อ่อนใจ

moonlight

หากวันใด ใจเธอ นั้นอ่อนล้า 
ด้วยไขว่คว้า มากไป จนอ่อนแรง 
เทียนชีวิต ที่เคยมี เริ่มอ่อนแสง 
อีกเคลือบแคลง สงสัย ในตัวตน 
ท้อและแท้ หมดกำลัง ที่จะก้าว 
คิดจนเช้า เรื่องชีวิต แสนปวดหัว 
มองทางไหน ไม่เห็นไฟ มันมืดมัว 
ด้วยความกลัว ทำร้อนลน สับสนจริง 
เริ่มนานวัน ผ่านไป จิตเริ่มตก 
ใจเริ่มหก ขะล้ม ไม่เป็นที่ 
เหงื่อเริ่มไหล กายเริ่มเมื่อย เฉื่อยเต็มที 
อยากจะมี สิ่งเหนี่ยวรั้ง ของหัวใจ 
ชอเพียงใคร สักคน มาช่วยฉัน 
คอยมาดัน ตัวฉัน ขึ้นจากเหว 
ห้วงที่ลึก ดิ่งลงไป ในความเลว 
ช่วยโอบเอว กอดฉัน เติมแรงใจ 
แต่ไม่มี ใครสักคน จะเข้ามา 
ใจที่ล้า ก็ยัง คงล้าอยู่ 
ที่เดียวดาย ก็ยัง คงไร้คู่ 
ให้ชื่นชู้ สมรัก ดังใจปอง				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน