ฉันเจ็บฉันเหน็บฉันหนาว ฉันร้าวในทรวงดวงจิตหาย ฉันเหงาเปล่าเดียวเปลี่ยวดาย เจียนตายเพราะเธอ...ลืมคำ เฝ้ารอเฝ้ารัก....หักอก เฝ้าฟูมเฝ้าฟก...อกช้ำ เฝ้าเธอละเมอ...เพ้อพร่ำ หวานฉ่ำน้ำตาไหลนอง เธอบอกเธอรักหนักหนา เธอว่าจะเคียงเพียงเราสอง เธอว่า...คิดถึง...คะนึงปอง วันนี้...ฉันร้อง...เพราะเธอ ฉันเจ็บฉันจำน้ำคำได้ ฉันไม่....เก็บวจีที่เพ้อเจ้อ ฉันไม่ให้โอกาสเธอละเมอ ไม่เผลอใจอ่อนสอนตัวเอง พอทีนะ...... ถ้าคิดจะหวนกลับมาข่มเหง ปั้นคำหวานปานหยดมดยังเกรง เชิญบรรเลยเพลงรักให้...ไกลฉันที
หนอนสายตายาว 14 ธ.ค. 2547 18:55 น. - ID 67537 
948
7
0
14 ธันวาคม 2547 19:21 น. - comment id 388650
เพราะรักคือหัวใจที่มีให้ เพราะเธอคือทุกสิ่งในใจฉัน เพียงสิ่งเดียวที่ฉันต้องการ มองฉันบ้างเท่านั้นก็พอใจ ไม่ค่อยเก่งงะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะครับ
14 ธันวาคม 2547 19:29 น. - comment id 388662
เจ็บจะจำฝังในใจเสมอ รักของเธอมันสลายกลายเป็นผง แรกแรกรักก็เหมือนว่าจะมั่นคง แต่สุดท้ายจบลง...ตรงฉันเจ็บ
14 ธันวาคม 2547 19:39 น. - comment id 388677
ใจเอยไม่เลือกจำ ชอบคิดย้ำเรื่องเธอฉัน ล่วงเลยมานานวัน ใยคิดฝันเรื่องเก่า ไม่เข้าใจ แบบว่าอยากแจมค่ะ เจ็บแล้วต้องจำ เป็นธรรมดาค่ะ แ แค่ทำยากจังค่ะ
14 ธันวาคม 2547 19:54 น. - comment id 388690
ฉันเจ็บแล้วอยากจำ กับคนใจดำทำร้ายใจ แต่เนินนาน นานเท่าไหร่ เค้าคนนั้นยังอยู่ในใจ ตลอดเวลา ทั้งที่ไร้ตัวตนหนทางใจ เธอจากไกลแต่ใจฉันยังใกล้กว่า ไม่สิ้นรัก ยังคงมั่นในศรัทธา ร่ำร้องในใจให้เธอกลับมาดังเดิม --- เสียงที่เธอนั้นไม่ได้ยิน ---- เฮ่อ .... เป็นซะอย่างนี้อ่ะนะคนเรา ( หมายถึงเอมอ่ะจ๊ะ )
14 ธันวาคม 2547 20:25 น. - comment id 388708
คุณหนอนเสียใจใครหรือคะ ทิกิ กระย่องกระแย่งมาดู
14 ธันวาคม 2547 21:48 น. - comment id 388773
=> เจ็บแล้วสมควรจำ หนึ่งในบทกลอนเก่าเจ้าค่ะ ทำไมนะหัวใจ ถึงอ่อนแออะไรมากมาบขนาดนั้น กับคนที่ไม่ควรที่จะคิดถึงไม่ควรผูกพัน ก็ดูเหมือนว่าใจมันไม่เคยห้ามได้สักที แค่เขาโทรมาก็ใจอ่อน กับคำออดอ้อนไม่กี่คำแค่นี้ เข้มแข็งสิ เจ้าหัวใจไม่รักดี อย่ามีเยื่อใยให้เขาไป เจ็บแล้วสมควรจำ สิ่งที่เขาทำก็ไม่ต่างจากครั้งไหน ๆ เข้ามาหลอกว่าจะจริงใจ แล้วสุดท้ายก็ทิ้งให้เสียใจเหมือนเดิม แวะเข้ามาแจม และจะแวบจากไป
15 ธันวาคม 2547 13:47 น. - comment id 389160
ขอบคุณคุณ unicorn เพราะรักใช่ให้ไปได้ทั้งหมด คงเหลือหยดน้ำตาเวลาเหงา แต่ใจนี่ที่ไม่จำเขาทำเรา ต่อเมื่อเขาจากไปยัง...ไม่สำนึก คุณดอกข้าวจ๋า... อยากให้รักจบลงตรงเธอบ้าง ให้เธออ้างว้างระทมขื่นขมจิต แล้วฉันนั่ง...ชื่นชมสมความคิด ก็เธอผิด...เธอควรต้อง...ครองน้ำตา นะจ๊ะ ให้เขาครองน้ำตาบ้างเนอะ คุณเพียงพลิ้ว เข้ามาแจมบ่อยๆนะจ๊ะ ใจเอยไม่เคยเจ็บ ใจเลยเก็บความหวานชื่น วันนี้ต้องครองขมขื่น จำต้องกลืน...ฝืนยิ้มไว้ คุณทะเลใจ ...แต่ได้คิดถึงก็ซึ้งแล้วเนอะๆๆ ทำอย่างไรได้ลืมปลื้มเขาล่ะ ทำอย่างไรใจจะแข็งขืนได้ ทำอย่างไรจึงขัดศรัทธาใจ ทำอย่างไรเมื่อใจ..มันดื้อดึง คุณทิกิเจ้าขา คุณหนอนก็เป็นแบบนี้แหละเจ้าค่ะ อารมณ์แปรปรวน เวลาดีก็แต่งกลอนชม เวลาขื่นขม ก็แต่งกลอนแทะ อิอิ อย่าถือเลยนะจ๊ะ คุณวงเวียน ขอบคุณที่แวะมาและแวบไป อิอิ เจ็บแล้วสมควรจำ ที่เขาทำเกินกล้ำกลืน วันที่ต้องทนฝืน วันหน้าคืนเป็น..หมื่น...ทวี ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านจ้ะ ต้องอ้า
16 ธันวาคม 2547 12:27 น. - comment id 389871
อ่านแล้วนึกถึงตัวเองจัง.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
