นานแล้วที่ ภูผาไม่กล้าแกร่ง นานแล้วที่ ลมแรงไม่พัดไหว นานแล้วที่ สายน้ำไม่ไหลไป นานแล้วที่ หัวใจไร้เรื่องราว นานแล้วที่ ทะเลไม่มีคลื่น นานแล้วที่ ค่ำคืนไร้หมู่ดาว นานแล้วที่ ท้องฟ้าไร้เมฆขาว นานแล้วที่ หญิงสาวไม่อ่อนหวาน นานแล้วที่ ดนตรีไม่บรรเลง นานแล้วที่ บทเพลงไม่ขับขาน นานแล้วที่ ดอกไม้ไม่ผลิบาน นานแล้วที่ ความร้าวรานเจ้าผ่านมา.
tinnie 23 ธ.ค. 2547 14:03 น. - ID 68091 
793
5
0
23 ธันวาคม 2547 14:21 น. - comment id 394484
:)
23 ธันวาคม 2547 15:57 น. - comment id 394542
ชอบจังเลย คะ ถูกใจพรพระจันทร์
23 ธันวาคม 2547 16:14 น. - comment id 394554
นานแล้วที่ ข้าเองยังคอยเจ้า นานแล้วที่ ยังคอยเฝ้าคำนึงหา นานแล้วที่ เจ้าจากไปไม่กลับมา นานเกินกว่า ข้าจะรอ...ท้อเหลือเกิน
23 ธันวาคม 2547 20:23 น. - comment id 394770
แต่งได้เพราะนะ ขอชม ^___^ อ่านแล้วมีความหมายดี
23 ธันวาคม 2547 21:13 น. - comment id 394807
นานแล้วทีหัวใจได้พานพบ นานแล้วทีได้ประสบรักหลีกหนี นานแล้วทีรักมาปิดบัญชี นานแล้วทีร่ำร้องนองน้ำตา *-*นานแล้วจริง ๆ ค่ะ แต่งได้ดีคะ*-*
24 ธันวาคม 2547 02:54 น. - comment id 395014
ชอบจัง ... ขอเอาไปเก็บนะคะ
24 ธันวาคม 2547 02:57 น. - comment id 395015
นานแล้วที่ หัวใจไม่ไหวหวาน นานแล้วที่ จมอยู่ในห้วงกาล นานแล้ว ... เลยต้องผ่าน ความร้าวราน ... ไปเสียที อิอิ
27 ธันวาคม 2547 09:53 น. - comment id 396614
ได้เลยครับ คุณ Completely เก็บเอาไว้ได้เลย ว่าแต่ว่า...จะเก็บไว้ที่ไหนหนอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
