นั่งอยู่ในความเหงาเคล้าความมืด ลุกมายืดเส้นสายให้หายเมื่อย แล้วเดินไปใกล้ชานขี้คร้านเนือย กับฝนพรำพรมเรื่อยเอื่อยลมแรง นั่งสักพักเพื่อจักให้หัวใจว่าง คิดพลางๆเรื่องบางอย่างให้เข้มแข็ง แต่คิดไปให้คิดมาพาหมดแรง เหมือนใจฉันมันแห้งแล้งพร้อมแรงลม นั่งต่อไปใจก็ยังลอยไปเรื่อย เหมือนสายลมโชยเอื่อยให้สุขสม เห็นฝนพรำ ฉ่ำลงมา อุราตรม หวนระทมข่มความคิดสะกิดใจ แหงนหน้าออกมองไปนอกหน้าต่าง หัวใจบางเบาหวิวเริ่มพลิ้วไหว ความเหงาเอย เกยมา เข้าหาใจ เหงาเท่าไร ให้เหว่ว้า น้ำตาริน คิดถึงคนเคยรู้จักมาหักหน้า คิดถึงไป คิดถึงมา พาใจสิ้น คิดถึงแล้ว ห่วงใยให้ อาจิณ คิดถึงถิ่น เคยเนา เราพบกัน แต่ความคิดถึงของเราเข้าไม่ถึง คนเคยซึ้งเคยหวังไม่ฟังฉัน จะทำไงให้หัวใจมันเงียบงัน น้ำตานั้นช่วยฉันไหม ก็ไม่มี เปรียบสายฝนเหรอจะมาเทียบตาฉัน ความโศกศัลย์มันอยู่ภายในใจนี่ ร่วงออกมาอย่างไม่อายใครใยดี เป็นฝนตก ในหน้าต่างนี้ ที่ไร้ใคร...(เข้าใจ)
nonattis 1 ธ.ค. 2547 18:54 น. - ID 66733 
743
4
0
1 ธันวาคม 2547 18:56 น. - comment id 381886
นานหน่อยนะเพือ่นๆ ติดทำงานน่ะ กว่าจะร่ายกลอนมาให้อ่านกัน คิดถึงกันบ้างนะ
1 ธันวาคม 2547 19:42 น. - comment id 381927
ชื่อบทกลอนเก๋ไก๋สกิดใจดี ความหมายดี มีฉันทลักษณ์ ยอดเยี่ยมครับ ^o^
1 ธันวาคม 2547 20:49 น. - comment id 381990
เขียนดีจริงๆ ความหมายก็ดี อย่าง extremem life ว่า ชอบอีกอย่าง คือ เห็นภาพเป็นฉากๆเลย
2 ธันวาคม 2547 07:10 น. - comment id 382216
หลังคารั่วแน่ๆ เลย มาทักทายยามเช้า และมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
