว่าถ้าเห็นหน้าจะกล้าไหม สวมกวดให้สมใจที่ใฝ่ฝัน แล้ววันหนึ่งวันนี้ที่เจอกัน ในนิ่งนึกให้ไหวหวั่นในแววตา ๕๖... อารมณ์เอ๋ย โอ้ว่า อารมณ์ชาย จึ่งเขียนถ้อยร้อยรายปรารถนา จากห้วงใจที่ไหวอกสะทกอุรา กลบเกลื่อนความปรารถนาว้าวุ่นนั้น ๕๗... และแล้วความเป็นเจ้าก็ปรากฏ ช่างงามงดงดงามดั่งความฝัน ในทุกความคะนึงถึงปัจจุบัน สิ้นแล้วความเงียบงันที่อารมณ์ ๕๘... กลิ่นแก้มเจ้ายังกรุ่นละมุนละม่อม รื่นรสหอมประทับใจจากไรผม ระรวยรินดั่งอบร่ำมาพร่ำพรม แววตาคมยังวับวามทุกความจำ ๕๙... จากเรียวนิ้วผิวนวลอ้วนและอวบ ทรงผมรวบปลายปล่อยปอยขอดขำ ละไมมือเหมือนใยกลุ่มไหมดำ พวงแก้มฉ่ำอิ่มระรื่นชื่นใจครัน ๖๐... อารมณ์เอยอารมณ์ช่างข่มยาก ทุกถ้อยคำจากปากใช่อยากสั่น แค่เอ่ยคำทายทักให้แก่กัน หัวใจก็ไหวหวั่นสั่นอารมณ์ ๖๑... ................ฯลฯ.................
แทนคุณแทนไท 2 พ.ย. 2547 14:09 น. - ID 64757 
1961
36
0
24 ธันวาคม 2551 05:38 น. - comment id 263990
2 พฤศจิกายน 2547 14:15 น. - comment id 362259
ด้วยระลึกถึงเธอจากความทรงจำในครั้งหนึ่งซึ่งนานแล้ว ได้แต่ขอบคุณถ้อยคำบางวรรค กวีบางบทจากครูกลอนกรูกวีทั้งหลาย.... ขอบคุณสำหรับถ้อยคำอันเป็นแรงบันดาลใจในรักเธอ รักกวี และรักตัวเอง.... ขอบคุณ ท่านอังคาร ท่านเนาวรัตน์ ท่านวาณิช ท่านวัฒน์ เสียงใจทั้งสิบนักกลอน และอีกหลายท่านที่กล่าวไม่หมด รวมทั้งมิอาจกล่าวได้ เพราะมิรู้ว่าชื่อเรียงเสียงใด... กาลนั้นเขียนกวีด้วยรักเธอ รักท่าน และรักความรู้สึกที่เป็นไปขณะนั้น บางตอนที่เขียนวันนี้จึงเป็นความรำลึกถึง และขบเขียนขึ้นใหม่ แม้มิเหมือนเดิม แต่มาจากใจดวงเดิมไม่เปลี่ยนแปรง... จากใจ ขอบคุณ.... อนึ่งงานยาวมา ขออภัยที่โพสลงมา เพราะเขียนเท่าไรก็ไม่หมดที่ใจหมายสักที....
2 พฤศจิกายน 2547 14:20 น. - comment id 362262
ยาว แต่อ่านจบ นะ แทน อื่ม นะ...........
2 พฤศจิกายน 2547 14:36 น. - comment id 362270
นั่นแน่...คุณลุง อิอิ
2 พฤศจิกายน 2547 15:38 น. - comment id 362305
อ่านจน..อิ่ม..
2 พฤศจิกายน 2547 16:22 น. - comment id 362331
เป็นความรักที่ควรรำลึก จริงๆ ค่ะ.. ..
2 พฤศจิกายน 2547 16:47 น. - comment id 362354
มีกี่ตอนค่ะเพื่อน.....ถึงร้อยมะเนี่ย... รออ่านอยู่นะค่ะ.....ว้ารูปสาวหายไปไหนละเนี่ย... เอารูปตอนอ้วนกะลุ๊กปุ๊กมาลงดิ.....อิอิ... เรดติ้งตกแน่...555
2 พฤศจิกายน 2547 16:49 น. - comment id 362355
อารมณ์รัก ปักลง ตรงกลางใจ วาบหวามไหว ให้สั่น หวั่นครวญหา ความคิดถึง ความห่วงใย ในแววตา พาความสุข สู่อุรา หรรษาทรวง.. ความทรงจำแห่งรัก...อันหวานละมุน... ที่แทนจำได้ทุกอณู....จนสามารถถ่ายทอดได้ยาวขนาดนี้... เป็นรักรำลึก ที่น่าจดจำมากค่ะ..
2 พฤศจิกายน 2547 17:16 น. - comment id 362383
รูปที่สามแล้วนิคุณลุง..
2 พฤศจิกายน 2547 17:28 น. - comment id 362398
^_^ อ่านจนตาลายเลยค่ะ อิอิ ไพเราะมากค่ะ
2 พฤศจิกายน 2547 18:53 น. - comment id 362445
เฮ้อ...เช็ดเหงื่อก่อน กว่าจาอ่านกลอนพี่แทนจบ นานเหมือนกันนะคะเนี๊ย ถ้าม่ายรักกันจิงม่านอ่านจนจบหรอกค่ะ แวะมาทักทายนะคะ
2 พฤศจิกายน 2547 19:02 น. - comment id 362455
555555555เมื่อไหร่เราจะเก่งอย่างนี้บ้างอ่ะ แค่สองบทเล็กก็จะตายแระคิกๆๆๆ คิดถึงเสมอค่ะ
2 พฤศจิกายน 2547 19:53 น. - comment id 362475
เป็นความทรงจำ ที่ อบอุ่นจังค่ะ
2 พฤศจิกายน 2547 20:02 น. - comment id 362482
ติดตามอ่านมีทุกรูปแบบ เขียนยาวถ้าไพเราะผมว่าไม่ยาวครับ เขียนสั้นแต่จับประเด็นไม่ได้ก็ยาวครับ อ่านมาถึง ๖๐ บท นึกว่าจะบอกตอนจบของนิยายรัก ก็ต้องให้คนอ่านคิดเอาเองอีก มีหลายวิธีการนะครับ ติดต่อกับคนรัก ไม่ว่าจะเป็นจดหมาย โทรศัพท์ เพจเจอร์ แต่ผมคิดว่าการเขียนจดหมายแม้จะเชยซักหน่อย(สงสัยอินหนังเดอะเลตเตอร์) แต่สามารถเก็บข้อมูลไว้เป็นอย่างดี แม่จะเก่า ก็ยิ่งได้ความรู้สึก เมื่อหลายปีผ่านไปแล้วเรานำมาอ่าน จะเกิดความรู้สึกที่ดีเกิดขึ้นครับ
2 พฤศจิกายน 2547 20:27 น. - comment id 362502
แหมทำไมไม่ต่อให้จบเลยหละค่ะ กี่บทก็จะอ่าน เล่นมาเจอหน้า บรรยายซะหละเอียดแล้วค้างไว้แบบนี้ คนอ่านจะต้องจินตนาการอีกนานไหมหนอ อิอิ กลอนสุดยอดเลย ชื่นชมค่ะ แต่เอ คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง ท้องไส้จึงไม่สำคัญหรือเปล่าเนี่ย อิอิ (แซวเล่นนะค่ะ นานแล้วไม่ได้แซวขอแซวสักหน่อยแล้วกัน อิอิ)
2 พฤศจิกายน 2547 21:36 น. - comment id 362567
นึกถึง เพจเจอร์เลยนะคะ ช่วงนั้นก้อฮิตเหมือนกัน แอบรักใคร ใครรักกัน ใครห่วงกัน ส่งผ่านข้อความ...สนุกดี ...บทกลอนสะท้อนว่า..พี่อบอุ่นและเป็นคนที่จดจำเรื่องราวได้ดีมากๆ..แถมโรแมนติคด้วยค่ะ เพราะผู้ชายที่ชอบเขียนจดหมาย ส่วนใหญ่จะเป้นคนโรแมนติค แวะมาอ่านกลอนเพราะๆค่ะ
3 พฤศจิกายน 2547 12:04 น. - comment id 362833
สื่อความหมายได้ไพเราะมากคะ อิ อิ แวะมาทักทายกันค่ะ อิ อิ
3 พฤศจิกายน 2547 15:48 น. - comment id 363021
ทำไมไม่จบล่ะคะ คิดตอนจบไม่ถูกเลยค่ะ
7 พฤศจิกายน 2547 15:14 น. - comment id 365486
เพิ่งรู้ว่าคนผอม ๆ เวลากอดก็อุ่นได้เหมือนกัน อิ อิ เคล็ดลับการลดหุ่นของคุณลุง
14 พฤศจิกายน 2547 13:51 น. - comment id 369870
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ .. และ..อบอุ่น ..มากเลยคะ..
บทกลอน ..ของพี่แทนไท ..
..เรนอ่านแล้ว .. สื่อความรัก ..ได้แน่วแน่..
แล้วก็ .. น่ารัก ด้วยดิคะ..
15 พฤศจิกายน 2547 11:39 น. - comment id 370520
งานน่ารัก ๆ ก็คงจะน่ารักเหมือนเจ้าของงาน หุ หุ
15 พฤศจิกายน 2547 17:28 น. - comment id 370796
สื่อความหมายได้ดียิ่ง...พี่เห็นด้วยกับคุณชัยชนะ...นะคะ..(สงสัยจะอินหนังเรื่องเดียวกัน)...การสื่อทางจดหมาย...ก็ให้ความรู้สึกที่ดีอีกแบบหนึ่ง..น่าสนใจนะคะ...เขียนงานได้ดี..พี่ยกนิ้วให้เลย...อิอิ..
22 พฤศจิกายน 2547 18:56 น. - comment id 375271
คนมีอาดีดก็มีอาราย ๆ เยอะอย่างนี้แหละจ้ะพี่จ๋า...
23 พฤศจิกายน 2547 19:46 น. - comment id 376191
ต้องขอภัย เปลี่ยนแปลงเขียนผิดครับ...
23 พฤศจิกายน 2547 19:48 น. - comment id 376193
พี่นิ่ม... ดีใจจังครับ มีคนอ่านจบ... ขอบคุณที่ทนนั่งอ่านครับ
23 พฤศจิกายน 2547 19:49 น. - comment id 376194
คุณฟา.... ว่าไงครับหลานฟา
23 พฤศจิกายน 2547 19:52 น. - comment id 376196
คุณรดา... อิมเลยรึครับ อิอิ ระวังแหวะนะครับ ขอบคุณครับ
23 พฤศจิกายน 2547 19:54 น. - comment id 376198
คุณกุ้งหนามแดง ขอบคุณที่ไม่เห็นไร้สาระครับ ระลึกถึงแล้วรู้สึกดีจังครับ
23 พฤศจิกายน 2547 19:59 น. - comment id 376203
เพื่อนดา... ร้อยกว่าบท อิอิ แต่แทนเห็นแค่60บทก้จะแหวะแล้ว เลยเกรงใจ.... เรตติ้งอะไรกัน เดี๋ยวเหอะ ทำเพื่อนเสียหาย ที่นี่มีแต่กำลังใจจากพี่ๆน้องๆเพื่อนเท่านั้นแหละ เจาเรียกน้ำใจไมตรีครับ น่าตีจริง
23 พฤศจิกายน 2547 20:01 น. - comment id 376205
คุณกีกี้.... ทำไงดีหละครับผมช่างจำซะด้วยซิ คงไม่เป็นไรเนอะ ในส่วนเสี้ยวรู้สึกดี... ขอบคุณที่มาครับ ขอให้มีแต่ความสุขครับ
23 พฤศจิกายน 2547 20:02 น. - comment id 376207
คุณฟา (อีกกี่ทีนี่)... มาแอบดูรูปเดี๋ยวเหอะ ให้รางวัลเลย ว่าแต่เอาไรดีน่ะ
23 พฤศจิกายน 2547 20:03 น. - comment id 376209
คุณคนเมืองลิง... บอกที่อยู่มาซิเดี๋ยวส่งยาลมไปให้ อิอิ... ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมครับ... *-*
23 พฤศจิกายน 2547 20:05 น. - comment id 376211
น้องอุ๊... ขอบคุรที่อ่านจนจบครับ งานนี้คัดเฉพาะคนรักกันจริงครับ อิอิ... ขอบคุณที่มาทักทายและเสียเวลาทนอ่าน แต่งานไม่จบ 55
23 พฤศจิกายน 2547 20:06 น. - comment id 376213
คุณเพราะรัก.... ชื่อเล็กรึครับ... ขอบคุณที่มาครับ คิดถึงเช่นกันครับ...ขออภัยกลอนยาวเนอะ
23 พฤศจิกายน 2547 20:08 น. - comment id 376220
คุรชัยชนะ... ซึ้งน้ำใจคุณจังครับ ผมชอบการเขียนจดหมายมากเช่นกันครับ ครั้งนึงเขียนทุกวันเป็นเวลากว่า8ปี ขำดีพิลึก เคยนึกว่าถ้าเอาถ้อยคำที่ร้อยมาเรียงต่อกันคงเป็นระยะทางไกลจนสุดปลายดแนไทยเป็นแน่....
23 พฤศจิกายน 2547 20:09 น. - comment id 376227
คุณตูน... ก็เกรงใจคนอ่านครับ เห็นยาวมากแล้ว และอยากเลียนหนังฝรั่ง ทิ้งไว้ให้คิดไง... ส่วนเรื่องท้องไส้ ตอนนั้นลืมหิวจริงๆนะ อิอิ น่าตีจริง(ว่าตัวเองครับ)
23 พฤศจิกายน 2547 20:11 น. - comment id 376232
น้องนางฟ้าซาตาน แสดงว่าช่วงวัยคุรกับพี่ไม่ห่างกันนัก ใช่ครับเพจเจอร์ตอนนั้นนิยมนัก... เรื่องราวต่างๆเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานเองครับ ความรู้สึกยังหอมหวานชวนใจย้อนไปเยือนอยู่เสมอ.... ขอบคุณคำดีดี...ขอให้มีแต่รักที่งดงามครับ
23 พฤศจิกายน 2547 20:12 น. - comment id 376233
น้องลอยไปในสายลม.... ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ ขอให้รักงามดั่งใจ
23 พฤศจิกายน 2547 20:13 น. - comment id 376234
คุณเพียงพลิ้ว... อยากรู้ตอนจบรึครับ เอียงหุมาซิจะกระซิบให้ฟัง แต่อาจเป้นคำที่อยากบอกครับ อิอิ หัวจะแตกไม๊นี่ ไปดีกว่ววววววา
23 พฤศจิกายน 2547 20:14 น. - comment id 376237
น้องต้นเข็ม.... มาแซวเอาขำ เดี๋ยวเหอะ เรียกลุงด้วยเดี๋ยวไม่ให้ตังกินหนมหนะ เรียกพี่ได้ไหมมมมม....
23 พฤศจิกายน 2547 20:15 น. - comment id 376238
น้องเรน.... ขอบคุณน้องเรนครับ... น้องเรนช่างน่ารักนัก...
23 พฤศจิกายน 2547 20:16 น. - comment id 376240
น้องหนมผิง... ชื่อน่ารักจังครับ คนตั้งช่างคิดเนอะ... มาตอบแทนเจ้าบ้านหรือมาคอมเม้นท งงงง แต่ขอบคุณครับ
23 พฤศจิกายน 2547 20:18 น. - comment id 376241
พี่ตุ้ม.... ใช่ครับพี่ตุ้ม แทนชอบจดหมายเช่นกัน เรามาเปิดชมรมเอาป่าว...อิอิ หาเพื่อน อิอิ ขอบคุณที่มาครับ พี่สาวคนนี้มีน้ำใจย้อนมาเยือนเสมอ ขอบคุณครับ
23 พฤศจิกายน 2547 20:19 น. - comment id 376244
น้องหนมผิง... แหนะ เจ้าตัวป่าน น่านัก... มาตอบแทนเจ้าบ้านแน่ๆเลย ใช่ป่าว แต่ตอบได้น่ารักดีครับ ขอบคุณ
10 ธันวาคม 2547 09:29 น. - comment id 385981
จากดวงใจที่รักและรำลึก ทุกห้วงนึกยังมีเธอมั่นเสมอ แม้ลับตาแสนไกลไม่พบเจอ ยังพร่ำเพ้อถึงเธอด้วยห่วงใย อยากให้รู้ว่ารักสักเท่าฟ้า หมดภาษาจะพิสูจน์พูดรักได้ เต็มอยู่ในความว่างกว้างและไกล คือหัวใจสองดวงห่วงหากัน ทุกคำถ้อยร้อยรักยังตรึงจิต ในนิมิตความทรงจำมิเปลี่ยนผัน จดและจำอันย้ำความสัมพันธ์ จากวันนั้นถึงวันนี้ยังเหมือนเดิม ถึงที่รัก...ที่รักสม่ำเสมอ โปรดรับรู้ว่ารักนี้มีแต่เพิ่ม ยังรอคอยให้รักได้ต่อเติม และช่วยเสริมแรงใจด้วยใจเธอ ................................................. ชื่นชมดวงใจรักมั่นสม่ำเสมอค่ะ ข้าพเจ้ามาทักทายพี่ชาย..... ...หวังว่ายังยิ้มได้นะคะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
